cd reviews
Het Duitse Zodiac werd in 2010 opgericht door drummer Janosch Rathmer. Het viertal – met naast Janosch ook nog vocalist/gitarist Nick Van Delft, bassist/toetsenist Ruben Claro en rhythm gitarist Stephan Gall – debuteerde niet onaardig met een gelijknamige ep in 2011 waar we konden kennis maken met hun in blues gedrenkte stevige hard rock. Hun debuutalbum, 'A Bit Of Devil', werd op nog lovender kritieken ontvangen zodat ze daaraan een vervolg breiden met 'A Hiding Place'. En nu komt het kwartet er aan hun opvolger. Dit derde album telt tien tracks waar de bluesy hard rock opnieuw de bovenhand neemt, maar waar dit keer toch heel veel synthesizerklanken in doorklinken. Neem nu bijvoorbeeld het openingsnummer 'Intro Who I Am', een rustig voortkabbelende track die eigenlijk niets met hard rock en/of metal te maken heeft, maar des te meer een popgericht synthesizergeluid laat horen en die je dus, als metalfan, evengoed kan skippen. Gelukkig gaat het vanaf dan heel veel beter. Niet dat je meteen achterover valt, want het viertal blijft mooi binnen de lijntjes van het genre kleuren zonder echt opvallend stevig of krachtige songs uit hun instrumenten te toveren. En als ze dan nog een zeemzoet, rustig en uiterst langzaam gebracht 'Sad Song' brengen, moet je toch even met de ogen blijven knipperen om niet in slaap te vallen. Gelukkig duurt deze dip niet zo lang en wordt je weer een stuk vrolijker met het vrij stevige 'Out Of The City'. Ook daarna houden de heren het bij echt in blues gedrenkte hard rock – het eerste deel van 'A Penny And A Dead Horse' mag je zelf bestempelen als pure blues – zodat je de band misschien beter kan gaan verkopen als een bluesband met rockinvloeden. Maar voor liefhebbers van dat genre is het dan natuurlijk wel genieten. Beluister daarvoor maar eens het knappe en vlotte 'Good Times', dat een break kent waar een bluesgitaar echt op je gevoel werkt, of het lang uitgesponnen 'Rock Bottom Blues', of het mooie en bluesy 'Just Music'. Samengevat is dit dus zeker geen slecht album (laat je immers niet misleiden door die toch wel enerverende openingstrack), al zal die pas echt in de smaak vallen van liefhebbers van bluesrock. Luc Ghyselen (3½)
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|