Sofie - Ella To Bacharach • 8 november 2014 • Arenbergschouwburg Antwerpen

VERSLAG EN FOTO'S: PATRICK VAN DE WIEL E©

Onze Belgische zangeres Sofie ken ik al van in de tijd toen ze bij het trio Trinity zong, en over de jaren heen ben ik haar blijven volgen. Ik zat ooit naast haar in een zaal tijdens een optreden en wij hebben deze leeftijd, en dezelfde muzikale smaak. U kan zich dus best voorstellen dat ik er als de kippen bij was wanneer ze haar nieuwste cd voorstelde. Met haar repertoire van jazz tot poppy soul was de titel ‘Ella to Bacharach’ dus goed gekozen, en meteen wist je welk vlees je in de kuip had. Maar Sofie deed meer dan haar nieuw album voorstellen, ze maakte er een heus concert van, met allemaal songs waar ze verliefd op is.

Voor de begeleiding deed Sofie (Verbruggen) een beroep op arrangeur, producer en pianist Hervé Martens, drummer Hans van Oosterhout en contrabassist Hendrik Van Attenhove. Voor een bijna volle zaal startte ze met een ingetogen versie van Bacharach’s ‘Alfie’ met enkel pianobegeleiding, gevolgd door ‘What the World Needs Now’, eveneens van Bacharach. Nu is Bacharach één van mijn favoriete songwriters, de man schreef tijdloze muziek, en Sofie deelt die fascinatie met mij. Ook zijn ‘Walk on By’ volgde, evenals ‘That’s What Friends Are For’. Soms werd ze begeleid door enkel piano, en soms was dat door het complete trio. ‘A House is not a Home’ werd de volgende Bacharach klassieker in het rijtje, en met ‘I Say A Little Prayer’, bekend gemaakt door Aretha Franklin, sloot ze dit rijtje voorlopig af. Dan stapte ze over op Ella (Fitzgerald) jazz met een medley van ‘Summertime’, ‘Hit the Road Jack’ en ‘Fever’, waarin tevens een piano solo voorkwam. Daarna bracht ze een eerbetoon aan Toots Thielemans met een vocale versie van zijn handelsmerk ‘Bluesette’, waarin ze zowaar aan het scatten ging. Voor de pauze bracht ze nog haar eigen hit uit 1982, ‘I Love You’ en die ballade werd ook prima door het publiek gesmaakt.

Na de pauze kwam platenbaas Hans Kusters op het podium om haar bloemen af te geven en het eerste exemplaar van de nieuwe cd. Hij zei: “Zoals je daarnet nog zong, is het niet ‘I Love You’ maar wel ‘We Love You’”. Onmiddellijk daarop pakte Sofie Ira Gershwin’s ‘I Got Rhythm’ aan, waarin een drumsolo verwerkt zat. Daarna kwam er toch nog een Bacharach nummer, namelijk ‘I’ll Never Fall in Love Again’ van Dionne Warwick. De jazzklassieker ‘You’ve Changed’ volgde, door iedereen bijna gezongen van Billie Holiday, via Sarah Vaughan tot George Michael. En zelfs Michael Jackson kwam aan bod met haar versie van het duet ‘I Just Can’t Stop Loving You’, dat Michael oorspronkelijk met Siedah Garrett zong. Sofie vertelde ons dat ze enkele jaren geleden gevraagd werd om in het thema van James Bond voor de Kamer van Koophandel in China een nummer te brengen, en nadat ze even de tekst moest zoeken, werd dat ‘Licence to Kill’ van Gladys Knight. In het begin van dit jaar zag ik haar nog tijdens het Marvin Gaye eerbetoon, en die Motown sound kwam nu terug met een cover van ‘Ain’t No Mountain High Enough’. Ook vertelde ze ons dat indertijd filmcomponist Marvin Hamlish haar persoonlijk gevraagd had om op het filmfestival in Gent een cover van zijn song ‘The Way We Were’ te komen zingen, en het moest precies zijn zoals hij het wou. Met Barbra Streisand in gedachten uiteraard. Ze bracht dus ook dit nummer, gevolgd door een gevoelige versie van wijlen Minnie Ripperton’s ‘Lovin’ You’. Een song die eveneens door iedereen al gecoverd werd is ‘My Funny Valentine’ maar toch kregen we het ook te horen. En ook koos ze voor een song van Russell Ferrante van The Yellowjackets ‘Revelation’, wat ik niet kende. Ze breidde er zelfs een stukje gospel aan met ‘Amen’. En afsluiten deed ze met haar eigen nummer ‘The Light’. Het concert was werkelijk omgevlogen met al die mooie songs en ik had er  van genoten.

Maar na aanhoudend applaus kwam ze terug om eerst een mij onbekend jazznummer te brengen, waarna ze Louis Armstrong’s ‘What a Wonderful World’ zong, en een daverend applaus in ontvangst nam.