ZZ Top lijkt tegenwoordig kind aan huis in ons landje. Het bebaarde trio uit de Lone Star staat Texas blijkt graag een stop hier in België te houden. Staan ze niet op Suikerrock, dan laten ze weer van zich horen op Rock Zottegem en iedere jaar staat Mr. Gibbons en zijn collega’s wel ergens op een Belgisch podium. Goed voor hen maar ook een beetje voor de bezoekers alhoewel er aan hun set eigenlijk niet veel is veranderd sinds pakweg 35 jaar terug. Heeft dat te maken met professionalisme of hebben de heren, wanneer het op de nummers aankomt, een nog steeds uitstekend functionerend geheugen? Zij spelen zonder setlist maar het zijn toch vaak dezelfde nummers die steeds weer keren.
De setting van het podium was ditmaal heel sober, gewoon een gordijn achter de drie muzikanten, enkel twee kleine projectiepanelen die niet hoger kwamen dan het hoofd van drummer Frank Beard links en rechts van het podium, waarop wel leuke en kleurrijke filmpjes met soms rondborstige interventies getoond werden (tenminste voor diegenen die het konden zien).

Afgetrapt werd net als het begin van een speelfilm,  dat geprojecteerd werd op die panelen, met op het einde van het concert een klassieke filmgeneriek waarop de mooie meid van dienst in de clips werd voorgesteld als 'Starring Darci Carlson: The Girl'.

Uiteraard kregen we weer een hele resem van hun klassiekers te verwerken waaronder ‘Got Me Under Pressure’, ‘Waitin’ For The Bus’, ‘Jesus Left Chicago’ en ‘Gimme All Your Lovin’’ tot groot jolijt van de fans van het eerste uur.
Ondertussen vloeide het gerstenat rijkelijk en dan bedoel ik niet alleen via de keel maar ook de vloer werd herschapen in een zeer kleverig geheel met als gevolg dat je voeten soms bleven kleven aan de grond, niet altijd evident voor wie op de swingende boogie-rock eens een danspasje wou wagen.

Alhoewel drummer Frank Beard de strakke grooves continue draaiende hield, weerhield dit hem niet om geregeld een sigaretje te roken en wij die dachten dat het verboden te roken is in dit soort zalen!

Nog meer dansbare muziek weerklonk uit de luidsprekers: ‘Foxy Lady’ (The Jimi Hendrix Experience cover), het van Muddy Waters geleende ‘Catfish Blues’ en ‘Cheap Sunglasses’, het klonk allemaal positief.  Ondanks het mindere geluid kon dit de pret niet drukken en deed de hele show je terug denken aan het eerste ijsje dat je na jaren diëten terug mag snoepen…

Uit hun laatste album ‘La Futura’ speelden ze o.a. ‘Chartreuse’ met het gepikte riffje van Rainbow's ‘Long Live Rock-'n-Roll’. Nog twee nieuwe songs uit dit album waren ‘I Gotsta Get Paid’ en ‘Flyin' High’.
Tijdens ‘My Head's in Mississippi’ zong Billy 'My Head’s in Brussels!', tot groot jolijt van het publiek maar of dit een echte meerwaarde voorstelde, laat ik buiten beschouwing. The Eagles doen dit ook steeds met ‘Take It Easy’.
Hoe dan ook, ZZ Top is een band van weinig woorden maar ze moeten het hebben van hun grooves. Komt het omdat ze op routine spelen, daar was in elke geval weer niet veel van te merken want de speelvreugde leek oprecht.
En twee maal terugkomen voor encores… het gebeurt de laatste jaren niet veel meer maar ZZ Top lukte het vanavond wel en we kregen nog twee toetjes in de vorm van een ‘La Grange’/‘Sloppy Drunk’ jam,
‘Tush’ en ‘Jailhouse Rock’. Maar na een dik anderhalf uur was het feestje over…