“Muziek gaat over het vastleggen van een moment.”
​

Een interview met Robb Flynn van Machine Head is al een belevenis en het SAS hotel in Brussel levert nog een extra positief element door zijn prachtig interieur. Maar ik denk dat Robb Flynn na talloze interviews in verschillende steden daar al lang geen oog meer voor heeft. Ik ben de laatste interviewer voor die dag en toch oogt hij nog fris en beantwoordt hij begeesterd alle vragen. Het onderwerp ex-leden moeten we links laten liggen, maar daar vind je alles over terug op Wikipedia. De focus van het gesprek ligt natuurlijk op ‘Catharsis’, het nieuwe album dat eind januari 2018 verschijnt

Keys and Chords: “Hoe kwam je aan ‘Catharsis’ als titel?”
Robb: “Ergens in dat nummer zing ik: ‘The only thing keepin me sane, the music in my veins and if these words are my fists, this is my catharsis’. Muziek was altijd al een sterke, louterende kracht in mijn leven, zelfs toen ik nog niet in een groep speelde en ging kijken naar thrash metal shows in de San Francisco Bay Area. Toen we de ganse plaat bekeken waren er zoveel teksten die met catharsis te maken hadden. Al die sociale, politieke commentaren zoals in ‘California Bleeding’ dat een ‘party protest song’ is. Er zijn nummers over drugs en onderdrukking. Heel veel heeft te maken met onze ‘catharsis’. Ik zou het geen concept album noemen, want dat klinkt zo hoogdravend maar toch is het op een bepaalde manier een hoogdravend concept-album.” ;-)

Keys and Chords: “Ben jij de componist?”
Robb: “We componeren allemaal, maar ik schrijf het leeuwendeel van de nummers. Maar Dave en Phil hielpen mee en Jared schreef enkele melodieën en zelfs wat tekst. We wonen niet ver van elkaar en komen samen om te jammen en te componeren. Het is een zeldzaam concept want de huidige groepen werken veelal anders. De gitarist neemt zijn partijen op en mailt die naar de drummer, ... Maar je hoort dat in de muziek. Dat is de reden dat in veel gevallen de muziek zo goed niet meer is. Daarom wil ik in een groep spelen om samen te werken en samen muziek te maken en te componeren. Dat is ook de reden dat onze platen sterke, consistente nummers bevatten. Als je denkt aan alle oudere groepen waar we nog steeds over spreken, zoals The Beatles, dan lees je dat die dertig dagen aan een stuk, tien uur per dag samen speelden. Bruce Springsteen nam ‘Born To Run’ vijfenzeventig keer na mekaar op tot hij het goed vond. Dat noem ik pas in een groep spelen.”

Keys and Chords: “Wie nam die foto op de cover?”
Robb: “We dachten na over een manier om catharsis te visualiseren. We probeerden enkele manieren met enkele artiesten maar dat liep op niks uit. Tot ik zocht op internet voor inspiratie en ik de foto van fotograaf Seanen Middleton vond. De foto is provocerend. Ik hield van zijn gebruik van ruimte met al het zwart bovenaan. Ik contacteerde hem. Hij is tweeëntwintig en was ‘over the moon’ om ons zijn artwork te laten gebruiken. Hij leverde ook materiaal voor het cd boekje dat vierentwintig pagina’s telt.”

Keys and Chords: “Werd er live opgenomen of elk apart?”
Robb: “Bijna. We spelen allemaal samen en nemen alles op. Sommige aspecten houden we daarna en andere kuisen we wat op of nemen we opnieuw op. De dagen dat een metalgroep in een opnamestudio live opneemt, zijn wat voorbij. Want de productie die we willen is eerder een artificieel proces. We zijn ons heel goed bewust dat je dan te perfect wilt werken. We zijn al rond de vijftig en we komen nog uit de analoge tijd zonder al die computertechnologie. Als je opneemt moet je je realiseren dat het gaat om karakter, energie en niet om perfectie. De funk was bijvoorbeeld ver van perfect en zelfs slecht geproduceerd, maar het was pure, rauwe energie.”
Keys and Chords: “Kan je iets vertellen over ‘Triple beam’?”
Robb: “Dat is een nu-metal nummer waarop gerapt wordt. Er wordt meer gerapt op dit album dan op alle vorige. Dit nummer had kunnen komen na ‘The Burning Red’. Het gaat over drugs en over het feit dat ik ooit de kost verdiende als drugsdealer, waar ik helemaal niet trots op ben. Een ‘triple beam’ is een soort weegschaal die door dealers gebruikt wordt.”

Keys and Chords: “Tijdens ‘Bastards’ gebruik je veel clean vocals?”
Robb: “We hebben op geen enkel album ooit zoveel clean vocals gebruikt. ‘Bastards’ is eigenlijk de uitleg die ik wilde geven aan mijn twee zoons over de ontevredenheid die zij aanvoelden bij mij en mijn vrouw toen Trump verkozen werd. Hoe leg je aan kinderen van negen en twaalf uit, dat diegene die verkozen is tot president een ‘bastard’ is? Later zullen ze deze tekst wel begrijpen. Het gaat erover dat je nooit mag wanhopen en zeker niet met je voeten moet laten spelen.”

Keys and Chords: “Soms klinkt het simpel, vooral ‘Behind the mask’?”
Robb: “‘Behind The Mask’ is het eerste volledig akoestisch nummer van de groep. Geen harde zang of gitaren. Het is een eenvoudig ‘cool’ nummer. Phil kwam met een aantal stukken en ik vond er een passend refrein bij en deed het arrangement. We waren niet zeker om het op het album te plaatsen. Van een aantal songs vroegen we ons af of het cool was om ze te gebruiken. Het is een lange plaat geworden met vijftien nummers, vijfenzeventig minuten. Toen we het geheel bekeken, vond ik het een heel filmisch album. Het is eigenlijk een film, een lange film. Het vraagt heel wat inzet. Je kunt een plaat opnemen met losse nummers, maar hier vind je allemaal nummers die op één of andere manier met elkaar verbonden zijn. ‘Behind The Mask’ bracht een evenwicht dat nodig was.“

Keys and Chords: “’Heavy Lies The Crown’ is progressief en lang?”
Robb: “Het is in ieder geval het episch nummer van ‘Catharsis’. Het gaat over Lodewijk XI, de koning van Frankrijk die ze de spinnenkoning noemden. De tekst bevat heel veel verwijzingen naar guillotines en bajonetten. Ik houd van dat verhaal over verraad en messteken in de rug en jaloezie. Hij weefde een web en niemand wist wat hij deed en nadien ontdekte men waarmee hij bezig was.”

Keys and Chords: “De CD opent met het hardere ‘Volatile’?”
Robb: “Dat was het laatste nummer dat we schreven op de dag van de Charlottesville moord in de VS in augustus. We waren in de studio en volgden het verhaal op een nieuwszender. Het was heel intens en twintig minuten later had ik de tekst geschreven. Ik zong het ook onmiddellijk in en dat geeft een ruwe, ‘super pissed-off’, emotionele uitvoering. Muziek gaat over het vastleggen van een moment. En ‘Volatile’ was het resultaat.”
Keys and Chords: “’Beyond The Pale’ is dan toch een echt Machine Head nummer?”
Robb: “‘Screaming At The Sun’ en ‘Beyond The Pale’ waren de eerste nummers die we schreven. Het waren twee rechtdoor-rechtaan metal nummers en dat was ook het idee van het ganse album. Laat ons de nummers eenvoudiger maken. Ofwel maakten we de beat eenvoudig en de rif complexer of omgekeerd. Ook de zang moest eenvoudig zijn. Doordat ‘Beyond The Pale’ zo eenvoudig was, zette het de toon voor de andere songs.”

Keys and Chords: “Welke stijl geef je zelf aan de CD?”
Robb: “Het bevat thrash, hip hop, metal, hardcore. Het is een mix van stijlen wat normaal niet zou mogen werken, maar toch slaagden we erin om alles samen te laten horen. In 1992 begonnen we al hip hop te gebruiken in onze nummers. Ik had zelfs nog nooit over nu-metal gehoord. En toen was er nu-metal dat populair werd en daarna niet meer. Maar die stempel werd op ons gedrukt, terwijl het voor mij enkel Machine Head is. Dit album is niet Machine Head op zijn hardst. Verlaag dus maar je verwachtingen voor de hardheid. We zijn heel groovy,heel melodieus met zelfs popmomenten. Ik groeide op met The Beatles. Mijn ouders legden vooral de poppy platen van The Beatles op zoals ‘I Wanna Hold Your Hand’ en die stijl vind je ook terug op dit album. We namen de donkere, ‘evil’, triestiger tonen over en dat werkte goed voor ons.”

Keys and Chords: “Hoe blijf je fit voor zo’n lange toer?”
Robb: “Mijn voeten doen pijn na de eerste optredens. Maar ik begin te trainen vanaf vijf weken voor de toer start. Zodat ik na een aantal fitness sessies klaar ben ‘to go on stage and kill it’. Mijn standaard ligt hoog en alles moet perfect zijn. Mijn zang, mijn gitaarspel en mijn conditie moeten top zijn. Daarom doe ik nu een toer voor de interviews, zodat ik mijn stem kan sparen tijdens de toerperiode.”

Keys and Chords: “Je speelt niet meer op festivals?”
Robb: “Ik haat festivals. Je staat in de regen voor een ganse dag. Je hebt het koud. Iedereen draagt een regenfrak. Je bent aan het optreden en plots start de regen en iedereen rent naar de tenten. ‘It sucks’. We doen alleen nog ‘An evening with Machine Head’.”

Danny Focke voor KeysandChords ©2017