BRYAN ADAMS • 1 AUGUSTUS 2014 • CAPITOLE GENT

Verslag en foto's: Nick Müller ©

Ik herinner me nog goed mijn eerste kennismaking met Bryan Adams, toen ik als tiener begin 1983 "Cuts Like A Knife" in de platenwinkel ging halen. Een album dat tot op de dag van vandaag nog altijd zijn beste is. Een lp die bol stond met mooie melodieën, rauw en puur, vol frisheid en spontaniteit zoals Bryan Adams destijds ook in zijn leven stond. Daarenboven kwam nog eens dat de achtergrondvocalen daarbij verzorgd werden door niemand minder dan Foreigner's Lou Gramm. Tijdens de daaropvolgende tournee in Duitsland, waarvan ook een show werd opgenomen voor Rockpalast, werd voor een optreden door een technisch mankement aan de keyboards gewoon een orgel uit de nabijgelegen kerk geleend. En daar stond hij dan op het podium, simpel in een jeans en witte t-shirt, onbekend en onbemind, maar zich daar geen bal van aantrekkende plezier hebben in het optreden voor een publiek. Dat was destijds rock-'n-roll op en top zoals het hoorde te zijn. Daarna kwam in 1984 de grote doorbraak met ‘Reckless’ en werd alles anders. Met het daaropvolgende ‘Into The Fire’ werd nog een laatste keer een authentiek album op de markt gebracht, maar dan werd resoluut voor de commerce gekozen. Topproducer Robert John 'Mutt' Lange werd binnengehaald, songs voor kaskrakers in de bioscoop werden opgenomen, de melodieuze rocksongs werden ingeruild voor meer gepolijste songs met een overdaad aan ballads en zelfs de jeans moest het grotendeels ontgelden ten voordele van merkkledij en de daarbij horende gestijlde look (een traject dat nog veel extremer bewandeld werd door de Bon Jovi's en Michael Bolton's, die in de jaren tachtig eveneens heel authentiek rockig begonnen waren). En nu is er dan de Bare Bones Tour. Een tour die van start ging in 2010 waarbij Bryan Adams naar eigen zeggen wou teruggaan naar de basis van zijn songs, zoals hij ze destijds enkel en alleen met een gitaar heeft geschreven.

Zo stond hij ook vanavond alleen achter de microfoon, enkel gewapend met een akoestische gitaar, en af en toe gebruikmakend van zijn mondharmonica. De enige muzikant die hem hierbij geregeld ondersteunde was zijn vaste keyboarder Gary Breit op de vleugelpiano. De setting voor dit alles was de Capitole in Gent die ooit als cinema fungeerde en dus volledig uitgerust is met zitplaatsen. Niet mijn ding, zittend naar een rockconcert luisteren. Ook al is die akoestisch en bestaat de setlist voor bijna de helft uit ballads, rockmuziek moet je voelen en beleven, ondergaan, en dit kan je mijn inziens veel intenser staand. Als ik dan ook nog eens geregeld een vrouw hoor schreeuwen 'I love you Bryan!', met zelfs één super enthousiaste met de gemotiveerde woorden 'Take of your pants!', dan voel ik me niet direct op mijn plaats en zie ik dit als een gemiste kans om de 'echte' Bryan Adams te beleven. Alhoewel. Op de momenten dat hij stevigere songs inzette zoals ‘Summer Of '69’, ‘When You're Gone’, ‘18 Till I Die’ en ‘Somebody’, veerde het publiek plots uit hun pluchen zeteltjes recht om vaak luidkeels mee te zingen en de beat met hun handgeklap te ondersteunen. Mooi, en zo hoorde het ook te zijn! En Bryan Adams dacht er blijkbaar ook zo over, want na het enthousiast meegezongen ‘When You're Gone’ glunderde hij 'That's the Belgium I like!'. Sowieso maakte hij tussen de songs geregeld interacties en practical jokes met het publiek dat er gretig van lustte. Het verbaal entertainen heeft hij over de jaren heen wel geleerd en aan sympathieke uitstraling heeft hij nog niks ingeboet. Slechts één keer sloeg hij de bal mis. Nadat hij in het begin van de show al grapte dat op deze akoestische tournee hij zichzelf en Gary Breit zag als straatmuzikanten - back to the roots - reikte hij op een bepaald moment zijn hoed uit naar de mensen vooraan voor drinkgeld. Dit van iemand in zijn positie naar mensen die meer dan 80 € betaald hebben om naar een show van hem te komen kijken... sorry Bryan.
Maar zijn stem heeft na al die jaren nog niks aan emotie, kracht en flair ingeboet, en dit kwam zeker tot zijn recht tijdens een ijzersterke uitvoering van de zo al mooie ballad ‘Heaven’. Een verder hoogtepunt was het in de studioversie toch wat gladde ‘The Only Thing That Looks Good On Me Is You’ dat nu echter door Adams veel agressiever en grittier gebracht werd. Waaruit nog maar eens bleek wat voor een schitterende songschrijver hij is, zolang de attitude maar goed zit.
Afgesloten werd de meer dan twee uur durende show met ‘Straight From The Heart’ van het reeds eerder vernoemde ‘Cuts Like A Knife’ album, de enige ballad overigens waarbij het publiek recht bleef staan, om achteraf hun idool handenklappend uit te wuiven. Een waardige afsluiter om de fans van het eerste uur te laten uitkijken naar het echte werk wanneer Bryan Adams op 6 december terug het Sportpaleis bezoekt met zijn volledige band ter viering van de 30ste verjaardag van ‘Reckless’.

Setlist

1. Run to You
2. It's Only Love
3. I Thought I'd Seen Everything
4. Here I Am
5. When You Love Someone
6. This Time
7. I Finally Found Someone
8. Can't Stop This Thing We Started
9. If Ya Wanna Be Bad Ya Gotta Be Good
10. (Everything I Do) I Do It for You
11. Cuts Like a Knife
12. Flying
13. Summer of '69
14. Walk on By

1. Heaven
2. All for Love
3. When You're Gone
4. 18 Till I Die
5. Help Me Make It Through the Night (Kris Kristofferson cover)
6. I'm Ready
7. The Only Thing That Looks Good on Me Is You

Encore:

1. You've Been a Friend to Me
2. Somebody
3. Have You Ever Really Loved a Woman?
4. I Still Miss You... A Little Bit
5. Straight from the Heart