KEYS AND CHORDS
  • HOME
  • OUR TEAM
  • COMING EVENTS
  • ALL CONCERT REPORTS
  • NEWS BLOG
  • CD REVIEWS 2023
  • HARDROCK & HEAVY CD REVIEWS
  • BOOK REVIEWS
  • DVD REVIEWS
  • INTERVIEWS / ARTICLES
  • DISCLAIMER / COPYRIGHT POLICY
  • CONTACT PAGE
  • JAARLIJSTJES 2022





cd reviews

Wage War: Deadweight

4/9/2017

0 Comments

 
Picture
DETAIL ALBUM
Track:
  1. Two Years
  2. Southbound
  3. Don't Let Me Fade Away
  4. Stitch
  5. Witness
  6. Deadweight
  7. Gravity
  8. Never Enough
  9. Indestructible
  10. Disdain
  11. My Grave Is Mine To Dig
  12. Johnny Cash
 
Platenlabel
Fearless Records
 
Distributie
Niet Gekend
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Promo-Agent
Frank Van Liempd (Petting Zoo)
 
Website Artiest
Wage War
Wage War is een Amerikaanse metalcoreband opgericht in 2010, toen nog onder de naam Empires. Na wat line-up veranderingen veranderde de band hun naam in Wage War en tekenden ze in 2015 bij het label Fearless Records. Onder dit label bracht de band hun debuut ‘Blueprints’ uit dat op heel wat positieve reacties kon rekenen en de band in het voorprogramma bracht van bands als August Burns Red, I Prevail, Chelsea Grin. De band bestaat momenteel uit Briton Bond (unclean en clean vocals), Seth Blake (lead guitar), Cody Quistad (Rhythm guitar en clean vocals), Chris Gaylord (Bass) en Stephen Kluesener (Drums). Op 4 augustus zagen we de release van hun tweede album, ‘Deadweight’ waarin zanger Briton Bond in tegenstelling tot het debuut nu ook clean vocals voor z'n rekening nam. Door hun geweldige debuut was dit toch een release waar ik reikhalzend naar uitkeek. Deze band staat met hun nieuwste telg toch mee aan de top van de hedendaagse metalcore scene samen met bands als Miss May I, Architects en Parkway Drive. Een groot compliment voor deze relatief jonge band, maar beluister deze ‘Deadweight’ en je weet direct waarom. Het album gaat van start met de intro 'Two Years', een kort inleidingsnummer met een lekkere punch en de perfecte inleiding voor het knallende 'Southbound'. Alles wat metalcore inhoudt zit verweven in deze vette track. Cleans, grunts, screams, dreunende riffs, beukende drums en breakdowns waar je bijna van achterover wordt geblazen. Een tweede album is meestal het moeilijkste omdat iedereen smacht naar een bevestiging of zoekt naar vernieuwing. 'Don't let Me Fade Away' bevestigd de geweldige drive die deze band in zich heeft. Muzikaal geweld dat smeekt om moshpits en tijdens de cleans lijkt te smeken om begeleidend gezang uit het publiek. Het volgende nummer is er eentje dat ongetwijfeld live in elke zaal het dak eraf blaast. Wat een beestige opbouw op deze 'Stitch'. Dit nummer staat toch hoog op m'n lijstje van favoriete tracks uit 2017. Geweldig hoe een nummer van begin tot eind weet te entertainen. Toch een band die ik aan de bucketlist moet toevoegen als band die ik live moet gezien hebben. De melodische intro op 'Witness' doet me even m'n wenkbrauwen fronsen, even dacht ik hier een rustige ballad-achtige track te horen. Niets is minder waar, dit nummer knalt als een hevige donderslag, ondanks de melodieuze cleans. Dan is het de beurt aan titeltrack 'Deadweight', een nummer dat Wage War ademt. Dit is wat deze band zo geweldig maakt. De opzwepende sfeer doorheen het nummer, de brutale vocals, de beukende drums en bas en die alles verpletterende gitaren. 'Gravity' is het rustigste en meest melodieuze nummer op dit album. Maar denk niet dat het een melig album vullertje is, er zit nog genoeg punch in deze track. Nog meer punch zit er in het het snelle 'Never Enough', hoor ik jullie denken “circle pit!”? Als mitrailleur vuur knallen de drums en gitaren ons om de oren op 'Indestructible'. Éen van de kortste nummers op het album is dit razende en beukende 'Disdain', dit had gerust dubbel zolang mogen doorgaan. Dit is toch wel één van de beste metalcore releases van 2017, 'My Grave Is Mine To Dig' onderstreept dit nogmaals. Afsluiten doet dit album met het knappe 'Johhny Cash'. Een nummer dat me van in het begin, mede de titel, intrigeerde. Ze stellen me wederom niet teleur, het meest verrassende nummer van het album. Melodieus maar toch hard en overduidelijk Wage War.
 
Peter Smet (4 ½)
This second album is a phenomenal confirmation of the talent of this metalcore band which puts them amongt the biggest in the genre
0 Comments

Your comment will be posted after it is approved.


Leave a Reply.


    Categories

    Alles
    American Rock
    Dark Electro
    Hard Rock
    Metal
    Rock

    Archives

    Mei 2022
    November 2021
    Oktober 2021
    September 2021
    Augustus 2021
    Juli 2021
    Juni 2021
    Mei 2021
    April 2021
    Maart 2021
    Februari 2021
    Juni 2020
    Mei 2020
    Februari 2020
    November 2019
    Oktober 2019
    Juni 2019
    Mei 2019
    April 2019
    Januari 2019
    December 2018
    November 2018
    Oktober 2018
    September 2018
    Augustus 2018
    Juli 2018
    Juni 2018
    Mei 2018
    April 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    Januari 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Augustus 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    April 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    Februari 2015
    Januari 2015
    December 2014
    November 2014
    Oktober 2014
    September 2014
    Augustus 2014
    Juli 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014

                                                                        

    RSS-feed

  • HOME
  • OUR TEAM
  • COMING EVENTS
  • ALL CONCERT REPORTS
  • NEWS BLOG
  • CD REVIEWS 2023
  • HARDROCK & HEAVY CD REVIEWS
  • BOOK REVIEWS
  • DVD REVIEWS
  • INTERVIEWS / ARTICLES
  • DISCLAIMER / COPYRIGHT POLICY
  • CONTACT PAGE
  • JAARLIJSTJES 2022