Ugly Kid Joe: Uglier Than They Used To Be

Het Amerikaanse Ugly Kid Joe debuteerde in 1991 met de ep 'As Ugly As They Wanna Be' dat in de V.S. twee maal platinum haalde in verkoopcijfers. Het jaar nadien werd hun debuutalbum op de markt gebracht en 'America's Least Wanted' sloeg in als een bom. Ook het album haalde twee maal platinum in de V.S. en singles als 'Everything About You' en vooral Cat's In The Cradle' werden wereldsuccessen. En daarna kon het eigenlijk maar bergaf gaan zodat de band er in 1997 de brui aan gaf. Maar sinds 2010 werken de heren aan hun come back en dat resulteerde in 2012 in de goed ontvangen ep 'Stairway To Hell' zodat het huidige zevental – zanger Whitfield Crane, gitarist Klaus Eichstadt (de enige overlevenden van de originele line up), Sonny Mayo (gitaar), Shannon Larkin (drums), Zac Morris (drums), Cordell Crockett (bass) en Dave Fortman (gitaar) – besloten om verder te gaan en dit eerste album in achttien jaar is nu een feit. 'Uglier Than They Used To Be' bevat tien tracks en sluit naadloos aan bij wat de heren vroeger op plaat konden zetten: aanstekelijke melodieuze en radiovriendelijke rock waarin je ook wel wat invloeden uit hard rock en heavy metal kan bespeuren. Het immense succes van begin jaren negentig zullen de heren met deze tracks niet meer halen, maar dit neemt zeker niet weg dat dit album best wel aardige momenten kent. Openingstrack 'Hell Ain't Hard To Find' is er meteen zo een. Laat dit nummer maar draaien op een radiozender als Studio Brussel en de heren hebben er in ieder geval een dikke radiohit bij. Iets steviger, na de akoestische en rustige intro toch, is 'Under The Bottom' waar invloeden uit de doom metal (lees: “Black Sabbath”) in doorsijpelen, iets wat helemaal niet zo vreemd is als je weet dat ze in hun beginperiode o.a. 'Sweet Leaf' en 'N.I.B.' van Black Sabbath coverden. En van covers gesproken: wat denk je van hun versie van Motörhead's 'Ace Of Spades', waar de heren extra “hulp” kregen van Motörhead gitarist Phil Campbell die ook te horen is op twee andere tracks. Ik vind deze versie best wel geslaagd. Maar ook ballades ontbreken hier niet: Met 'Nothing Ever Changes' krijg je er een die ik persoonlijk te zeemzoet vind, terwijl 'Enemy', waarmee het album afsluit, een dromerige track is die plots ontaard in een uiterst vlotte en stevig rockende song die dan heel abrupt eindigt. Ugly Kid Joe brengt dus helemaal niets nieuws, maar doen gewoon waar ze goed in zijn: pretentieloze, radiovriendelijke rock op de wereld loslaten. En daar zijn ze met deze 'Uglier Than They Used To Be' best wel in geslaagd.

Luc Ghyselen (4)

---

Metalville I Ugly Kid Joe