CONCERT REPORTS
Verslag: Ivan Van Belleghem - Foto's: Philip Verhaege © De organisatoren van het Centre Culturelle René Magritte in Lessines hadden een grote publiekstoeloop verwacht voor hun Hooverphonic concert op vrijdag 8 augustus 2014. Daarom waren ze uitgeweken naar een binnenkoer van het prachtige Hopital Notre-Dame à la Rose. Het grote probleem was echter dat die grote koer niet overdekt was en een fiks onweer kon tot gevolg hebben dat de fans het concert met een nat pak konden volgen. Gelukkig bleven de nukken van de weergoden beperkt tot een malse bui om 19u30 en bleef het verder de ganse avond droog. Er was ook voor een voorprogramma gezorgd en dat werd ingevuld door Little Dots, een trio uit het Gentse. Hun debuut cd wordt in het najaar verwacht en dan wordt het trio aangevuld met een blazerssectie. In Lessines konden we genieten van een uiterst geslaagd optreden van Sophia Ammann (zang), Pablo Casella (gitaar en backing vocals) en Tom Callens (keyboards en backing vocals). Sophia Ammann is een lieftallige verschijning en ze heeft een mooie, lichtvoetige stem. Er zit nog een enorm groeipotentieel in Little Dots en we konden nu al vaststellen dat Little Dots wel een heel groot in de Vlaamse rockwereld zou kunnen worden. Little Dots startte het concert met ‘Morning’ en vervolgde met ‘All Is One’, dat zeker qua intro een beetje aan Beyruth doet denken en ‘Spin It’, waarbij de stem van Sophia Ammann mooi werd ondersteund door de backing vocals. Little Dots ontving menig open doekje vanuit de massa en dit was meer dan verdiend. En dan werd het doorkijkpodium in allerijl klaar gezet voor de hoofdact van de avond, met name Hooverphonic. Zij klaarden de klus met brio en in de volgende bezetting: Noémi Wolfs (zang), Alex Callier (bas), Raymond Geerts (gitaar), Joey Brocken (gitaar, backing vocals), Yassin Joris (backing vocals), Tom Tritsman (keys en backing vocals), David Poltrock (keys) en Arnout Hellofs drums). Hooverphonic vloog er van meet af aan in met het ijzersterke ‘Boomerang’ en vervolgde op kruissnelheid met ‘Expedition Impossible’. Zowel Noémi Wolfs als Alex Callier’ trachtten in hun beste Frans het publiek voor zich te winnen en slaagden daar nog in ook. Zo kwam er op de duur een regelrechte verbroedering tussen Walen en Vlamingen tot stand. Lessines ligt dan ook praktisch op de taalgrens.
We kunnen er niet naast kijken dat Noémi Wolfs, voor de gelegenheid helemaal in het zwart gekleed, enorm veel podium précense heeft, precies of ze werd op en podium geboren. Het is verwonderlijk dat Hooverphonic, zonder er erg in te hebben, nu reeds een dergelijke uitzonderlijke lijst hits kan voorleggen. De juke box werd dan ook met al het plezier van de wereld opgestart en het publiek ging gemakkelijk mee in nummers als hun nieuwste single ‘Ether’. De fans werden op hun wenken bediend met ‘Heartbroken’, George’s Café’ en ‘Mad About You’. Er waren ook een paar ingetogen momenten, zo ondermeer ‘The Last Thing I Need Is You’ met enkel Noémi Wolfs begeleid door David Poltrock. Maar algauw werd de draad opnieuw opgenomen met het schitterende ‘Amalfi’ en ‘The World Is Mine’. Raymond Geerts kondigde met zijn Gretch gitaar op een dreigende manier ‘Jackie Cane’ aan. Dit is nog een nummer uit de Geike Arnaert periode, dat Noémi Wolfs helemaal naar haar hand zette. Het hoeft dan ook geen verwondering te wekken dat aan dit optreden enkele encores werden gekoppeld. De mensen van Hooverphonic werden zo maar eventjes drie keer teruggeroepen voor bisnummers. Dit werden dan voor de eerste encore ‘The Night Before’, ‘Sometimes’ en een mooie vertolking van ‘This Strange Effect’, een song van Ray Davies die hier in 1965 ontzettend populair werd in de versie van Dave Berry. Het publiek wilde nog meer en in het teken van de algehele verbroedering over de taalgrens heen zong Noémi Wolfs ‘One’. Het schitterende optreden werd ten slotte afgerond met ‘Devil Kind Of Girl’ Hooverphonic heeft in Lessines bewezen dat ze zonder meer tot de absolute top van de Belgische rockwereld behoren. Opmerkingen zijn gesloten.
|
Archives
Januari 2015
|