john idan & the natural blues band • 27 november 2014 • eel pie club twickenham london, engeland10/12/2014
 Toen de snotneus John Idan uit Detroit van een deugddoende vakantie in Engeland had genoten, schoot onvoldoende geld over voor de terugreis. Hij besloot zijn gitaar te verkopen aan een Londense speciaalzaak, maar in de loop van het gesprek bleek dat de mogelijke aankoper niemand minder was dan Top Topham, op 15-jarige leeftijd de eerste gitarist van The Yardbirds, zowat Idans favoriete groep. Idan verkocht zijn gitaar niet, bleef in Engeland en schopte het in geen tijd tot zanger-gitarist van The Yardbirds-versie uit de jaren negentig. Zo’n vijftien jaar zou hij die rol spelen, maar sinds enige tijd staat hij aan het hoofd van zijn eigen groep, The Natural Blues Band, en houdt hij verblijf in Duitsland. De optredens zijn nogal dun gezaaid, zeker in Engeland, dus zakten we af naar de Eel Pie Club in Twickenham, die de eer van de Britse R&B hoog houdt. Vóór de show had Idan ons duidelijk gemaakt dat het repertoire van de avond niets met The Yardbirds van doen had en nog veel minder met zijn solo-cd ‘The Folly’ uit 2008, een werkstuk dat hij “eclectisch” noemt en met een “open geest” moet worden beluisterd. Dat was niet gelogen, toen het viertal keihard, kortaf en luid inzette met ‘Don’t Need No Doctor’ en vervolgde met uptempo en compact gespeelde nummers van o.m. Elmore James (‘Look on Yonder Wall’), Earl Hooker en Willie Dixon, om als afsluiter van de eerste set toch te belanden bij zijn lievelinggroep: voor fans van Britse R&B zal ‘Wish You Would’ van Billy Boy Arnold, ondanks de honderden covers, voor altijd met The Yardbirds worden vereenzelvigd. Tussendoor had Idans vriend Billy Boy Miskimmin op het podium plaatsgenomen om een potje mondharmonica te spelen. Een serieus potje, want de voor mij onbekende en absoluut virtuoze Miskimmin haalde even kort en krachtig uit als de rest van de groep.  De tweede set verschilde niet van geluid of intensiteit, maar John Idan profiteerde van de gelegenheid om soul binnen te smokkelen met nummers van J.J. Jackson en Ray Charles. Na het vals plat van Little Walters ‘Too Late’ , een gedroomd nummer voor Miskimmin, ging Idan een versnelling hoger en kamde hij de rock-’n-roll kant van R&B uit met klassiekers als ‘Money’, ‘Bonnie Morone’ en ‘Somethin’ Else’. Op ‘Sweet Little Rock and Roller’ nam Peter French de vocale honneurs waar, een uitstekend idee. U kent French nog wel van Leafhound of Cactus en zijn rasp is intact gebleven. Na ‘Smokestack Lightning’, een tweede eresaluut aan The Yardbirds, riep de Engelse wet de groep onverbiddelijk een halt toe. Jammer, want net nu werd er duchtig geïmproviseerd, acht minuten lang, en gaven Idan & Co. dit overbekende nummer een geheel eigen draai. Idan is een goed zanger en een knap gitarist en zijn groep barst van enthousiasme, talent en stielkennis tegelijk. Het is daarom jammer dat Idan uitsluitend voor covers opteerde, vaak bekende nummers overigens, en de interpretatie ervan aan de leiband hield.  Line-up:
|
