1 mei 2015 • Het Depot Leuven
|
Gov’t Mule is een Amerikaanse southern-blues-rockband met een ijzersterke livereputatie. De band is opgericht in 1994 door Warren Haynes en Allen Woody, als zijproject van The Allman Brothers, bekend van hits als 'Ramblin’ Man'.
De grote kracht van Gov't Mule schuilt vooral in hun live performance. Op het podium gaat de band zich regelmatig te buiten aan lange solo's, sessies met gastmuzikanten en jamsessies. Nummers van 4 minuten worden soms uitgesponnen tot versies van meer dan een kwartier. Vanavond kregen we een drie uur durende set die voorzien werd van een pause van een half uur. Met drie solide muzikanten waaronder de originele drummer Matt Abts werd de show in gang getrokken. Deze muzikanten zijn werkelijk goed op Warren Haynes ingespeeld en dat voel je meteen bij de eerst noot al aan. Van meteen met het eerste eerste liet de Mule al voelen dat we vanavond ook weer la,gerekte versies van hun songs zullen krijgen en met de snedige rocker ‘Bad Little Doggie’ begin het publiek enigszins los te komen. De leeftijd van het opgekomen publiek moesten we niet zoeken tussen tieners en twens maar het publiek bestond vooral uit een ietwat gezapig volkje dat in Het Depot aanwezig was. gezien Gov’t Mule een snedige rockband is werden hun meer diep gevoelige ballads en vooral door het vrouwelijke publiek goed onthaald. Ben E. King is nog maar net overleden en Warren en kompanen boven even stilstaan bij het plotse overlijden van deze grote soul- en bluesman. Dat deden ze in de vorm van een kort aangesneden ‘Stand By Me’ wat ook het lievelingsnummer van wijlen John Lennon was. Hij maakte er destijds ook een beklijvende versie van. Dat sommige toeschouwers al eens iets hardop durven roepen richting band, vanavond was het niet anders en iemand schelde dat het lang geleden was dat Gov’t Mule nog eens op Vlaamse planken stond. Warren repliceerde hierop op zijn manier: ‘Well, now we’re here…” en dat zegt toch genoeg. |
Zoals altijd maakt Haynes dankbaar gebruik van allerlei technische gitaarsnufjes variërend van de whah-whah pedal naar rotary en het pure buizengeluid van zijn Diaz-versterkers zorgde voor snedige en geïmproviseerde solo-uitstapjes. In de eerste set passeerden nog ‘About To Rage’, ‘Captured’ en de Beatles covers ’She Said She Said’ en ’Tomorrow Never Knows’.
Voor de tweede set had Haynes zich in een kleurrijk hemdje gehesen wat zorgde voor een meer psychedelische impact. Tijdens de tweede set mocht drummer Matt vanavond ook weer zijn ding doen en werd er voornamelijk geput uit hun eigen rijk gevuld repertoire maar voor covers zet Gov’t Mule geen stap opzij en zo kregen we met de Neil Young song ‘Cortez The Killer’ een knap hoogtepunt in de show. Maar dat verliep niet zoals het hoorde want tijdens dit nummer moest men een van de twee versterkers van Haynes vervangen. Na de penetrante drumsolo van Matt Abts volgden nog knappe versies van o.m. ‘Whisper In Your Soul’, ‘Drivin’ Rain’ en ’Soulshine’ van The Allman Brothers Band. Dat Van Morrison geen nobele onbekende is voor Warren Haynes bewees hij met een knappe versie van ’Tupelo Honey’ en zo gingen we richting einde show en dat kwam er in de vorm van ‘Blind Man In The Dark’. En daar bleef het ook bij, dus slechts één toegift. Maar het publiek kreeg waar het voor gekomen was: een wervelende show van drie uur met niets anders dan indrukwekkende rockmuziek gebracht door muzikanten die ons toch een leuke herinnering ophangen aan die andere fantastische Amerikaanse band, The Allman Brothers Band. |