Vardis: Red Eye

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Red Eye
2. Paranoia Strikes
3. I Need You Now
4. The Knowledge
5. Lightning Man
6. Back To School 
7. Jolly Roger 
8. Head Of The Nail
9. Hold Me
10. 200 M.P.H.
11. Bonus Tracks:
12. Living Out Of Touch
13. 200 M.P.H. (Reprise)

Platenlabel
Steamhammer

Labelnummer
SPV269642CD

Distributie
SPV

Website Artiest
Vardis

Vardis is ontstaan in de seventies in het noorden van Engeland en kent invloeden uit de glam rock, punk, heavy metal maar ook uit de blues en Rock -n’-roll uit de jaren ‘50 en ’60. De band stak veel op van hardrock bands uit de seventies en voegde er elementen van de new wave of heavy metal aan toe samen met de energie die ze vonden bij een Metallica of Megadeth. Toch verloren ze nooit de melodie en boogie elementen van hun eerste invloeden uit het oog, hun stijl gaat dan ook gekenmerkt onder een unieke heavy groove met veel blues elementen. Steve Zodiac werd in een periode van muzikale ontwikkelingen geboren en vormde Qua Vardis als vijfkoppige rock -n’-roll band in 1973. Doorheen de tijd liet de band het Quo deel vallen en ging verder als trio onder de naam Vardis verder en toerde zo in het noordengelse club circuit. Ze brachten de zelf bekostigde EP ‘100 M.P.H.’ uit bij Redball in 1979 en dat bracht hen in de aandacht van grote labels waarna ze tekenden bij Logo Records.
Vanwege hun energieke optredens besloten ze om een volledig live album op te nemen (zonder overdubs) met dezelfde titel ‘100 M.P.H.’ en een gelijknamige toer volgde. Na een succesvolle toer met Hawkwind bereikte de band een groter publiek die hen in de heavy metal charts bracht. Een volgend album ‘The World’s Insane’ volgde en ze kregen de kans om het podium te delen met o.a. Motörhead, Ozzy Osbourne, Frank Marino’s Mahogany Rush, Triumph en Riot. Logo Records bracht vervolgens het compilatie album met singles en B-sides uit die ‘Metal Power’ noemde. Anno 1982 negeerde Vardis de raad van het platenlabel om meer als Van Halen te gaan klinken en experimenteerde op het derde album ‘Quo Vardis’ met saxofoons, doedelzakken en mandolines. De pers was uit het lood geslagen en dit leidde tot reviews met gemengde kritieken maar ging ook de aandacht trekken van John Peel die hen inleidde bij de BBC’s Radio 1. Ondanks de release van hun eerste best of compilatie album ‘The Lion Share’ (1983)  en hun niet te manipuleren stijl komt de band in de nodige problemen. Selway verlaat de band en word vervangen door Terry Horbury (Dirty Tricks, Ozzy Osbourne, Mc Kitty) en neemt ‘Vigilante’ op; dat een aanklacht vormt tegen de muziekindustrie en misbruik van artiesten. Gary Pearson verlaat Vardis na de opnames en wordt voor enkele shows vervangen door Steve Kingley (Rogue Male). Totaal gedesillusioneerd door de muziekindustrie stopt ook Zodiac ermee en zo wordt het zo’n dertig jaar stil rond de band, enkel de twee compilaties ‘The Best Of Vardis’ (1997) en de dubbel CD ‘The World's Gone Mad: The Best of Vardis’ (2002) verschijnen nog. Als Zodiac in 2014 start met de remastering van ‘Vigilante’ start Vardis opnieuw met in de bezetting Zodiac/Horbury/Pearson. Ze mogen headlinen op het Brofest II en doen ook enkele andere festivals aan met als einde een show in de Unity Hall te Wakefield waar alles voor de band begon. Het warme onthaal dat hen wachtte was voor Zodiac en Horbury reden te meer om verder te gaan en samen met drummer Joe Clancy een EP op te nemen met de titel ‘200 M.P.H.’. Vandaag de dag staat Vardis onder contract bij SPV/Steamhammer en brengt daar het nieuwe album ‘Red Eye ‘uit.
Op dit album toont Vardis dat hun motor nog soepel draait en blaast er naast de tien nummers ook nog twee bonussen bovenop. De blues georiënteerde rock kent ook een knipoog naar Motorhead. Steve Zodiac zijn stem weet van ouderdom maar dat mag de pret niet bederven. Met een strakke ritmesectie en scheurende riffs weten ze moeiteloos interessante momenten neer te poten. Door de moderne technologie klinkt alles nu veel warmer en kristalhelder met een diepe baslijn die voldoende plaats laat om alles mooi in de mix te leggen. Met opener ‘Red Eye’ leveren ze meteen een mid-tempo groove met een rauwe riff waarbij ook Zodiac’s geluid toch wat aan ZZ Top’s Billy Gibbons doet denken. Die vibe wordt ook verder gezet in ‘Paranoia Strikes’ en tekstueel mag dit dan niet het sterkste nummer zijn maar muzikaal zit het wel snor. Indrukwekkend is de gitaarsound van ‘I Need You Now’ die me qua geluid doet denken aan ‘Rocker’ van Thin Lizzy. ‘The Knowledge’ was reeds te vinden op de ‘200 M.P.H.’ EP maar klinkt hier rauwer door de pompende ritmesectie waarop Steve zowel zijn stem als gitaarsolo moet doordrukken. Het nummer kon zo uit de late seventies of eighties komen. Straight to the point rock krijgen we met ‘Lightning Man’ en ook hier gaat Steve in de hogere regionen met zijn stem. Het nummer sluit af met een gierende gitaarsolo. Het daarop volgende ‘Back To School’ heeft het tekstueel over de heropstart van de band, hoewel de leden al lang geen groentjes meer zijn. Het is een vrolijk en rauw rock-‘n-roll nummer met een Chuck Berry achtige solo. Op Jolly Roger’ horen we een triomferende Zodiac als hij de woorden "Life’s  a bitch, and then you cry, life's a bitch and then you die" op demonische wijze door de micro spuwt om even later met een al even demonische lach te eindigen na de woorden "And so am I". In het nummer zitten twee solo’s waarvan één uitgesponnen solo op het einde. Een trage boogie vinden we bij ‘Head Of The Nail’ en doet country en western aan maar de schreeuwende gitaarriff houdt het nummer in het rock territorium. Dan is het de beurt aan de slide gitaar fans die met ‘Hold Me’ op zijn wenken bediend wordt. Steve Zodiac tovert bij deze indrukwekkende bluesy slide gitaar uit de hoed. ‘200 M.P.H.’ is het meest heavy nummer op dit album en werd bewaard tot laatst. Zeven minuten gitaargeweld op een klokvast uptempo ritme waarin ik zowel Thin Lizzy als Motorhead terugvind. Ook dit had zo uit de jaren tachtig kunnen komen. In het middenstuk neemt Vardis vaart terug en hoor ik zelfs oude Black Sabbath invloeden (denk aan ‘War Pigs’ of ‘Iron Man’) met een beefy gitaartoon om naar het einde toe weer voluit te gaan. De twee bonustracks zijn ‘Living Out Of Touch’ dat altijd een live favoriet was en voor eerst op het ‘100 M.P.H.’ live album stond. Hier klinkt het nummer net iets trager in opgepoetste versie. Afsluiten doet Vardis met een herhaling van ‘200 M.P.H.’ dat in een wah-wah versie gedrenkt wordt waarbij Steve Zodiac zijn wah-wah pedal in vol effect zet.
‘Red Eye’ is een goed voorbeeld van hoe een veteraan rock trio dat alle bullshit achterwege laat
moet klinken.

Johan Kaethoven (3½)

Red Eye is a great example of a veteran power trio blasting out heavy rock with no bullshit attached. They won’t be around forever, so catch them while you can, because you won’t either!