Vallenfyre: Fear Those Who Fear Him

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Born To Decay
2. Messiah
3. Degeneration
4. An Apathic Grave
5. Nihilist
6. Amongst The Filth
7. Kill All Your Masters
8. The Merciless Tide
9. Dead World Breathes
10. Soldier Of Christ
11. Cursed From The Womb
12. Temple Of Rats

 
Platenlabel
Century Media
 
Distributie
Sony Entertainment
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Promo-Agent
Wilko Reynders (Century Media)
 
Website Artiest
Vallenfyre

Vallenfyre is een death/doom-metalband opgericht door de gitarist van Paradise Lost, Gregor Mackintosh in 2010 als eerbetoon aan z'n overleden vader. Vallenfyre's debuut kwam er in 2011. ‘A Fragile King’ werd toen heel positief onthaald binnen de death- en doom scene en ook opvolger ‘Splinter’ kreeg goede recensies. Zeg je death metal dan gaan de haren op m'n armen rechtop staan, het is een genre dat me zelden ligt. Heel af en toe komt er toch eens een band voorbij die me toch kan bekoren maar dat is echt zelden. Helaas geldt dat ook voor deze ‘Fear Those Who Fear Him’. Hoe geweldig dit album misschien kan zijn in de oren en ogen van de fans, mij doet het niks.  De intro 'Born To Decay' is er zo eentje dat opbouwt naar wat komen gaat en op het eerste gehoor viel dit allemaal nog al mee. 'Messiah' is de eerste echte track en meteen wordt het me duidelijk dat dit weer een moeilijke wordt om te reviewen. Voordeel aan zulke snelle nummers is dat ze voorbijvliegen, de duur van twee minuten is voor mij meer dan lang genoeg. Ook al zitten er muzikale stukken tussen die me wel kunnen bekoren en zijn de grunts van Gregor fenomenaal, zoals op deze 'Degeneration' het wordt me soms allemaal wat te druk en te onsamenhangend. Het voelt voor mij teveel als gewoon wat rammen en brullen. 'An Apathic Grave' is het eerste dat ik volledig kan beluisteren zonder de neiging om op skip te duwen. De doom van Paradise Lost is hier duidelijk in terug te horen, en natuurlijk bezorgen de grunts me in deze sfeer wel kippevel op een positieve manier. Gierende gitaren en een punk/hardcore sfeer op 'Nihilist', als hier live geen circlepit bij onstaat dan weet ik het niet meer. Deze track gaat als een bezeten stier op een rode lap tekeer, snel, hard en zonder genade. Wat meer groove is er te horen op 'Amongst the Filth' en op 'Kill All Your Masters' wordt de snelheidsmeter weer stevig in het rood geduwd. Opnieuw doom boven op 'The Merciless Tide' met toch wel monsterlijk goede grunts van Gregor, gooi deze in een genre dat me wel ligt en ik ben ongetwijfeld fan. Slechts veertig seconden duurt 'Dead World Breathes', en gelukkig is dit maar een korte adem. Het lijkt soms meer op een blaffende hond dan op een zanger maar soit. Langzaam maar zeker hijs ik mezelf naar het einde van het album, 'Soldier Of Christ' zit volgepropt met gierende gitaren en duistere grunts en valt me nog goed te beluisteren. Op 'Cursed From The Womb' is te horen waar de band de albumtitel vandaan heeft, in de lyrics horen we volgende lijn “Do not fear Satan, fear those who fear Him”. Afsluiter van dienst is 'Temple Of Rats'.  Een knallend slot voor een beukend album.
 
Peter Smet (2 ½)

​A strong and powerfull album but out of my taste in metal