Wage War: Deadweight

DETAIL ALBUM

Track:

1. Two Years
2. Southbound
3. Don't Let Me Fade Away
4. Stitch
5. Witness
6. Deadweight
7. Gravity
8. Never Enough
9. Indestructible
10. Disdain
11. My Grave Is Mine To Dig
12. Johnny Cash

 
Platenlabel
Fearless Records
 
Distributie
Niet Gekend
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Promo-Agent
Frank Van Liempd (Petting Zoo)
 
Website Artiest
Wage War

Wage War is een Amerikaanse metalcoreband opgericht in 2010, toen nog onder de naam Empires. Na wat line-up veranderingen veranderde de band hun naam in Wage War en tekenden ze in 2015 bij het label Fearless Records. Onder dit label bracht de band hun debuut ‘Blueprints’ uit dat op heel wat positieve reacties kon rekenen en de band in het voorprogramma bracht van bands als August Burns Red, I Prevail, Chelsea Grin. De band bestaat momenteel uit Briton Bond (unclean en clean vocals), Seth Blake (lead guitar), Cody Quistad (Rhythm guitar en clean vocals), Chris Gaylord (Bass) en Stephen Kluesener (Drums). Op 4 augustus zagen we de release van hun tweede album, ‘Deadweight’ waarin zanger Briton Bond in tegenstelling tot het debuut nu ook clean vocals voor z'n rekening nam. Door hun geweldige debuut was dit toch een release waar ik reikhalzend naar uitkeek. Deze band staat met hun nieuwste telg toch mee aan de top van de hedendaagse metalcore scene samen met bands als Miss May I, Architects en Parkway Drive. Een groot compliment voor deze relatief jonge band, maar beluister deze ‘Deadweight’ en je weet direct waarom. Het album gaat van start met de intro 'Two Years', een kort inleidingsnummer met een lekkere punch en de perfecte inleiding voor het knallende 'Southbound'. Alles wat metalcore inhoudt zit verweven in deze vette track. Cleans, grunts, screams, dreunende riffs, beukende drums en breakdowns waar je bijna van achterover wordt geblazen. Een tweede album is meestal het moeilijkste omdat iedereen smacht naar een bevestiging of zoekt naar vernieuwing. 'Don't let Me Fade Away' bevestigd de geweldige drive die deze band in zich heeft. Muzikaal geweld dat smeekt om moshpits en tijdens de cleans lijkt te smeken om begeleidend gezang uit het publiek. Het volgende nummer is er eentje dat ongetwijfeld live in elke zaal het dak eraf blaast. Wat een beestige opbouw op deze 'Stitch'. Dit nummer staat toch hoog op m'n lijstje van favoriete tracks uit 2017. Geweldig hoe een nummer van begin tot eind weet te entertainen. Toch een band die ik aan de bucketlist moet toevoegen als band die ik live moet gezien hebben. De melodische intro op 'Witness' doet me even m'n wenkbrauwen fronsen, even dacht ik hier een rustige ballad-achtige track te horen. Niets is minder waar, dit nummer knalt als een hevige donderslag, ondanks de melodieuze cleans. Dan is het de beurt aan titeltrack 'Deadweight', een nummer dat Wage War ademt. Dit is wat deze band zo geweldig maakt. De opzwepende sfeer doorheen het nummer, de brutale vocals, de beukende drums en bas en die alles verpletterende gitaren. 'Gravity' is het rustigste en meest melodieuze nummer op dit album. Maar denk niet dat het een melig album vullertje is, er zit nog genoeg punch in deze track. Nog meer punch zit er in het het snelle 'Never Enough', hoor ik jullie denken “circle pit!”? Als mitrailleur vuur knallen de drums en gitaren ons om de oren op 'Indestructible'. Éen van de kortste nummers op het album is dit razende en beukende 'Disdain', dit had gerust dubbel zolang mogen doorgaan. Dit is toch wel één van de beste metalcore releases van 2017, 'My Grave Is Mine To Dig' onderstreept dit nogmaals. Afsluiten doet dit album met het knappe 'Johhny Cash'. Een nummer dat me van in het begin, mede de titel, intrigeerde. Ze stellen me wederom niet teleur, het meest verrassende nummer van het album. Melodieus maar toch hard en overduidelijk Wage War.
 
Peter Smet (4 ½)

This second album is a phenomenal confirmation of the talent of this metalcore band which puts them amongt the biggest in the genre