7 juni 2015 • Hof van Chantraine Oud-Turnhout

report & photo's: freddy vandervelpen ©

THE BLUESBONES (B) - THE STATESBORO REVUE (USA) - LONE WOLF OMB (USA) - INA FORSMAN BAND (FI/B) - LOU SHIELDS (USA) - JON AMOR BAND (UK) - LONE WOLF OMB (USA) - RAPHAEL WRESSNIG & THE SOUL GIFT (AUT) -  JOHNNY MASTRO & THE MAMA’S BOYS (USA)

1ste weekend van juni en een zekerheid sinds jaren is dat ze dan ‘goezot’ zijn in Oud-Turnhout en verplaatsen we als vanouds richting ‘Hofke’ voor de muzikale driedaagse ‘Goezot in ’t Hofke’.

Vrijdag was hier de aftrap met o.a. ‘School is Cool’ Gisteren was het dan weer andere koek met groepen met meer gevoel voor ritme en dan zullen de rootsliefhebbers hier in de 7de hemel vertoefd hebben met het programma. De verslaggeving lieten we voor deze Rootsdag over aan onze specialist Lambert en hield ik het maar gewoon bij genieten en wat foto’s maken.

Vandaag is het traditionele ‘bluesday’ en om nog maar eens op een feit te wijzen… is dit niet de strekking waar moderne muziek is ontstaan?… een genre waar ook de Stones in de ‘beginne’ hun mosterd gingen halen en dat was pas ‘cool’ want nummers als ‘Black Girl’ aka ‘In The Pines’ zijn niet van Nirvana, neeje die zijn van Huddy William Ledbetter (1885-1949) oftewel Leadbelly en van zijn hand kwamen ook ‘The House Of The Rising Sun’ en ‘Midnight Special’ en het was ook diezelfde ‘coole gast’ die in 1939 ‘Black Betty’ het eerst op plaat wist te zetten en niet Ram Jam maar zo kunnen we nog wel enkele pagina’s vullen en we zouden ‘Goezot’ zijn moesten we ons daar laten toe verleiden want uiteindelijk zijn we naar Oud-Turnhout gekomen om te genieten en te beleven.

Net als op zaterdag is het programma ook vandaag veelzijdig te noemen want ‘Blues’ zou nog door velen herontdekt kunnen worden en dat hebben ook de eerste band van vandaag nog maar recent openlijk toegegeven toen ze met hun nieuwste album ‘Saved By The Blues’ op de proppen kwamen. The Bluesbones hebben zich hier en in het verre buitenland ondertussen al meer dan bewezen en je moet al van een andere planeet zijn wanneer je deze gasten nu pas weet te ontdekken.

Als we weten dat bij iedereen 206 botten in het lichaam zitten dan staan hier al onmiddellijk 1030 door blues geïnfecteerde beenderen op het podium en voor diegenen van de ‘Kempen’ die ze nog niet kennen zullen Nico, Stef, Ronald, Dominique en Edwin daar zullen we eens vlug verandering in brengen. Met krachtige blues en de zelfzekere eigenschap dat zo goed als alle nummers van eigen hand zijn zetten ze ‘den hof’ hier al onmiddellijk in beweging.
Mooi zomers zonnetje, niet te warm maar toch aangenaam doet een mens gewoon herleven en voeg daarbij nog nummers als ‘I Try’ en ‘Saved By The Blues’ en dan weet je dat dag 3 onder een goed gesternte is begonnen. Een uitstekende ritme sectie, een hemelse bluesstem, krachtige en zuivere gitaarrifjes opgepept door een dreigende Hammond en we kunnen zo al ‘cruisend’ naar de 2de roep van vandaag.

The Statesboro Revue zijn ook al geen nieuwelingen meer en deze uit Austin, TX afkomstige band staat gekend om hun uitstekende mix van Southern rock, country en folk  en brengen dus uitstekende Americana met een knipoog naar de blues.
Vorig jaar waren ze nog te zien op Swing Wespelaar en dat zal ook bij de mannen van Goezot een blijvende indruk hebben nagelaten. Deze ‘Revue’ bestaat uit Stewart Mann (vocals & guitar), Garrett Mann (keyboards), Ben Bradshaw (bass) en Kris Schoen (drums) en om het met een quote uit de volksmond te zeggen, ze geven al meteen van jetje! En dit voor hun 38e en laatste concert van hun tour.
Nummers als ‘Goin’ Down to The River’ en ‘Half a Mile To Lincoln’ dat is puur American roots met een vleugje rock-‘n-roll en voor mij is hun passage hier in het Hof van Chantraine uitstekend voorbij gevlogen en was het fijn met de gedachte ‘Let’s Go Out on Sunday.

Wat iedere keer toch knap is dat op sommige festivals je na een concert op de mainstage onmiddellijk kan genieten van een andere band op een kleiner podium voor diegene die dat willen. Hier in ’t Hofke hebben ze daar ook aan gedacht en dat doen ze met een ‘One Man Band’ die zichzelf Lone Wolf noemt. Bruno Esposito is diegene die zich maar eenzaam voelt tussen de wolven en brengt een mix van American Folkblues met een rauw tintje. De tweede is Lou Shields en beiden zitten ze in de ‘stal’ van Rootstowner Kurt De Bont. De eerste van de partij is Lone Wolf en deze uit Miami afkomstige weet in een mum van tijd de tent te vullen met nummers als ‘Tell Me Lyrics’ en daarmee is de opzwepende blues van een OMB hier ook in ’t Hofke nu gekend.

Van de tent terug omkeren naar de zonnige hof en tijd voor wat Finse ambiance, dat krijgen we met Ina Forsman en deze furie heeft nog niet zo lang geleden ons landje op z’n kop gezet samen met haar begeleiders Guy Verlinde, Renee Stock, King Berik en onze betere smoelschuiver Steven Troch.

Ze was nog niet uit onze grijze cellen verdwenen en toch zijn we wat blij opnieuw te kunnen genieten van haar ’vintage’ blues. Goezot zijn ze er hier in Oud-Turnhout helemaal niet want deze ‘place to be’ is ondertussen ‘boesjevol’ gelopen en het familiair sfeertje dat hier aanwezig is slaat uiteraard over op de artiesten. Met ‘What Have I Done’ grijpt Steven nog naar de chromatische smoelschuif en iedere bluesliefhebber wordt door die sound natuurlijk onmiddellijk bevangen. Enige animo wordt verzorgd door Renee als hij Guy Verlinde erop wijst dat hij in de verkeerde toonaard zit en dat mogen we toch ook eens vermelden ;-)

Met werk uit haar eerste album weet ze alle harten hier  in te palmen met nummers als ‘Got Love If You Want It’ en ‘Something Got A Hold on Me’. Ook al klonk Ina’s stem bij wijlen vermoeid toch was het weerom genieten van deze verschijning en daar kon uiteraard alleen nog een encore volledige voldoening aan toevoegen want “we’re all gettin’ hip”.

Opnieuw richting 2nd stage voor Lou Shields. Deze Chicago based bluessinger heeft als tweede passie skateboarden maar vandaag laat hij ons genieten van hoe hij de Delta blues aanvoelt en zeer relax weet hij ook de echte bluesliefhebber hier te overtuigen. Ook hij brengt zijn muziek door middel van eigen gemaakte instrumenten zoals het in twee gebroken skatebord dat dienst doet als percussie. Met werk uit zijn laatste en vorige CD’s zoals ‘Lonesome Breeze’ en ‘River Runnin’ Dry’ komen we later deze week op deze Lou Shields nog eens terug met een CD bespreking.

Terug naar de ‘mainstage’ voor het betere blueswerk van Britse bodem met de Jon Amor Band. Deze Jon Amor kennen we uiteraard ook van The Hoax die we deze zomer nog in Diepenbeek zullen aantreffen maar ook recent zagen we hem met de Britse supergroep ‘The Boom Band’ aan het werk in de Southern Blues Night te Heerlen.
Vandaag met zijn eigen formatie maar met de eigenschappen van het stevigere werk zoals ‘Medicine Girl’ en ‘Emotional Killer’ worden ook de aanhangers van bluesrock hier in de watten gelegd al blijft de blues van de Jon Amor Band geïnspireerd door de zwarte blues. Even nog naar de tent voor Lone Wolf en dan ons opmaken voor een portie soul en funk om van te snoepen.

Diegene die daar verantwoordelijk voor zijn is de steeds even vriendelijke Raphael Wressnig die vanuit de Oostenrijkse bergen is neergedaald naar Oud-Turnhout om de laatste twijfelaars toch nog aan het dansen te krijgen. Inclusief met een ‘horn section’ bestaande uit Max The Sax en trompettist Horst Michael Schaffer wordt deze Soul Gift Band nog aangevuld door Silvio Berger aan de drums en voor de jazzy rifjes wordt beroep gedaan op gitarist Enrico Crivellaro.
Hun inbreng is uiteraard een beetje weg van de blues maar wanneer ze heerlijke soulfunk brengen met nummers als ‘Banana Boogaloo’ begint mijn hart toch te smelten en de wonderlijke inbreng van trompettist Horts-Michael is daar zeker niet vreemd aan. Van Enrico en Raphael weten we dat we van hun kunstjes duimen en vingers mogen aflikken maar de blazers waren tot nu toe nog ongekend bij mij en dat is nu meer dan verholpen. Met ‘Witchita Lineman’ maken ze van deze country klassieker een hip funky dingetje. Vuurwerk kwam er letterlijk en figuurlijk wanneer Raphael zijn Hammond beest in de fik lijkt te steken maar wat wel mooie beelden opleverde en zo hun inbreng naar een ware apotheose brengen. Soul Gumbo met vijf sterren!

Het begint ook al wat frisser te worden in ‘den hof’ en dus spoeden de meesten zich wat sneller naar de toch warmere tent voor een laatste ontmoeting met Lou Shields en beiden kan je op 16 juni nog gaan bewonderen in het Loodscafé te Aarschot. Vlug toch iets wat warmers aangetrokken voor de allerlaatste set van Johnny Mastro & His Mama Boys.

Rauwe en intense blues als afsluiter en zo kunnen  de ‘Die Hardsfans‘ zich nog een allerlaatste maal opwarmen aan deze editie van Goezot. Johnny Mastro en zijn kompanen Christophe Gaillot aan de  drums, Smokehouse Brown en Dean Zucherro brengen ons terug naar de era van Lester Butler en zijn Red Devils. Blues om niet bij na te denken maar om van te genieten en in jezelf op te gaan. Uiteraard brengen ze ook werk uit hun laatste CD ‘Never Trust The Living’ en het feestje wordt helemaal compleet wanneer Enrico Crivellaro nog enkele nummertjes komt meespelen en zo wordt het ‘Judgement Day’ voor Goezot.

Nog een dikke pluim voor Mark, Peter en de voltallige crew want eens te meer is dit een voorbeeld hoe een festival moet worden georganiseerd. Een pluim voor de totale organisatie en een A+ voor licht en geluid, het was gezellig op den hof en we zouden ‘goezot’ moeten zijn hier volgend jaar niet aanwezig te kunnen zijn.