|
Het Amerikaanse Trixter ontstond begin jaren tachtig en kende zijn grootste successen begin jaren negentig dankzij MTV die ervoor zorgde dat aanstekelijke en gemakkelijke in het gehoor liggende glam rock, AOR of arena rock dagelijks op de beeldbuis te zin was. Hun titelloze debuutalbum bevatte een drietal nummers waarvan de videoclips “grijs” werden gespeeld. Maar toen dit succesvolle verhaal een halt werd toegeroepen op de tv-zender leidde dit ook in 1995 tot het einde van Trixter. Maar sinds 2007 timmert Trixter opnieuw aan de weg naar de eeuwige roem en dat met dezelfde line-up waarmee ze in 1995 eindigden: Peter Loran (lead vocals, rhythm guitar), Steve Brown(lead guitar, harmonica, backing vocals), P. J. Farley (bass guitar, backing vocals) en Mark "Gus" Scott (drums, percussion, backing vocals). En net als toen brengt het viertal van die aanstekelijke, goed in het gehoor liggende rockmuziek die tegenwoordig bestempelen als AOR, glam rock (metal) of hair rock (metal). Wie zich toen als een vis in het water voelde bij het horen van die aanstekelijke deuntjes zal ook deze elf tracks weten te waarderen. Voor mij klinkt dit net iets te afgelikt, te commercieel zonder dat ik afbreuk wil doen van wat het viertal hier op plaat heeft gezet. Ik geniet immers ook van mooie gitaarsolo's die in elk nummer opnieuw langs komen. Maar toch lijken al die nummers zo op elkaar en ook de bands onderling kan ik soms maar met moeite uit elkaar houden. Maar zoals eerder gemeld: als je houdt van het genre kan je dit gerust aan je collectie toevoegen. Luc Ghyselen (3½)
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|
RSS-feed