kansas • 25 july 2014 • 013 tilburg nederland

4/8/2014

Verslag: Sven Desmet - Foto's: Nick Müller ©

De meeste Europese Kansas-fans uit de jaren zeventig die voor het eerst van deze Amerikaanse band hoorden kwam vooral door hun grote hit ‘Dust In The Wind’ waarin Amerikaanse FM-rock gecombineerd werd met wat progressieve en melodieuze klanken. Tijdens hun opmars die zowat een goede zes jaar duurde verrasten ze ons met enkele schitterende langspelers waaronder ‘Song For America’ (1975), ‘Leftoverture’ (1976) en het schitterende ‘Point Of Know Return’ (1977) want in 1980 was het mooie verhaal reeds voor de originele line-up afgelopen maar niet voor lang. In 1980 vertrok Steve Walsh en nam John Elefante zijn plaats achter de micro en keyboards in. Zes jaar later kwam Steve Morse op gitaar een handje toesteken met Steve Walsh terug als zanger/keyboardspeler. Tijdens de nieuwe start volgen enkele langspelers die bij een select gezelschap gretige aftrek vinden: ‘Power’ (1986), ‘In The Spirit Of Things’ (1988) en nog enkele live albums.
Vanavond waren ze te gast in Tilburg en we herkenden Steve Walsh (zang en keyboards), Phil Ehart (drums), Richard Williams (gitaar), Billy Greer (bass) en violist/gitarist David Ragsdale die pas in 1991 tot de band toetrad.

De 013 was kennelijk niet uitverkocht, maar met uitzondering van een lege balkon was de 013 toch vrij goed gevuld. Meteen nog snel even meegeven dat Steve Walsh op 16 augustus zijn laatste concert met Kansas zal spelen. Dus wie er vanavond in Tilburg bij was heeft hem hier voor de laatste keer als zanger en toetsenman bezig gezien. Spijtig genoeg heeft voormalig Kansas zanger John Elefante om Walsh te vervangen het aanbod van tafel geveegd. De man die het dan zal overnemen is Ronnie Platt die enkele jaren voorheen ook al een centrale rol speelde bij Shooting Star.

Heeft een violist de meeste beweegruimte op een podium? Dat moest je vandaag maar eens aan violist David Ragsdale vragen want de man had er kennelijk zin in. Buiten zijn muzikale ouvertures stond de man ook visueel in de kijker vandaag. Gelukkig voor de fotografen zat drummer Phil Ehart niet achterin waar je een drummer altijd verwacht maar trok de grote backdrop met de cover van hun gelijknamig debuutalbum uit 1974 de volledige aandacht. Deze tour noemt ook niet voor niks '40th Anniversary Tour' die vorig jaar startte.

Dat een bassist in het algemeen wel eens over het hoofd wordt gekeken door de grote massa was vanavond niet het geval met Billy Greer. Hij mocht af en toe wat vocalen voor zijn rekening nemen en dat hij een sterk zanger is dat zullen de fans van zijn project Seventh Key kunnen beamen en zelfs wie Streets nog kent weet wat ik hiermee bedoel.
Wat we vanavond te horen kregen leek zeker geen voer voor de liefhebbers die Kansas’ melodieuzere werk uit medio jaren tachtig gewend zijn, misschien met hier en daar een uitzondering zoals ‘Fight Fire With Fire’ en ‘Hold On’ kregen we enkel lichtpuntjes die hun werk uit de jaren ’70 typeerden.
Was dit de Kansas zoals we hen herinneren van hun sterk studiowerk? Had het iets te maken met het feit dat we Steve Walsh voor het laatst aan ’t werk zagen? Dat het geen overtuigend concert werd, dat werd na een klein uurtje reeds duidelijk en daarom vrees ik dat ik niet alleen met gemengde gevoelens de 013 in Tilburg heb verlaten.

Setlist