metaldag lokerse feesten • 3 augustus 2014 • lokeren

Verslag en foto's: Luc Ghyselen ©

Ook op de veertigste editie van de Lokerse Feesten werd een dag voorbehouden voor metal en aanverwante muziek. Zes bands mochten de affiche sieren op deze zondag.

Om klokslag half vijf kreeg Channel Zero de moeilijke taak om deze festivaldag op gang te trekken. Maar de waarschijnlijk bekendste Belgische metalband deed dit zeker niet onaardig. Terwijl het publiek nog toestroomde zorgden Franky De Smet Van Damme (zang), Mikey Doling (gitaar), Tino De Martino (bass) en Seven Antonopoulos, die de betreurde en helaas veel te vroeg overleden Phil Baheux op drums vervangt, voor een set waarin nieuwer materiaal met ouder werd afgewisseld. Dat de band niet altijd even zuiver klonk en hier en daar wat kleine foutjes maakte, zullen we maar met de mantel der liefde bedekken. Alhoewel het Nederlandstalige 'Duisternis' niet echt uit de verf kwam zorgden 'Help' en zeker 'Black Fuel' ervoor dat het publiek toch intens genoot van de heavy metal van dit viertal. Franky maakte tijdens dit laatste nummer ook nog een “uitstapje” tussen het publiek om daar te gaan zingen en wat “high five's” uit te delen. Meteen een heel leuk einde van deze set.

The Devon Townsend Project is de band rond de Canadese zanger/gitarist Devin Garrett Townsend. De man is niet voor één genre te vangen, maar zorgde hier wel voor een stevige set die enerzijds strak, groovy en zelfs beukend te noemn was, maar anderzijds voldoende melodieus en zelfs aanstekelijk overkwam. Dat niet iedereen de soms grillige arrangementen van de man kan waarderen, begrijp ik best, maar toch was dit een knappe set waarin ook de bindteksten tussen de songs voldoende onderhoudend waren om nu en dan een grote glimlach op ons gelaat te toveren. Wat dacht je immers van zijn aankondiging “A Romantic Lovesong”, waarna dan eenvoudig het superstrakke en misschien wel het stevigste nummer van de set langs kwam met 'Stay With Me' of toe hij zijn laatste nummertje aankondigde als “a love song” dat ook al zo'n krachtig iets was: 'Grace'. De woorden van deze laatste track werden dan ook nog eens geprojecteerd op de grote schermen naast het podium zodat iedereen die maar wilde die gemakkelijk kon meezingen.

Channel Zero

Devin Townsend Project

Dimmu Borgir

Devin Townsend Project

Dat ook symfonische black metal best een groot publiek in de ban kan houden, bewees het Noorse zestal van Dimmu Borgir. De band kon vorig jaar zijn twintigste verjaardag vieren, maar deed dit volgens vocalist Shagrath bewust niet om dit jaar hun eenentwintigste verjaardag te kunnen vieren. Het zestal, mooi uitgedost met hun warpaint, zorgde voor een erg strakke set die werd opgeluisterd met tal van pyrotechnics die ervoor zorgden dat de visuele waarde met een ruk de hoogte inschoot. Dit gegeven, samen met het feit dat de band een bloemlezing gaf van hun bekendere nummers – ik hoorde o.a. 'Gateways', 'Dimmu Borgir', 'Puritania', 'Mourning Palace', The Serpentine Offering' en 'Progenies Of The Great Apocalypse' langskomen –, zorgde er meteen voor dat we een eerste echt hoogtepunt van de dag konden noteren.

Down werd in New Orleans opgericht door o.a. vocalist Phil Anselmo (ex-Pantera) en gitarist Pepper Keenan (ex-Corrosion Of Conformity). In Lokeren werd dit duo vergezeld van drummer Jimmy Bower (Eyehategod), bassist Patrick Bruders (ex-Crowbar) en gitarist Bobby Landgraf. Down heeft sinds zijn ontstaan in 1991 slechts eend rietal full-albums uitgebracht waarvan het debuut, 'NOLA' (1995), waarschijnlijk het bekendste is. De vele fans die genoetn van het concert van dit vijftal zullen dan ook verheugd geweest zijn met het feit dat er tal van nummers uit dit album de revue passeerden (ik hoorde o.a. 'Eyes Of The South', 'Hail The Leaf' en 'Lifer' – dat laatste opgedragen aan Dimebag). Andere nummers die ik voorbij hoorde donderen waren o.a. 'Hogshead/Dogshead' en het eerder logge, naar Black Sabbath neigende 'Conjure'. Het publiek had er duidelijk zin in en dit vertaalde zich in de eerste moshpit en een aantal crowdsurfers. Dat we na afloop met zijn allen nog heel eventjes mochten meebrullen met podiumbeest Anselmo was gewoonweg de kers op de taart: “And She's Buying A F*** Stairway To Heaven”.

Dimmu Borgir

Dimmu Borgir

Dimmu Borgir

Motörhead

Ik geloof dat de meeste metalfans vandaag naar Lokeren waren afgezakt voor Motörhead', de band die vorig jaar verstek moest geven voor de “Lokerse Feesten”. Het van oorsprong Britse trio rond vocalist/bassist Lemmy Kilmister is immers een van de boegbeelden van de hard rock/heavy metal, al noemt Lemmy zijn muziek steevast “rock-'n-roll”. Maar het is duidelijk dat Lemmy niet meer de artiest is die hij ooit geweest is: de vocalen komen er vrij moeizaam uit en hij blijft eigenlijk het volledig concert lang, statisch achter zijn microfoon. Gelukkig zorgt dit ervoor dat het muzikaal toch wel redelijk blijft kloppen, al mogen gitarist Phil Campbell (al zo'n dertig jaar aan de zijde van Lemmy) en drummer Mikkey Dee heel vaak een deel van de spotlight opeisen. Phil doet dit met vrij veel lange gitaarsolos op een viertal verschillende gitaren, terwijl ook Mikkey zijn solo krijgt tijdens 'Rock Out'. Verder hoorde ik ook o.a. 'Rock It', 'Killed By Dead', het bluesy 'Last Woman Blues' en natuurlijk het onvermijdelijke 'Ace Of Spades' langskomen. Niet echt groots dus, en het feit dat het trio ook zijn volle speeltijd niet opnam, voedt de geruchten dat dit wel eens het laatste concert zou kunnen zijn van dit trio op een Belgisch podium.

Down

Down

Down

Down

De Nederlandse symfonische metal band Within Temptation, waarschijnlijk de meest succesvolle Nederlandse band in het genre, mocht deze dag afsluiten. De band werd door vocaliste Sharon Den Adel en gitarist Robert Westerholt in 1996 opgericht en het album 'Mother Earth' uit 2000 zorgde ervoor dat zelfs een breed publiek de bombastische rock met de schitterende vocalen van Sharon naar waarde kon schatten (singles 'Ice Queen' en 'Mother Earth' werden grote radiosuccessen). Hier waren ze vooral om hun nieuwste creatie 'Hydra' voor te stellen. En daarvoor kregen we een schitterend opgebouwd podium (waar ook opnieuw de nodige pyrotechnics op tijd en stond waren voorzien) te zien waar de echt sterke bombastische orkestrale rock (of metal) uitstekend tot zijn recht kwam. Voeg daarbij het gegeven dat Sharon uiterst goed bij stem was, op een klein ogenblikje na omdat ze wat tekst “vergeten” was, en je begrijpt dat we hier een majestueuze set kregen die het publiek zo'n twee uren in de ban hield. Een aantal nummers die de revue passeerden: 'Let Us Burn', 'Faster', Fire And Ice', 'Dangerous', 'Stand My Ground', 'Mother Earth', 'What Have You Done' en 'Ice Queen'. Meteen een echt waardige afsluiter van deze metaldag op deze veertigste editie “Lokerse Feesten”.

Indien ze ook volgend jaar een metaldag organiseren en opnieuw kunnen uitpakken met zo'n mooie affiche die tal van stijlen in de metal belicht, dan ben ik honderd procent zeker opnieuw van de partij.

Within Temptation

Within Temptation

Within Temptation

Within Temptation