kanaalfeesten willebroek • 28 juni 2014 • Willebroek

30/6/2014

Verslag en foto's: Alfons Maes ©

Wat een gezellige zaterdagavond moest worden eindigde in mineur… althans voor mij toch…

Wanneer je op een zaterdagavond naar een jaarlijks openluchtfeestje trekt van de een of andere stad of gemeente, hoop je innerlijk dat het weer wat mee wil. Zaterdag 28 juni, toen ik richting Willebroek reed, was het volop zon en de temperatuur was vrij aangenaam, dus het perfecte weer voor een openluchtfestival.
Op de affiche pronk één naam die ik toch eens live op de bühne zou willen bezig zien, nl. de Zuid-Afrikaanse Nadine. En nadien kwamen de broertjes Wauters, die terug volop aan ’t touren zijn, het podium bezetten.
Nog meer op de affiche waren namen die eigenlijk alleen maar voor de nodige commercie zouden zorgen: de jonge kerels van Bandits, die we al eens het beste van zichzelf zagen geven op het nu teloorgegane Terras Bilzen, het weer van onder het stof gehaalde Two Fabiola, De Grietjes en dan nog drie zangers die de handen in elkaar hebben geslagen en beter bekend als de Soul Brothers het proberen waar te maken.
Voor een vlotte presentatie deed de organisatie beroep op niemand minder dan Miss Vlaanderen Vakantieland, Saartje Vandendriessche. En eerlijk gezegd, ze deed dit écht op een manier dat we niet van haar hadden verwacht.

Voor de jeugd, en dan in het bijzonder alle bakvisjes die net als dezelfde jonge meiden die de Beatles in de sixties zo verafgoodden, waren deze nu in grote getale opgekomen om hun idolen van vandaag, de Bandits, voor de zoveelste keer te overschreeuwen. Dit gebeurde steeds kort en krachtig maar vooral kort. Of deze jonge rakkers nummers uit hun eerste of laatste cd speelden, voor de fans was alles goed, zelfs wanneer er eens iets verkeerd liep in een nummer dan nog vonden de krijsende tieners het blijkbaar niet erg. Maar de Bandits hadden voor hun fans een verrassing bij, nl. de jonge Laura die niet onopgemerkt deelnam aan de Voice van Vlaanderen 2014. Zij mocht onder begeleiding van deze nieuwe idolen een potpouri van enkele bekende nummers zingen. Toch wel een sterke stem…

Over sterk kan ik voor de volgende op de affiche niets zeggen. De heropstanding van Two Fabiola is en blijft voor mij een uitgemaakte zaak. Dit soort muziek, als je het nog écht muziek mag noemen (en nu trap ik de deur in van enkele heilige huisjes…), is niet aan mij besteed. Mijn interesse voor muzikale genres gaat breed, zéér breed… Van hen onthield ik één leuk nummer, het van Roberta Flack geleende ‘Killing Me Softly With His Song’ waarmee ze in 1973 een grote hit scoorde.

Aan de mannen van een ietwat rijpere leeftijd werd ook gedacht. De Grietjes, en wie nu nog niet weet wie dat zijn: Isabelle A, Anneke van Hoof en Evi Goffin, vormen samen dit trio. Ook van hen moesten we geen al te denderende momenten verwachten. We kregen enkele grote ‘geleende’ hits en flarden van een medley van de Supremes, wat werk van K3, voeg daar nog wat ‘dingen’ bij van Marco Borsato en je weet meteen waaruit het oeuvre van deze drie madammen bestaat. Commerciële bagage die echter nooit ver zal uitdragen. En schoon van ver maar ver van schoon.

Ondertussen waren de hemelsluizen opengegaan, neen, geen klein zomers buitje maar aanhoudende misère zodat het echt niet meer gezellig was om nog maar één stap buiten de VIP-tent te zetten.

Nog meer jukebox geweld kregen van de heren Soul Brothers. Ook hier even vertellen wie dat zijn: Wim Soutaer, Charel Van Domburg (MFT Thunderbirds) en Vincent Goeminne (Dinky Toys/Plane Vanilla). Het plein was nu een beetje gevuld met open regenschermen maar de grote massa had kennelijk gekozen voor een meer ‘drogere’ plaats.
Van de Soul Brothers kregen we toch, in tegenstelling tot de ietwat flauwe act van hun voorgangers, een meer actievere, energieke set waarin nummers als Human League’s ‘Don’t You Want Me Baby’, Queen’s ‘We Are The Champions’, de KISS klassieker ‘I Was Made For Loving You’ maar ook een leuke versie van Village People’s ‘YMCA’ de revue passeerden.
Allemaal zeer leuk maar waar zat de meerwaarde? Helemaal zeikend nat om toch maar enkele foto’s te kunnen nemen, hield voor mij het festival op. Helaas geen Zuid-Afrikaanse Nadine maar ook geen Clouseau die ik toch graag wat nummers uit hun nieuwste langspeler live op het podium had willen zien brengen.
De weergoden waren kennelijk in een slechte bui want het hield maar niet op met regenen. Dit had inderdaad een leuk avondje uit kunnen worden…