SHEILA E & THE FAMILY STONE • 12 JULI 2014 • OPENLUCHTTHEATER RIVIERENHOF DEURNE

Verslag en foto's: Alfons Maes ©

Het moet niet altijd gitaargeweld zijn dat op het podium van deze prachtige lokatie staat. Vandaag werd het openluchttheater herschapen in een ware danstempel. Zet daar dan nog de namen Sheila E en The Family Stone bij en wat krijg je dan? Juist een avondje uit in de funksfeer maar helaas voor de toeschouwers werd het niet meteen die warme, zwoele avond waar ze op gerekend hadden maar meer een kille avond ergens in een sombere herfstsfeer. Van de zon was helemaal weer geen sprake, de regenjassen en dito schermen waren weer present. Gelukkig bleef het tijdens de set van de Family Stone droog, iets wat we niet konden zeggen van de set van de ex-sidekick van Prince, Sheila E.
De opkomst was niet overweldigend, een paar honderd trouwe zielen trotseerden het barre weer en zij mochten toch genieten van een leuke muzikale avond.

The Family Stone, ooit het beroemde Sly & The Family Stone.
Sly en zijn kornuiten zijn ergens eind jaren zestig beginnen werken aan een muzikale carriére en zij waren ook de eerste multi-raciale band in de US. Larry Graham zat toen ook nog een poosje bij Sly Stone maar omdat beide heren het niet goed met elkaar konden vinden werd Graham uit de band gezet. Hun sound was eigenlijk een mix van soul en rock en dat leidde soms tot wat men toen noemde de psychedelische soul. Hun grote doorbraak forceerden ze met hun langspeler ‘Stand!’ uit 1969. ‘Stand!’ werd een groot commercieel succes. Hun aandeel in de toenmalige hippiecultuur was niet gering, getuige hiervan was hun succesrijke passage op het originele Woodstock festival. In 1993 werden ze in de Rock-‘n-Roll Hall Of Fame opgenomen.
De line-up van vandaag bestaat nog steeds uit drie originele leden: Jerry Martini (sax), Greg Errico (drums - die al eens eerder uit de band was gestapt maar snel terugkeerde), en Cynthia Robinson (trompet). De andere leden anno 2014 zijn Alex Davies (vocals – Ohio Players en Chaka Khan), Nate Wingfield (gitaar – BB King, Jimmy Castor Bunch, Robert Cray), Blaise Sisson (bass – Toto, Blood, Sweat & Tears) en de bevallige zangeres Nadia.
In 1975, en dit na een armzalige show in de New York Radio Music City Hall, splitte de band en het succesverhaal eindigde in mineur.
The Family Stone weet het merendeel van zijn publiek steevast te overtuigen met hun muziek, en eerlijk is eerlijk, het klonk allemaal zeer goed maar af en toe viel hier en daar wel een steekje.

The Family Stone

The Family Stone

The Family Stone

The Family Stone

The Family Stone

The Family Stone

Ook hier kregen we weer dat retro-gevoel van “Dat hebben we allemaal al eens kort geleden gezien…” maar toch leek dit geen hinderpaal voor de schaarse opkomst. Nummers als ‘Are You Ready’, ‘Everyday People’ en ‘Everybody Is A Star’ waren de aanzet tot meer en dat kwam er ook met een ietwat destraeuse versie van hun miljoenenhit ‘Dance To The Music’ maar met ‘Love City’, ‘M’Lady’ en natuurlijk het bravoure stukje van Woodstock ‘I Want To Take You Higher’, dat toen een ‘dubbele’ betekenis had, werden alle plooien in een ruk platgestreken. Of het nu nog diezelfde uitwerking op het publiek had, ik vraag het me niet af. Leuke show maar een betere afwerking van sommige klassiekers had hier zeker niet misstaan.

Ondertussen bleven de hemelsluizen dicht, geen spat regen meer totdat Sheila E, na een energieke start van haar set, weer de nodige regenschermen deed openen.
Sheila E (Sheila Escovedo) is een laatbloeier. Als dochter van de beroemde Pete Escovedo leek het voor de hand te liggen dat zij in de voetsporen van haar illustere vader zou treden. Als percussioniste, drumster maar ook vooral als zangeres wist zij haar naam op de muzikale wereldkaart te pinnen. Het was pas in 1983 dat een samenwerkingsverbond met Price tot stand kwam en in 1987 werd zij de drummer van diens band, helaas maar van korte duur want in 1989 stapt ze al op.
Vandaag was zij de main act. Met een explosief begin, van percussie naar het drumtoestel, kregen we een wervelende show van enkele van haar muzikale hoogtepunten maar ook van minder gekend werk. En de regen bleef maar druppelen... Het mooie van dit soort locaties levert steeds een prachtig, soms ietwat surreëel, zicht op voor de muzikanten op het podium wanneer een paar honderd regenschermen tegelijkertijd worden opengetrokken.
Sheila E presenteerde een homogene set. Vanavond deed ze een greep uit dit oeuvre met o.m. ‘Samba Funk’, 'The Leader Of The Band', ‘Lovely Day’ maar ook haar drumsolo mocht niet op het appél ontbreken. Schitterend wat Sheila met de vellen aanvangt. ‘Rockstar’, 'Fiesta', een leuke medley en nog  andere nummers volgden elkaar op in een razendsnel tempo. Twee encores konden er ook nog af, nl. 'Mona Lisa' en 'The Glamorous Life'.
Conclusie: als ik de organisator was had ik The Family Stone als hoofdact geplaatst. Sheila E is zeker een show die mag gezien worden maar de backcatalogus van The Family Stone is nu eenmaal indrukwekkender dan die van onze percussioniste. Het is maar hoe je er zelf tegenover staat. Alleen de zon ontbrak om dit avondje in een tropisch kader te laten baden.

Sheila E.