Whorion: The Reign Of The 7th Sector

Het mij, tot nu dus, onbekende Finse Whorion pakt hier verbazend sterk uit met dit debuutalbum. Sinds 2009 timmert dit viertal rond gitarist Ep Mäkinen aan hun carrière die voorlopig nog niet verder reikte dan de vorig jaar verschenen EP 'Fall Of Atlas'. Maar met dit debuut onder de arm zou er meer moeten mogelijk zijn. Acht nummers symfonische technische death metal worden hier op de luisteraar afgevuurd. 'Flesh Of Gods' opent hier met een splinterbom waardoor ik me afvraag hoe het komt dat zovele uitstekende metalbands uit Finland komen – zit daar misschien iets speciaals in het water? Immens krachtig, gedreven en technisch zowat perfect: zo kan ik deze eerste track het best omschrijven. Met 'When The Moon Bled' worden de weinigen die eerste track hebben overleefd vakkundig om zeep geholpen, daar deze tweede track een nieuwe splinterbom op je afvuurt die helemaal in niets onderdoet voor de eerste. Een akelig gevoel bekruipt je in het korte symfonische intermezzo dat de titel 'Awakening' meekreeg en dat je kan beschouwen als intro tot 'Blood Of The Weak' waarin de heren verder razen waar ze met track nummer twee waren gebleven. Uiterst knap zijn de mooie gitaartechnische ornamenten die hier opduiken naast het meer op de voorgrond komen van het symfonische aspect van de band die voor extra bombast zorgt. Alles wat ik aanhaalde voor de vorige track mag je gerust opnieuw noteren bij 'Forbidden Light' dat misschien net een tikkeltje sneller wordt gebracht. Pianoklanken nemen de hoofdbrok voor hun rekening in het instrumentale, akelige en dreigende 'Gates Of Time' waarin verder het symfonische aspect overheerst, waarna de band opnieuw alles opentrekt voor het machtige 'Immaculate', een nieuwe splinterbom in de vorm van krachtige riffs, donderende drumpatronen, pulserende basslijnen overgoten met een symfonisch sausje en zware, rauwe extreme vocalen. Afsluiten doen de heren met 'Arrival Of Coloss' dat eerder rustig en kalm opent en na vingervlug gitaarwerk op volle kracht verder dendert en voorzien is van mooie accenten symfonische metal. Enig nadeel is misschien de wat korte speelduur (nog geen veertig minuten), maar liever een album waar alles goed klinkt dan een die dubbel zo lang duurt en waar de helft “wegwerpmateriaal” is. Als Whorion dit ook live kan waarmaken en de line-up wat stabiel blijft, geloof ik dat ze een schitterende toekomst tegemoet gaan.

Luc Ghyselen (4½)

---

Inverse Records I Whorion