yellowtime festival • 6 september 2014 • geel

Verslag en foto's: Alfons Maes ©

Jimmy Moliere

Wie durft te beweren dat kleine festivalletjes geen charmes of kwaliteit op zijn banier plaatst, die heeft kennelijk geen rekening gehouden met o.m. Roots in’t Hofke maar ook met deze Yellowtime in Geel dat nu zijn vierde editie kende. Het doel van dit laatste festival is om jonge mensen dichter bij muziek te brengen en ze slagen daar vrijwel goed in hun opzet. Net zoals het Goezot festival in Oud-Turnhout is de setting van dit event een, tuin, zomaar een tuin van een vriendelijke dame die graag haar pand laat gebruiken door deze organisatie en dat creëert vooral een intieme, ietwat familiale maar vooral gezellige sfeer.

Het feestje werd op gang getrokken door de jonge Herentalsenaar bluespurist Vincent Slegers. Zijn sound kunnen we het best onderbrengen onder de noemer Hill Country Blues met wat gospeltintjes. Hij grasduint niet alleen in het werk van de grote bekende blueslegendes maar het zijn vooral Mississippi Fred McDowell en R.L. Burnside die hij een warm hart toedraagt. Maar het was vooral nadat hij kennismaakte met Blind Willie Johnson’s “Dark was the night, cold was the ground”, dat voor hem een nieuw hoofdstuk in zijn leven begon. Buiten covers waaronder ‘St. James Infirmary’ en andere knappe bluesslepers werden we ook verrast op enkele leuke eigen composities. Helaas, en zo gaat het steeds met een opener, was het publiek nog net niet opgewarmd zoals het hoort. Applaus her en der maar vooral storend waren de dialogen tussen groepjes festivalbezoekers bij de meer ingetogen nummers. Vincent heeft een drukke agenda want zijn naam prijkt nu op de affiches van enkele nationale festivals maar ook  Bremen en Hamburg lieten hun oog op de jonge muzikant vallen.

Vincent Slegers

Vincent Slegers

Eric Melaerts

Boogie Boy (Paul Ambach)

Jan de Bruijn heeft zich in al die jaren ontwikkeld tot een podiumkunstenaar die als geen ander verschillende talenten en kwaliteiten herbergt. We kennen hem vooral nog van The Crew en de Gonnabee’s waarmee hij vaak op grote bluesfestivals stond. Jan werd begeleidt door de band die ook Gene Taylor en Boogie Boy muzikale ondersteuning zullen geven. Sterke set van een uitstekend entertainer die ons toch leuke versies bracht van het van Tony Joe White geleende ‘Rainy Nights In Georgia’ en ‘Roosevelt and Ira Lee’ maar ‘People Get Ready’, ‘Trouble In Mind’, ‘Bring It On Home To Me’ van Sam Cooke maar ook de voortreffelijke B.B. King bluessleper ‘The Thrill Is Gone’ kon rekenen op gewaardeerd applaus. The Ruler has played his thing!

Een man die vrijwel in de Limburg woont is de Amerikaanse pianist/zanger Gene Taylor. Hij maakte ooit deel uit van de Amerikaanse band The Blasters en nu nog actief lid van The Fabulous Thunderbirds. In het verleden trad hij meermaals op met andere bekende Vlaamse bluesiconen Fried Bourbon en Roland.
Een aanstekelijke set blues en boogie woogie waarin zijn pianospel steeds domineerde. Taylor heeft ook steeds de gewoonte om tussen de nummers in zijn muzikanten soms op een ietwat vreemde manier
indicaties voor de volgende song door te geven. Vreemde man maar verdomd uitstekend pianist.

Nog meer blues op het programma met Paul Ambach (Boogie Boy).
Paul mocht de editie 2011 afronden en nu was hij zowat de rode draad doorheen het festival.

Jan De Bruyn

Jimmy Moliere

Boogie Boy (Paul Ambach)

Gene Taylor

Ambach, afkomstig uit Wilrijk (Antwerpen) heeft mijns inziens nog nooit een dag gekend zonder muziek. Met Ambach Circus destijds lokte hij reeds veel R&B liefhebbers naar nokvolle zalen en zijn slogan is nog steeds ‘Music is the game, Boogie Boy is the name…’ Paul (ex-concertpromoter) was de man achter Make It Happen (samen met Michel Perl die nu samen met zoon Sam Gracialive leidt), zijn bedrijf waarmee hij diverse concerten organiseerde.
Vandaag was het weer jukebox time. Met bekende covers waaronder we ‘The Thrill Has Gone’, ‘Hallelujah’, ‘Georgia On My Mind’ en nog meer van deze adembenemende mooie songs, kreeg het publiek waar het voor kwam: eerste klas entertainment gebracht door muzikanten met een serieuze background: Eric Melaerts (gitaar – Soulsister, Clouseau), Jamal Thomas (drums – SOS Band, Maceo Parker), Carlo Van Belleghem (bas - The Expendables, Roland, Red Zebra), en de uit New Orleans afkomstige gitarist Jimmy Moliere. Hij verliet New Orleans na de vernietigende passage van orkaan Katrina. Hij zocht zijn toevlucht, net als Marvin Gaye, in het mooie Oostende. Jimmy zat vroeger in de band van zijn vriend Fats Domino. We kunnen hem vrij vaak terugvinden op een podium ergens ter lande met zijn Jimmy Moliere Quartet. Een must see show! Nog een muzikale coryfee die laat op de set van Boogie Boy verscheen was Kym Mazelle die ook uit de USA de oversteek naar Europa waagde en zo met onder meer David Guetta en DJ’s David Morales en Frankie Knuckle werkte.

Gene Taylor

Eric Melaerts

Jan De Bruyn

Boogie Boy (Paul Ambach)

De afterparty werd gehost door de lokale band The Nights.

Zeer leuke editie met niets dan hoogtepunten en een festival dat ook nog zeer democratische prijzen in haar vaandel draagt. Nieuwe afspraak in 2015!