|
Het Britse Vega, want over die band gaat het hier, is met 'Stereo Messiah' toe aan zijn derde album, maar ik moet eerlijk toegeven dat dit vijftal een onbeschreven blad zijn in mijn muziekkennis. De heren brengen hier twaalf melodieuze rocksongs die je kan plaatsen in het straatje van bands als Tesla, Bon Jovi, FM, Europe, … Leuke “eighties styled melodieuze rock” dus waarin sterke vocalen voorkomen, goed gearrangeerde nummers met veel ruimte voor keyboards, zonder de knappe gitaarriffs en gitaarsolo's te vergeten en die in de vergeethoek werd gedrumd door de opkomst van de grunge begin jaren negentig. Gepolijste rockmuziek noem ik dit ook wel en die was vooral populair in de Verenigde Staten (alwaar tal van radiostations dit soort muziek vierentwintig uur per dag in de eter brachten) en in Scandinavië. Ook tegenwoordig zijn er weer tal van zo'n bands actief, de ene al een ietsje meer rockend dan de andere maar allen hebben ze gemeen dat ze uiterst verzorgd gearrangeerde songs brengen waar ook telkens een aantal ballades in voor komen. Dit is met deze Vega niet anders en fans van het genre kunnen hier gerust hun hartje ophalen. Dat Joe Elliot (Def Leppard) dit vijftal een song aanleverde waarop hij dan ook nog te horen is in duet met Nick Workman kan een extra troef zijn om fans te overhalen om dit album te kiezen uit het ruime assortiment aan “melodic rock”-albums, maar echt wild wordt ik hier zeker niet van. Luc Ghyselen (3½)
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |
|
RSS-feed