paul reddick feat. guitar ray and the gamblers • 21 september 2014 • cafe 't goor gooreind wuustwezel

Verslag en foto's: Freddy Vandervelpen ©

Voor we aan het ‘verslagske’ beginnen moet ik toch eerst en vooral een spijtige mededeling doen. Some MOTHERF*CKERS hebben in de nacht na Binkom Blues aan hun hotel het busje van Paul Reddick en Guitar Ray gekraakt en zijn aan de haal gegaan met hun materiaal. Ik hoop dat zulke criminelen ooit eens op heterdaad betrapt worden en ter plaatse aan de galg worden opgehangen of beter nog levenslang worden opgesloten in een kamertje met 24/7 housemuziek door de boxen galmend. Voilà, mijne gal gespuwd en nu kan ik aan de recensie beginnen…

Ray Scona

Gisteren heb ik Paul Reddick ft. Guitar Ray & The Gamblers zoals gezegd al het werk kunnen zien maar doordat er al redelijk wat ‘Stella’ door de slokdarm gegoten was het niet altijd evident om van deze harmonica virtuoos te genieten. Vandaag ben ik dus speciaal naar het verre Gooreind gereden om in de gezellige club van Goorblues eens alles tot me te laten komen van deze Canadese/Italiaanse formatie. Voor mijn sabbatperiode kwam ik met regelmaat bij Michel en Paul over de vloer en dus moest dit zeker één van de eerste clubs zijn waar ik het winterseizoen zou aftrappen.
Van winter kunnen we nog niet praten want buiten straalt een heerlijk zonnetje al zaten Paul, Ray en de rest van de band er wel een beetje bedrukt bij na het spijtige voorval van de afgelopen nacht. Een beetje bijgebabbeld met Paul en Michel en zo wist ik dat de Wim (Howlin’ Bill) zijn beste beentje heeft bijgedragen om de Gamblers van het nodige materiaal te voorzien zodat de show verder kon gaan.

‘The Show Must Go On’ was ook het statement waarmee Paul Reddick eindige na onze gezellige babbel aan de toog. Eenmaal je met mister Reddick aan de praat geraakt is hij de vriendelijkheid zelve en straalt hij alle rust en eenvoud uit. Voor Ray Scona kwam het iets harder aan want hij was er het hart van in dat zijn prachtige versterker ribbedebie was. De rest van de band was druk bezig naar het thuisfront te sms’en met uiteraard maar één onderwerp natuurlijk…

Marco Fuliano

Paul Reddick

Paul Reddick

GabD

Buiten een goede zanger en een steengoede harmonicaspeler is deze Paul Reddick ook een beetje poëet en een liefhebber van ons Belgisch bier. Van het bier besloot ik vandaag wijselijk af te blijven en dus hield ik me bij een koffie en wat Perrier… c’est fou, ik weet het maar het kan ook smaken ;-)
Rays Scona aka Guitar Ray leerde ik voor het eerst kennen toen ze in 2007 hun uitstekende ‘Poorman Blues’ uitbrachten en wist ik meteen dat deze Italiaanse bluesband wel een buitenbeentje was met een steengoed gitarist als Ray. Hun laatste album ‘Photograph’ is weerom een pareltje en je kan haast niet geloven dat er in het land van het ‘Dolce vita’ zulke knappe blues wordt gemaakt. Dus toch niet enkel het land van ‘la mama en pasta’.

Hun set was uiteraard niet zoveel verschillend dan gisteren maar nummers als ‘Devil’s Coad’ en ‘Dancin’ in a Dream’ kwamen nu beter tot mij door en de geluidstrillingen werden nu door mijn gehoorbeentjes naar het binnenoor getransformeerd alsof ik een koptelefoon op heb.
Soms gespeend met wat country invloeden, dan weer wat meer poëtisch  maar ook pure blues is meer dan voldoende om van een zalige zondagmiddag te kunnen genieten. Het uitstekende gitaarwerk van Guitar Ray ondersteund door een sterke ritmesectie doet het meesterlijk smoelschuifwerk van Paul Reddick nog beter tot uiting komen.
Helaas door verplichtingen bij ons moeder heb ik nummers als ‘Mighty Fine’ en zeker ‘Mistery Train’ niet meer kunnen horen maar zeker het laatste heb ik nog wel ergens bewaard in mijn grijze hersenkronkels.
Na alle ellende van de nare ontdekking deze morgen chapeau voor de professionaliteit waarmee Paul, Ray, Dab G en Marco hier in Goorblues hun concert nog wisten af te werken, en dank ook voor de Wim!