|
Elke laatste maandag van de maand, kan de blues- en R&B-liefhebber voor een ongedwongen avond terecht in de Bull’s Head, al meer dan vijftig jaar bekend in jazzmiddens. “Back to the Flamingo” luidt het muzikale motto van deze maandagavonden, natuurlijk een verwijzing naar de legendarische muziek- en danstent The Flamingo, toen live-bands van hoge kwaliteit er ten dans speelden… Zoot Money, Georgie Fame, ze begonnen er allemaal, net zoals blues- en rock-georiënteerde artiesten The Marquee aandeden. Alan Glen en John O’Leary vormen de spil. Alan Glen (gitaar, zang, harmonica) kent u van Nine Below Zero en een reïncarnatie van The Yardbirds, John O’Leary (zang en harmonica) onder meer van Savoy Brown. De bezetting van The All Stars kan wisselen, maar vanavond zijn dat de creatieve Peter Miles op drums, de klokvaste Glynn Evans op bas, de sprankelende Tim Penn aan de toetsen en de improviserende Nick Newall op sax. Gitarist Alan Vincent is voor mij een nieuw lid. Misschien geen namen van de neonreclame, maar wel stuk voor stuk rasartiesten met een lange staat van dienst die nog altijd plezier scheppen in de muziek. Nick Newall speelde bij Zoot Money, onder andere. Peter Miles drumde onder meer bij Jo-Ann Kelly, Rocket 88 en Jack Bruce. Je kan elke maand opnieuw naar The Bull’s Head, omdat niet enkel de bezetting van The All Stars al eens wisselt, maar vooral omdat er telkens gasten optreden. Ik schreef “ongedwongen” avond, want de All Stars houden het effectief bij het geluid dat je vijftig jaar terug in The Flamingo kon horen, hoewel er discussie rijst of er ook niet eens een nieuw nummer bij moet. Enfin, op deze maandag start John O’Leary met ‘Young-Fashioned Ways’, ‘Drifting Blues’ en ‘Walking Blues’. Het is dan de beurt aan Ali Maas, een zangeres die nu haar eigen groep leidt, en hier gast aan huis is (sic). Ali Maas gaat er altijd rockend tegen aan, haar hoofd en lange haren in alle richtingen schuddend. ‘Hound Dog’ is geknipt voor haar stijl, je kan er Koko Taylor, Janis Joplin en Big Mama tegelijk in ontdekken.  Alan Glen and John O'Leay All Stars with Bob Hokum Maas is de voorbije twee jaar tot een goeie zangeres uitgegroeid. Papa George is niet voorzien, maar hij is herstellende van een hartaanval en een Bulgaarse (!) fan heeft een cadeautje mee. Dus klimt Papa het podium op voor een onverwacht, maar knap potje T-Bone. Hij is een groot slidegitarist met een eigen liedjescatalogus Dan mag nieuwkomer Andy Twyman zijn talent tonen. Eigenlijk vormt hij een soort eenmansorkest en zijn gedreven, vaak akoestische blues is niet gespeend van enige humor. Een aankomend talent, maar hier moet hij zich plooien naar de formule. Klassiekers als ‘Shame, Shame, Shame’ doen hem niet echt eer aan, maar op ‘Little Red Rooster’ kan hij loos gaan en zichzelf neerzetten. Hou hem in de gaten. John O’Leary opent ook de tweede set, want vandaag houdt Alan Glen zich enkel met zijn welgemikt R&B-gitaarspel bezig. De volgende gast is alweer een oudgediende, Bob Hokum. Een denderende gitaar en veel show is ons deel, met een présence die niet is gespeend van een enige zelfrelativering. Maar goed, Ali Maas opnieuw van dienst en haar ‘I Just Wanna Make Love To You’ doet de rockvreugde alleen maar toenemen. Dit is een zaaltje met een bar, dus iedereen heeft tegen dit uur alvast zijn twee ’pints’ op, zijnde een litertje bier. Dan kijk ik uit naar de laatste gast: Ali McKenzie, ja, die van The Birds, de Engelse BIrds met o.a. Ron Wood en Kim Gardner! Ik zag McKenzie al een paar keer als gast aan het werk en zijn stem is wonderwel intact. Schorrig gedoe met nuances, perfect voor R&B. McKenzie swingt ook nog als de beste en samen met de wilde Maas, hebben we recht op ‘Rock Me Baby’ als afsluiter.  Glen O'Leary All Stars McKenzie, Newall, Maas Het is wel even rijden van centraal Londen naar Barnes, maar doe het bij gelegenheid maar eens. In deze wereld van pure commerce, is het aangenaam om weten dat getalenteerde en overtuigde artiesten het beste van zichzelf geven uit puur plezier. We mogen ook eens Peter Feenstra bedanken. U kent hem als auteur van talloze sleeve notes en als samensteller en cd-boxen (o.a. van Family), maar Back to the Flamingo is zijn ideetje en zijn organisatie. Line-up:
 Andy Twyman |
