Voodoo Gods: Anticipation For Blood Leveled In Darkness

Van deze Voodoo Gods had ik eerder nog niets gehoord. Nochtans werd de band reeds in 2001 opgericht door Seth Van De Loo, Tony Norman en Alex Von Poschinger. In 2006 kreeg de band een extra injectie dankzij de toetreding van gitarist Hero en vocalist Nergal. Nog en jaartje later kwamen daar bassist Jean Baudin, vocalist/percussionist Mike Browning en gitarist David Shankle bij terwijl Tony Norman de band verliet. Met deze line-up werd de ep 'Shrunken Head' opgenomen die helaas voor iedereen die dit nog wil aanschaffen volledig werd uitverkocht en ook de re-release van deze ep is al volledig uitverkocht. Begin 2014 komt dan vocalist George Fisher in de plaats van Nergal die het veel te druk heeft met Behemoth. Dit resulteerde nu eindelijk in een eerste full-album: 'Anticipation For Blood Leveled In Darkness' dat me verrast met zeven uitstekende, melodieuze en gedreven death metal nummers. Openen doen ze met het niemendalletje 'Return Of The Rainbow Serpent', een instrumentaal stukje dat ik niet als een song beschouw en eerder een soort van filmisch gevoel oproept die ervoor zorgt dat je hunkert naar de muziek van de heren. Maar de eerste, echte volwaardige track, 'The Termination Of God', slaat in als een raket. Deze enorm gedreven track laat je meteen horen waarvoor Voodoo Gods echt staat: uiterst gedreven en krachtige death metal waarbij twee vocalisten om de beurt het beste uit hun strot lijken naar boven te halen, uiterst knappe gitaarwerk – zowel riffs als solo's – die je duimen en vingers doen aflikken en een uiterst stevige, uit het zuiverste graniet gehouwen, basis met denderende basslijnen en bijna progressief klinkend drumwerk. Terwijl je nog zit te bekomen en na te genieten van die eerste track, dendert 'The Astral Dawn – Devotion To The Great Nebula' al over je heen. Nog zo'n machtige melodieuze death metal track met pompende basslijnen, superbe drumpatronen en een schitterende gitaarsolo's. En het feestje gaat onvermoeibaar verder met het krachtige en machtige 'Cetewayo' waar elementen uit voodoo-cultuur binnensluipen in de anders opnieuw melodieuze maar toch erg krachtige death metal van het gezelschap. En wat dan gezegd van 'Endeavours Of  A Syphilitic Missionary And His Death – Dawn Of The Voodoo Ostinati' die je meeneemt op een reis in de wereld van de voodoo zonder daarbij het technische en uiterst melodieuze gitaarwerk uit het oog te verliezen. Het superstrakke en uptempo gebrachte 'Renaissance Of Retribution' is de volgende mokerslag die op je af komt. Ontwijk hem echter niet maar laat dit schitterend geweld gewoon tot in je diepste vezels doordringen. 'Wrath Of The Invisible Children' opent, naar de normen van Voodooo Gods', uiterst rustig en sfeervol om, net als je denkt dat er geen versnelling meer in zit, stevig uit te pakken met een versnelling. En oh, wat een schitterende bassloopjes krijg je in deze track gepresenteerd, naast opnieuw het toch wel lichtjes fabuleus te noemen drumwerk van Alex Voodoo, de drijvende kracht achter dit gezelschap. Dan vergeet ik bijna om het gitaarwerk onvermeld te laten evenals de krachtige vocalen die steeds duidelijk verstaanbaar over komen. Met 'Article 246' eindigt dit album. Opnieuw een uiterst strakke track waarin invloeden uit de progressieve metal hand in hand gaan met melodieuze death metal en invloeden uit de voodoo cultuur of zoals te lezen valt op de website van de band: “Their music is an expression of spirituality, of connection with divinity and the spirit world”. Eigenlijk kan je geen enkel album honderd procent geslaagd noemen – je vind telkens wel iets als criticaster, hier het openingsstukje – maar de rest is zo overtuigend te noemen, dat ik dit album wel de maximale quotatie toebedeel en dan ook aanraad aan elke fan van metalmuziek. Zelfs al verkies je death, black, power, progressieve metal, …! Hopelijk laat een opvolger niet te lang op zich wachten.

Luc Ghyselen (5)

---

Saturnal  I  Voodoo Gods