THE TANGENT: THE SLOW RUST OF FORGOTTEN MACHINERY

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Two Rope Swings
2. Dr. Livingstone (I Presume)
3. Slow Rust
4. The Sad Story Of Lead and Astatine
5. A Few Steps Down The Wrong Road

 
Platenlabel
Inside Out Music
 
Labelnummer
IOMSECD 480
 
Distributie
Niet gekend
 
Promo-agent
Frank Van Liempd (Petting Zoo)
 
Website Artiest
The Tangent

Voor wie het nog steeds moeilijk heeft om progressieve rock te plaatsen in het muzikale spectrum raad ik aan om eens naar het laatste album van The Tangent te luisteren. Het intussen negende album van Andy Tillison’s geesteskind bevat immers alle ingrediënten, die je van dit niche-genre kan verwachten: songs van vijftien minuten en meer, complexe ritme- en stijlveranderingen, veel keyboards en niet-alledaagse instrumenten, melodieuze solo’s en ga zo maar door. En alhoewel de groep natuurlijk zijn voorbeelden vindt in groepen als Genesis, Pink Floyd en King Crimson is de muziek verre van oubollig te noemen. Dat laatste heeft onder meer te maken met de huidige line-up, Tillison heeft immers in de loop der jaren al samengewerkt met heel wat talentvolle muzikanten. Met toppers als Jonas Reingold op bas en Theo Travis op sax en dwarsfluit neemt hij alvast geen risico’s, maar de frisse wind komt vooral van nieuwkomers Luke Machin (gitaar) en de Belgische Marie-Eve de Gaultier (zang, keyboards). Beiden zijn ook actief bij de groep Maschine, die dit jaar het uitstekende album ‘Naturalis’ op de wereld loslieten.
Met ‘Two Rope Swings’ bewijst Andy dat een song van pakweg zes minuten ook de allures van een epic kan krijgen, zelf noemt hij het een “pocket symphony”. Afwisselende akoestische en up-tempo passages, een vleugje mellotron, solo’s op orgel, synthesizer en gitaar, het komt allemaal voorbij. De engelachtige vrouwelijke vocalen van de Gaultier passen wonderwel bij de stem van Andy, misschien niet de beste zanger in het circuit maar hij lijkt door deze samenwerking een niveau hoger te gaan. Een andere rode draad bij vele prog-albums zijn de maatschappelijke thema’s, die in de teksten uitgebreid aan bod komen. In dit openingsnummer worden de problemen van het continent Afrika in de verf gezet, maar ook politieke issues zoals Brexit, terrorisme en Trump worden niet geschuwd. De nakende uitstap van Groot-Brittanië kan ook voor bands met verschillende nationaliteiten behoorlijk wat problemen opleveren. Het instrumentale ‘Dr Livingstone’ bevat een zeer aanstekelijk refrein en wordt voorzien van heel intimistische fragmenten op gitaar en keyboards, de groep slaagt erin om naadloos zachte passages o.a. ook met de alt-sax en dwarsfluit van Theo Travis te laten overgaan in hard rock of zelfs een vleugje metal, waarin het fantastische shredding-werk van Luke Maschin ook een belangrijke rol speelt. Hoezeer de aangehaalde thema’s misschien zwaar op de hand liggen, de muziek blijft steeds opgewekt, dat wordt nog eens geïllustreerd in het titelnummer ‘Slow Rust’. Wederom een nummer dat bol staat van tempo- en gemoedwisselingen, er wordt zelfs een vleugje Grandmaster Flash toegevoegd, alle stijlen komen aan bod op dit album. De politieke leiders van de Westerse wereld krijgen ook hier weer een veeg uit de pan omwille van hun lakse houding t.o.v. de migrantenproblematiek, ook het prachtige artwork verwijst trouwens hiernaar. Verrassend zijn ook de drumpartijen, die zijn ingespeeld door niemand minder dan.. Andy Tillison himself.. blijkbaar is hij van alle markten thuis. Zo bevat het jazzy ‘The Sad Story Of Lead And Astatine’ zelfs een heuse drumsolo, weliswaar volledig gespeeld op keyboards, alhoewel hij ook akoestische drums speelt. In dit nummer ontwaar je invloeden van Karmakanic, niet toevallig want Tillison is dit jaar op tournee met Tangekanic (met nummers van zowel The Tangent als Karmakanic). Alle muzikanten krijgen in dit nummer voldoende ruimte om in pakkende solo’s hun talenten te demonstreren, wat een ongelofelijke bassist is die Reingold toch! In ‘A Few Steps Down The Wrong Road’ wordt zelfs punk afgewisseld met gesproken tekst, de muziek staat hier wat ondergeschikt aan de lyrics, het is dan ook sterk aangeraden om goed te luisteren, de man slaat echt de nagel op de kop.
Kortom, ‘The Slow Rust Of Forgotten Machinery’ heeft alles wat je vandaag van een prog-album mag verwachten, wie het genre nog niet ontdekt heeft kan alvast hiermee starten, dit is werkelijk top!

Line up :
Andy Tillison : keyboards, vocals and drums
Jonas Reingold : bass
Luke Machin : guitars and vocals
Theo Travis : saxes and flutes
Marie-Eve de Gaultier : keyboards and vocals
 
Claude Bosschem (5)                                                                               

A fantastic progressive rock album, influenced by many different music styles. Excellent song writing combined with great technical abilities