foorroots 2014 • 3 oktober 2014 • de djoelen oud-turnhout

VERSLAG EN FOTO'S: ALFONS MAES ©

De mannen van Goezot hebben hun naam niet gestolen want wat we vanavond op ons bord kregen smaakte van de eerste tot de laatste hap. En jij, waar zat jij. Televisie gekeken… VTM… in slaap gevallen na de intro van fr zoveelste lege doos die ze daar uitzenden.

De Djoelen was vanavond weer de ‘place to be’, hoe kon het ook anders als je een affiche aanbiedt die nokvol rockabilly en nog meer formidabele muziek staat.
Slechts drie bands van eigen land op het hoofdpodium terwijl de Lichtaartse formatie The Hukkelfukkers voor de pauze muziek zorgden in het foyer.

Hukkelfukkers

Ja, drie bands en niet zomaar de eersten de besten.

De eer voor de aftrap -en dit in tegenstelling met andere festivals- en voor een reeds volgelopen zaal, was weggelegd voor de Slipmates. Deze band kan reeds op een mooi palmares terugblikken. Ze waren hier reeds te gast en in 2007 stonden ze nog op de affiche van de Antwerpse editie (Hof ter Lo, weet je nog?) van Rootsnight dat nu ook passages kent in De Roma (Borgerhout) en De Warande (Turnhout).
Deze kerels draaien al een tiental jaren op volle toeren en vanavond speelden ze weer voor eigen publiek. Hun muziek omschrijven we als een rootsmix met bijzondere aandacht voor Rockabilly, country en wat blues. Ze traden vanavond aan onder de volgende bezetting: Koen Meeus (zang, gitaren), Kurt Maas (bas), Marc Daems (drums) en Hans Maes (lead gitaar, keys). Met fantastische songs als het immer terugkerende op dit soort events ‘Folsom Prison Blues’, maar ook ‘Em Camino Real’, ‘Ramblin’ Man’ en ‘After All’ uit hun nieuwe cd ‘After Dawn’ kregen we al een eerste smaak te pakken van hoe de avond verder zou evolueren.

Slipmates

Slipmates

Slipmates

Tijdens de pauze dus de Hukkelfukkers, een band waarvan we het genre het best kunnen thuisbrengen onder ‘vetzakkenrock’ en dat is niet negatief bedoeld. De nummers van deze outfit uit Lichtaart -waar ze al héél beroemd zijn- lieten de foyer inderdaad op zijn grondvesten daveren. De gitaarlijnen van o.m. AC/DC en Status Quo rolden uit de luidsprekers maar ze hebben een ding voor op deze bands: zij zingen in het vette Lichtaartse dialect en de teksten zijn serieus ‘aangepast’. Verwacht geen slappe introverte ballads want je krijgt verhaaltjes te horen over échte mensen met échte problemen, soms maatschappijkritisch tot en met ernstige sociale problemen. ‘Seks’, ‘bloete tetten’, ‘masturberen’ en ga zo maar even door, het zit er allemaal in maar ze brengen het wel met de nodige brio. Luister vooral naar de bewerking van ‘Knockin’ On Heaven’s Door’ (Bob Dylan, hij moest het horen!) dat door hen vrij vertaald werd in ‘Marginaal’: je lacht je kreupel. Of misschien toch weer niet? Leuk om zoiets te mogen beleven.

Volgende band op de affiche zijn de Baboons. Hen wordt al eens verweten dat ze te véél in de kempen spelen. Wat is daar nu verkeerd aan… als ze er goed voor betaald worden, dan is er toch geen probleem... Reeds lang een meerwaarde in ons kleine Vlaamse landschap in de country en rockabillyscène. Bluesy gitaarlicks afgewisseld met twangende gitaren, deze twee dingen lopen als een rode draad doorheen hun ouevre. Ook uit Turnhout en dus ook voor hen een thuismatch, kregen we toch een sterke set die het ietwat afzijdige publiek tot hiertoe schuifelend tot vooraan het podium kreeg. Een sterke set dus met afwisselende tunes: Uit hun cd ‘Back Scratch’ werden we verrast op knappe interpretaties van ‘I’ll Fly With You’, ‘Run Baby Run’ en ‘Naked Girls’. ‘Boogie Curse’ kwam uit hun debuutcd uit 2008. Natuurlijk ontbrak de Bo Diddley-klassieker ‘You Can’t Judge a Book By The Cover’ niet op het appél.

Baboons

Baboons

Baboons

Afsluiter vandaag was Los Fabulous Frankies, of een band die eigenlijk een wirwar is van oorsprongen. Frantic Frankie, de presentator van de rockabilly events in De Warande (en vroeger in Antwerpen) en zijn gekke bende waaronder Koen Verbeek (die we ook nog kennen van The Johnny Thrash Show’ en Clark Kenis van Smokestack Lightning, ook geregeld te gast op ‘Roots in ’t Hofke’, hadden een zware taak: ze moesten na het geweld van de Slipmates en de Baboons het publiek geïnteresseerd houden. En ja hoor, kennelijk geen probleem en nu was het hek helemaal van de dam. Visueel en muzikaal zat alles knap in elkaar, zeker de showelementen. Voor mij en de andere twee fotografen was het zorgen dat we niet onder de voet werden gelopen door het publiek dat zich nu helemaal vooraan het podium had gepost en de weinig over gebleven ruimte in een ware danstempel had getransformeerd. Met andere woorden, tijd dus om op te stappen wilden we niet verzuipen in het rock-‘n-roll geweld dat zich daar nu afspeelde. Op weg naar de parking meende ik nog fragmenten te horen van o.m. ‘Honey Bun’, ‘Help Me Make It Through The Night’ en ‘Marie Marie’ als ik me niet vergis.

Van één ding heb ik me zeker niet vergist. 3 oktober 2014, De Djoelen Oud-Turnhout was een plaats waar leven te bespeuren viel, écht leven geen artificieel waarmee we soms dagelijks geconfronteerd worden…, eentje dat nog lang zal nazinderen… en dat met alleen maar Vlaams talent. Jongens, op naar 2015.

Baboons

Los Fabulous Frankies

Los Fabulous Frankies

Los Fabulous Frankies

Los Fabulous Frankies