oetslovenblues 2014 • 2 augustus 2014 • wellen

Verslag: Freddy Vandervelpen - foto's: Stefan Meekers ©

Ja zomer, de festivalitis slaat toe en dus is het op volle toeren draaien… zaterdag 02 augustus 2014 is het voor ‘blues’ een hoogmis in Wellen. Dit gemoedelijk festival is reeds aan zijn 16de editie toe, ja je leest het goed en toch denk ik dat er nog verschillende bluesliefhebbers de weg naar de Oetslovensestraat steeds niet hebben gevonden al ligt de organisatie er hier niet onmiddellijk wakker van want deze 16de editie was er meteen eentje om U tegen te zeggen. Al kwam de toeloop toch eerder wat traag op gang toch zou deze dag resulteren in een volle tent op het einde van deze 16de editie en denk ik dat Bart, Katrien en de rest van het vriendelijke team achteraf wel in de handen zullen klappen…

Via de meteo was er onheilspellend weer voorspelt maar daar was de kerkgemeenschap van Wellen op voorbereid want ook zij hadden hulp geboden door de Oetersloven kapel uit de 17de eeuw open te stellen voor de festivalgangers om eens een kaarsje te gaan branden en zo Thor en andere onheil brengers te  bezweren… en of dat heeft geholpen!

Iemand moet steeds weer het gebeuren op gang trappen en daar kondigde de belleman van dienst Wouter Celis de Diepenbeekse Emma & The JJS Band voor aan. Een heel jonge band en daar kunnen we als blues fanaat enkel gelukkig mee zijn dat zulke youngsters kiezen voor dit genre. Emma Jo Maris is de ‘Leading Lady’ van de band en zonder scrupules begon ze er aan. Alleen, enkel vergezeld van haar gitaar startte ze met ‘All Along’. Een foxy beerdrinkin’ chick with a Telecaster… I’m loving it!
Emma wordt bijgestaan door Jasper Poesen op gitaar, Senne Driesen (basgitaar) en Jeffrey Gijbels (drums), eentje van de muzikale blues familie uit ‘de Limburg’. Zij brengen een gevarieerde set met werk van SRV, The Hoax, John Mayall en Jimi Hendrix want deze laatste mag hier zeker niet ontbreken.

Binger

Binger

The Bluesbones

Binger

The Bluesbones

Goeie keuze van nummers maar aan het ‘gevoel’ moet nog een beetje gewerkt worden al kunnen we dit hen natuurlijk ondanks hun jeugdige leeftijd niet kwalijk nemen. Halverwege de set kwam de jongst telg van de ‘Gijbels Clan’ nog opdraven en geloof me, Gill Gijbels heeft nog heel wat in zijn mars en daar gaan we nog van horen. Misschien nog een woordje aan Emma, oefen nog een beetje op Nancy Sinatra haar ‘Bang Bang’ en breng dit dan als opener samen met je Telecaster en ik ben er zeker van dat je de muziekliefhebber dan naar de keel zult grijpen! Keep on bluesin’…hun ‘encore’ was Chuck Berry’s zijn Johnny B Good! 

Bluesrock en andere opzwepende nummers zou de leidraad worden van deze Oetslovenblues 2014, en daar waren de meeste natuurlijk voor afgezakt naar Wellen. Als 2de act van de avond kozen de organisatoren voor de Bierbeekse formatie Binger.
Deze mannen timmeren al 30 jaar aan de weg met ondertussen wel enkele ingelaste rustpauzes en dat dit ging inslaan als een bom daar bracht Johan (Bierbeek Blues) me al op voorhand van op de hoogte. Deze formatie bestaat uit Johan Vermeulen (gitaar), Rik Volkaerts (drums) Wim Degeest (zang en smoelschuif), Dirk Lekenne (gitaar) en José Behets op de basgitaar.

De gasten gooiden er al onmiddellijk de beuk erin en diegene die nu nog buiten op de weide vertoefden kwamen aangezogen door het aanstekelijke geweld van dit vijftal richting festivaltent. ‘Don’t Lead Me On’, ‘I’m A Hog For You Baby’ het ging er gezwind allemaal in en de ambiance werd hier al vroeg naar hogere sferen gebracht. Zelf bij hun versie van Fogerty’s Fortunate Son voelde ik de goede ‘vibes’ door m’n aderen stromen. Naar het einde van hun set brachten ze met nummers als ‘Pretty Woman’ en ‘Howlin’’ zo goed als de ganse tent in beweging. Ja gasten, doe er toch nog maar enkele jaartjes bij want ambiance is er nooit genoeg. Nog dit, Robert Zimmerman  AKA Bob Dylan zijn ‘Rainy Day Women’, gaste da was de max en ‘everybody must get stoned’….

‘Número Tres’ dat zijn ‘Bourbon Street’. Van deze band is er weinig info te vinden op het ‘world wide web’ en op het programma blaadjes was er van de namen van de band ook weinig info te  vergaren. Achteraf bij Mario Jossels (zang en basgitaar) geprobeerd de namen los te krijgen maar kreeg enkel de vermelding dat ik me op zijn FB moest aanmelden. Gedaan Mario ;-) zonder resultaat en bij mij moet het vooruitgaan hé!

Emma and the JJS Band

Bourbon Street

Bourbon Street

Emma and the JJS Band

Dus beginnen we er maar aan. ‘Bourbon Street’ brengen stevige blues met een pikante rocksaus overheen samen met vettige lowdown blues. Popa Chubby en Walter Trout worden ook hoog in het vaandel gedragen en aansluitend op de ambiance van ‘Binger’ was dit een ‘10/10’ voor de programmatie. Heel veel dynamiek in de set van dit viertal dat buiten Mario bestaat uit gitaar, drums en de Mississippi horn! Het publiek, dat leefde mee voor de volle 100% en bijna elk nummer was het genieten geblazen. Voor iedereen waren deze stomende sets nu ook weer niet ideaal want de medewerkers aan de tap wisten hierdoor wel wat te doen…

Een beetje als ‘headliner’ van het festival kwamen we uit bij ‘The Bluesbones’. Zij brengen dan weer blues met de grote ‘B’ want onder het intense gitaarwerk van Stef Piglia kon je niet anders of je moest deze gast bewonderen. Opener was het gekend ‘Hoochie Coochie Man’. The Bluesbones bestaan uit Nico De Cock met c-o-c-k ;-) als vocale drager van dit alles, de ritme sectie bestaande uit Ronald Brussens op basgitaar en Dominique Christens op de ‘batterie’. Als vijfde bandlid krijgen we nog Andy Aerts die meestal de ritmegitaar hanteert en die wonderwel bij het geweld van Stef koelbloedig weet te blijven en steeds zuiver op de achtergrond aanwezig is, toch knap!

‘Allergic to Work’ brengt de volle tent in extase en hebben we niet allemaal soms een beetje hinder van deze allergie? Na enkel uurtjes onder invloed te zijn geweest was een slow voor de festivalgangers een welgekomen rustpauze  en konden verliefde en andere koppeltjes elkaar eens lekker in de armen nemen. Afsluiten deze ze met Hendrix’ zijn ‘Little Wing’ een nummer waarbij de Stef Piglia zich ten volle kon uitleven.

Voor alle aanwezigen moest dit wel het orgelpunt van de avond zijn geweest en met zoveel gitaar- en ander geweld bleef dit alles binnen de decibelnormen. Voor mij persoonlijk heb ik wel een minpuntje, bijna elk nummer werd extra uitgesponnen en het bespelen van de knoppen op Stef zijn gitaar à la Walter Trout, nee dat is ook niet mijn ding maar dit is louter persoonlijk en de meesten hebben van de stevige blues set duidelijk genoten!

The Suspects

The Suspects

The Suspects

The Suspects

The Suspects

Zoals er eentje moet zijn om dit alles in gang te zetten zo moet er ook steeds weer een band zijn die al dit moois moeten afsluiten. The Suspects zijn het viertal die vanavond of nacht (13.30h) deze taak op zich wilden nemen. Frey Sturtewagen, Nick Jury, Gerry D’Haeyer en Wim Nerinckx zijn diegene die zich schuldig moeten maken aan dit vergrijp.
Blues jawel, maar dan met een British kantje, want dit viertal lijkt zo wel weggelopen uit de MOD-cultuur uit de 50-en 60-tiger jaren. Deze modernisten hebben duidelijk al wat watertjes doorzwommen en namen las Catfish, Jill Hilliger Band en Roland duiken dan weer op in hun ‘curriculum vitae’.

Niet te hard maar ook niet weer soft als afsluiter en daar we hier allemaal wel gedweept hebben met groepen als ‘Them’ en ‘Dr.Feelgood’ is het voor de nog steeds vele aanwezigen dus welgekende kost. Als intro krijgen we het instrumentale ‘Wipe Out’ van de ‘Surfaris’ en dan is het moment aangebroken voor Frey om zijn ‘acte de precense’ te komen doen en zijn we vertrokken voor onvervalste Britse invloeden.

Ondertussen ben ik ruim meer dan 8 uur aanwezig en vind ik dat mijn werkdag er opzit. Dit kleinschalige en toch grote festival heb ik grotendeels aan de zijde van Johan Van De Broeck mee beleefd en of dit een goed idee was? Maar hopen dat ‘the long way home’ niet al te dicht bezaaid is met de ‘flikken’..

Goed werk Oetslovers, dit was af maar dat zullen jullie ook wel al in de gaten hebben gekregen… tot 2015!