5 november 2015 • Kaffee Lagossa (CC De Breughel), Bree
|
Voor het optreden van Elie & Niki De Prijcker verkaste C.C. De Breughel naar het knusse Kaffee Lagossa. Het voordeel van zo een optreden waarbij de artiesten bijna deel uitmaken van het publiek, is dat er een soort verbondenheid tot stand komt tussen beide partijen. Hiervan maakte Eli trouwens op een humoristische wijze dankbaar gebruik van. Nadeel is dan ook weer dat het praatzieke publiek soms storend is voor de artiest. Maar laten we het liever hebben over Elie. Zanger en gitarist Elie De Prijcker treedt in verschillende settings op. Je kan hem solo boeken, als Band of Elie (powerquartet), Elie Acoustic (theatershow) of als duo of trio. C.C. De Breughel koos voor het laatste. Als begeleiders kon Elie rekenen op broer Niki op gitaar en contrabas en Steph Van Uytvanck op mondharmonica en percussie, die beiden hun frontman perfect aanvoelden. Misschien doet Elie’s naam niet dadelijk een belletje bij jou rinkelen, maar zijn palmares vermeldt wel dat hij op Radio 1 ooit ‘vibe van de week’ was met het van blues doordrongen ‘Emma’s Room’. Elie is niet alleen gezegend met een erg warme en soepele stem, die moeiteloos van lage naar hoge regionen switcht, maar is bovendien ook nog een ervaren snarenplukker. Al meteen liet hij merken dat je niet echt uit het land van Uncle Sam moet komen om de Amerikaanse rootsmuziek met hart en ziel te vertolken.
Ook het Waasland, thuishaven van Elie is hiervoor de perfecte voedingsbodem, als je ervoor openstaat. En Elie stond ervoor open. Na een eigen ‘Leave Me Alone (Hey, hey, hey)’ gaf hij het publiek een les in rootsmuziek. Blues, rock, country, een beetje rootsy folk of gospel was voor deze sympathieke vent geen probleem. |
De manier waarop hij bovendien de ‘oudjes’ uit deze genres onder handen nam, hebben wij maar heel af en toe bij een artiest gezien. Neem nu bijvoorbeeld ‘St. James Infirmary’. Hoe vaak we dit nummer reeds in coverversies hoorden, is duizelingwekkend. Ook Elie’s versie was duizelingwekkend, maar dan op een andere en positievere manier. Zoals hij deze klassieker bracht, was verbluffend. Met een jazzy draai, een meesterlijke solo op de akoestische gitaar en een tot kippenvel aanzettende mondharmonica van Steph, creëerde Elie een hemelse versie. En alsof dit alles nog niet voldoende was, bracht hij de trompetsolo via zijn stem tot leven. Subliem! Nog zo een klasbak die Elie naar eigen hand zette, was ‘Key To The Highway’. Niet dikwijls zie je trouwens een artiest die zich zo kan inleven in zijn repertoire, dat een mix bevatte van eigen songs en covers. Covers die eigenlijk geen covers waren maar persoonlijke versies! Songs als ‘It’s A Good Thing’, ‘Written In The Stars’, ‘Shotgun’ en nog een dozijn andere gingen er in als zoete koek. Met ‘hulp’ van het publiek werd als kers op de taart nog een gospelversie van Dylans ‘I Shall Be Released’ geserveerd.
Het trio Elie De Prijcker heeft ongetwijfeld meerdere zieltjes gewonnen in Kaffee Lagossa, waaronder dat van uw verslaggever. Elie, Niki en Steph en de mensen van C.C. De Breughel, dit optreden mogen jullie zeker als schitterend op jullie palmares zetten. Bedankt! |