Onder een haast verzengende hitte toch sterke muziek die voor enige afkoeling zorgde... |
|
|
27 augustus 2016 |
|
Vertical Divider
Het (Ge)Varenwinkel Blues& Roots Festival is een van de weinige organisaties die steeds een “Goed Doel” voor ogen heeft. Dit jaar viel de keuze op het KID Fonds. En dat is het Fonds voor Kinderimmuundeficiënties. Dit organisme wil de ziekte PID (primaire immuundeficiëntie) beter bekend maken onder de grote bevolking. Verder willen ze ook bijdragen aan informatie voor ouders, patiëntjes en hun brede omgeving. Tot slot willen ze met wetenschappelijk onderzoek de kennis rond PID verbeteren. Wegens onze professionele beroepsmatigheden konden we helaas enkel op zaterdag aanwezig zijn in Varenwinkel. Het festivalterrein heeft noodgedwongen zijn oude site moeten verlaten, maar vond amper 100 meter verder een al even schitterende locatie. We kregen ook op zaterdag af te rekenen met temperaturen die de dertig graden gemakkelijk overstijgen. Tijdig verkoeling opzoeken en heel wat lichaamsvocht nuttigen bleek de boodschap. De Poolse band Freeborn Brothers mocht als eerste het podium betreden in de Roots Tent. Niko Soszynski (vocals, banjo en drums), Mateusz Pleśniak (accordeon, gitaar, zang) en bassist Paweł Kuś hebben inmiddels drie volwaardige albums op hun actief. In 2013 was er het gezellige debuutschijfje ‘Two Man Orchestra’ en de release ‘Gypsy Hobo Trash Grass’. Nu promoten ze volop de nieuwe release ‘Theatro Ridiculous’. En aangezien hun warrelige speelstijl, en niet zo onaardige titel. De band opende hun set met enkele Balkan geïnspireerde rocksong. Geclassificeerd als leuk en energiek was vooral het stemming wisselende ‘Let Jesus Christ In’ een voltreffer. Druk gesticulerend deed Matt haast aan exorciserende convalescentie met de inmiddels dolgedraaide enthousiastelingen. Naadloos ging de band verder met hun Poolse geestdrift en waren AC/DC’s ‘Thunderstruck’ en ‘Alabama Song’ van The Doors opgewekte compromissen. Vorig jaar stonden D-Tale nog in de kleine Roots Tent, maar nu mochten ze de spits afbijten op het hoofdpodium. Ruim 15 jaar spelen zanger/gitarist en wereldburger Mario Pesic en drummer Stef Wouters samen. Maar drie geleden hielden ze de band D-Tale boven de doopvond. Met Patrick Cuyvers (Hammond & Piano) en bassist Eric Wels vond het duo de ideale soulmates. Met de in eigen beheer uitgebrachte debuutplaat ‘Come Out And Play’ uit 2015 belichaamd de band de sound die ze zelf voor ogen hadden. In de rocker ‘It Seems Like Yesterday’ neemt Patrick hier meteen het heft in handen op zijn klavier. Het nummer heeft een lekkere cadans en een catchy refrein. Mario Pesic gebruikt zijn mooie volle stem met de nodige power. Het funky 'I'm In Trouble' opent met een sterke gitaarriff intro. D-Tale heeft een stevige ritme sectie want Claptons ‘Riding With The King’ en Billy Boy Arnolds ‘I Wish You Would’ waren zelfs culminerende hoogtepunten. Net zoals ‘Tennessee Plates’ van John Hiatt en het verrassende ‘Papa Was A Rolling Stone’ (The Temptations). Terug naar de Roots Tent voor de 21-jarige Chris King Robinson. Zijn muzikale carrière begon rond zijn 9de levensjaar toen hij voor het eerst een Fender Stratocaster in handen kreeg. Tijdens zijn jeugd luisterde hij onafgebroken naar puristen als Stevie Ray Vaughan, Jimi Hendrix en Buddy Guy. In de backing van de band vonden we vandaag Zac Wood (keyboard), Nig Turner op basgitaar en drummer Steve Simmonds. Nu is de band ‘on the road’ om het debuutalbum ‘Tell Me Why You’re Scared’ te promoten. Ook hier in (Ge)Varenwinkel is al snel duidelijk dat Chris een onmiskenbaar groot talent is. Met zijn onuitwisbare gitaarriffs maakte hij vooral indruk in nummers als ‘Burning Eyes’ en het aanwakkerende ‘Tell Me Why You're Scared’ en ‘Trippin' On Earth’. De met Stevie Ray’s overgoten riffs van ‘Dimples’ (John Lee Hooker), Hendrix songs ‘The Wind Cries Mary’ en ‘Little Wing’ waren extraordinaire en frisse covers. Bij Robert Johnson haalde King mateloos het nummer ‘Crossroads’, dat hier dan weer op zijn beurt de Eric Clapton tune kreeg aangemeten. Ondanks zijn jonge leeftijd is ook zijn vocale prestatie het meer dan vermelden waard. Met Sandra Hall kregen we de eerste vrouwelijke diva voorgesteld op het hoofdpodium. Sandra werd geboren in 1948 in Atlanta en is vooral bekend als ‘Atlanta’s Empress of The Blues’. Zoals zoveel bluesartiesten zong ook Hall op jeugdige leeftijd eerst in het plaatselijke kerkkoor. Niet veel later vormde ze een duo met haar zus Barbara, genaamd The Soul Sisters. Met haar band The Exotis opende ze voor bands als Otis Redding, Joe Tex en The Temptations. Sandra heeft inmiddels vijf albums op haar actief en hield het hier ook vanavond bij aanwakkerend soulblues. |
Vertical Divider
Met haar rijkelijke stem was het nummer ‘Jump Into My Fire’, uit het album ‘Miss Red Riding Hood’ uit 200, meteen een considerabele binnenkomer. Hall zou het opzwepende soulritme aanhouden gedurende haar performen. Bij de ballades ‘Ball And Chain’ en ‘I Demand a Lotta Love’ ging ze even neerzitten. Het spirituele ‘I Got The Will’ zette aan tot dansen, net zoals bij het funky ‘Pump It Up’ dat werd ingekleed met een knappe gitaarsolo in het middenstuk. Sandra Hall mocht ook enkele bisnummers offreren en koos resoluut voor een uitgesponnen ‘Proud Mary’ origineel van Creedence Clearwater Revival, maar een grote hit voor Ike & Tina Turner. De Franse multi-instrumentalist Bo Weavil gaat door het dagelijkse leven gaat als Matthieu Fromont. Uit het album ‘A Son Of Pride’ was vooral het nummer ‘I’m Just An Animal’, met zijn lekker groove en funky arrangementen, een swingend hoofdstuk in de Roots Tent. Dit blues orkest zorgde echt voor een verhitte sfeer met aanwakkerende authentieke blues en opwindende rockabilly. Het nummer ‘The Mama Blues’ met zijn upright baslijnen en het mambo bezielde drumritmiek van ‘Margo’ waren activerende muzikale chapiters. Op de tonen van ‘Rag Mama’ (John Lee Hooker) en Elmore James’ boogieritmiek ‘Shake Your Money Maker’ wandelen we terug naar het hoofdpodium voor Sari Schorr. Sari Schorr ontmoette in januari 2015 de legendarische producer Mike Vernon op de ‘Keep The Blues Alive’ Awards tijdens de prestigieuze Internationale Blues Challenge in Memphis. Mike werd daar als het ware uit zijn spreekwoordelijke sokken geblazen door haar muzikale talenten. De New York Blues Hall of Fame vertegenwoordigster stelt nu met volle trots haar 12 tracks tellende debuutalbum ‘A Force Of Nature’ voor. Sari Schorr is een excellente zangeres die ons uitermate kan boeien met haar fors, astrant en expressief stemgeluid. Sari grasduinde gretig uit haar nieuwe album. Liefst negen nummers uit deze release vonden hier hun weg op de setlist. ‘Where Did You Sleep Last Night’ en ‘Rock And Roll’ van Led Zeppelin waren zo vreemde eenden in de bijt. Nog een laatste keer naar Roots Tent voor de band Dirty River Radio. Een bende dolgedraaide Aussies die gezellige Roots Rock produceren met een flinke scheut punk erdoorheen. De band ontstond in de buurt van Melbourne toen Danger Alexander en Health Brady elkaar ontmoetten. Cam Adams (keys), Anthony Casey (bas) en Mike Saunders (drums) vervoegden het duo en het vijftal dat luistert naar de naam Dirt River Radio. Het album ‘Rock N Roll Is My Girlfriend’ is voorlopig het laatste wapenfeit. Al is de band druk bezig met het produceren van een meer dan volwaardige opvolger. De countryrocker ‘Chase The Sun’ en ‘Hard Road’ zijn hier meteen certitude nummers. Net zoals ‘Black Eyed Monday’ dat een Latino intro heeft die is ingevuld met castagnetten en guiro. Maar het tempo versnelt tot een onstuitbare razernij van muzikale klanken. Net zoals bij het compleet losgeslagen ‘Fuck You, I Miss You’. De gevoelsmatige song ‘Postcards From The Road’ liet zich zelfs even leiden door twee akoestische gitaren. Zowaar een zeldzame verademing in de set. De temperatuur stijgt haast tot boven het humane, dus alweer hoogtijd voor wat gerstenat. Net voor middernacht kwamen Mingo Fishtrap ons op een behoorlijke trant uitgeleide doen. Deze band uit Austin, Texas existeert met vocalist/gitarist Roger Jr. Blevins, Chip Vayenas (drums), toetsenist Dane Farnsworth, Roger Blevins Sr. (bas), Steve Butts (trompet) en Dan Bechdolt met zijn tenor saxofoon. De band ontstond in het midden van de jaren ‘90 in de buurt van Denton, Texas en is werkelijk doordrenkt van die moddervette tunes die zowel Southern Rock, bluesy en funk kan smaken. Heel wat songs zijn ook hier in (Ge)Varenwinkel geïnspireerd op de rijkelijke geschiedenis van al deze voornoemde muzikale genres. Bij de song ‘Movin’’ creëren ze dat aanstekelijke funk en soulgevoel. Roger Belvins is werkelijk een prima zanger. De corpulente sound van nummers als ‘Old Time’ zitten ook hier echt als gegoten. (Ge)Varenwinkel anno 2016 was een absolute voltreffer. De temperatuur steeg haast tot boven het onmenselijke uit. De locatie was de perfectie nabij en de eclectische affiche was een toonvoorbeeld van een mooi muzikaal palet. Op naar augustus 2017… |