AN INTERVIEW WITH...
"Niemand speelt dit soort muziek en toch is er een markt voor." Als Björn Strid en David Andersson van Soilwork en Sharlee D’Angelo van Arch Enemy samen iets opnemen, dan verwacht je vuurwerk. Maar niks is minder waar. Je kunt de oordopjes weer wegstoppen want dit is seventies muziek. Geen grunt aan de lucht. Nu ook het metal label Nuclear Blast ze onder hun vleugels neemt, is het tijd voor een interessant gesprek met zanger Björn Strid.
Keys and Chords: “Is The Night Flight Orchestra een groep of een project?” Björn Strid: “Het is een groep. Het begon als een zijproject voor ons plezier, maar het groeide al vlug uit tot iets speciaal voor ons allemaal. Dat waren dus David Andersson en mezelf van Soilwork en Sharlee D'Angelo van Arch Enemy. We wilden een verloren tijdperk vastleggen en ook de manier van componeren en produceren uit die tijd. Dus we begonnen met gewoon bij elkaar te komen met veel drankjes en lekker eten om liedjes te schrijven en op te nemen. Twee van de jongens in de band zijn producenten en hebben hun eigen studio. We jamden en duwden op de opnameknop wanneer het goed aanvoelde. Later werd het serieus, omdat we allemaal voelden dat het iets werd. Je hoort niet veel bands die dit soort muziek spelen en toch is er vraag naar. Je kunt het retro-rock noemen. Het zijn meer de late seventies met Led Zeppelin en Black Sabbath. Niemand speelt dit soort muziek uit de periode '77 tot '83. We dachten dat we op een missie waren en we vonden het zo leuk om het te doen.” Keys and Chords: “Hoe kom je aan de naam van de groep?” Björn Strid: “David en ik zaten op een nachtvlucht. We dronken enkele glaasjes en luisterden naar ‘classic music’. We vonden dat de beste manier om muziek te beluisteren. Zo kwamen we aan die naam. Orchestra is niet meteen de waarheid maar het lijkt op een soundtrack voor een film. Je keert terug naar het verleden en het klinkt tegelijk verfrissend. En het is ook symfonisch.“ Keys and Chords: “Kan je iets vertellen over de andere leden van de groep?” Björn Strid: “Drummer Jonas Källsbäck is een jeugdvriend van David. Toen we voor het eerst samen jamden werd het duidelijk dat hij de perfecte keuze was voor die job. Keyboard speler Richard Larsson is een oude vriend van mij. Ik ken hem al twintig jaar en ik wist dat hij van dit soort muziek hield. Alles heeft te maken met de chemie, de kennis en de liefde voor dat tijdperk. Sebastian Forslund kwam permanent bij de groep tijdens de opnames van de vorige plaat. Hij mixte namelijk de muziek voor ons. Hij en Richard zijn dus allebei producers. Hij speelt percussie maar hij is ook een uitstekend gitarist, drummer en hij kan ook goed overweg met het artwork. Hij was te goed om hem niet aan te nemen.“ Keys and Chords: “Hebben jullie Nuclear Blast gevonden, of omgekeerd?” Björn Strid: “Nuclear Blast vond ons. Ik had ze reeds benaderd voor ons eerste album maar toen begrepen ze niet wat wij wilden. En twee uitgaves later, belden ze ons vanuit Duitsland met de melding dat al hun medewerkers hielden van The Night Flight Orchestra. Dat was pas een verrassing. Ze hebben niemand zoals wij op hun label.” Keys and Chords: “Twee mensen van Soilwork en één van Arch Enemy komen samen en dan krijg je dit?” Björn Strid: “Inderdaad, als dat niet onverwacht is. ;-). Shockerend is het goede woord. Ik hield altijd van deze muziek en tegelijk was ik ook altijd een ‘metalhead’. Maar ik wilde altijd al Lou Gramm (Foreigner) en Tom Araya (Slayer) zijn in dezelfde groep. Nu heb ik beste van twee werelden. En sinds ik startte met The Night Flight Orchestra is Soilwork duisterder geworden en ook extremer en dat is ook heel positief.” Keys and Chords: “Schrijf jij de nummers?” Björn Strid: “Ik schrijf inderdaad. Ik schreef drie nummers voor dit album en vier voor het vorige. Maar David en Sebastian schrijven ook en Sharlee en Richard zijn heel goed met arrangementen. Het is dus een groepswerk.” Keys and Chords: “Hebben jullie al live opgetreden?” Björn Strid: “We speelden slechts zes shows in totaal, want het is moeilijk om optredens te vinden als je bij een klein label zit. Ons Italiaans label van de eerste twee cd’s bleef onder de radar. Maar nu hebben we veel meer fans en Nuclear Blast opent heel wat deuren. We brengen dit zeker naar buiten.” Keys and Chords: “Is dit een concept-album of is er een gemeenschappelijk thema?” Björn Strid: “Niet echt. Het is meer een relatiedrama dat plaatsvindt in de ruimte met verhalen over een mysterieuze, vrouwelijke ruimtekapitein. David is de echte ‘space’ en ‘sci-fi nerd’. Hij leest ongeveer drie science-fiction boeken per week, terwijl hij een bad neemt en bier drinkt. Dat doet hij tijdens de momenten dat hij geen dokter is. Dat is wat hij doet in het echte leven. Hij is echt wel een interessante gast. Mijn teksten gaan meer over de aarde, dus dat vormt een goed contrast. Het is zowel muzikaal als tekstueel een interessante reis.“ Keys and Chords: “Ik zie ook heel veel meisjesnamen tussen jullie titels?” Björn Strid: “Ja, dat is ook een soort handelsmerk geworden. We vertellen graag verhalen over mysterieuze vrouwen. Ze hebben ook allemaal wel een extra ‘twist’. Mysterieus maar met veel macht.” Keys and Chords: “In ‘Jenny’ hoor ik ELO’s Mr Blue Sky en vooral ook Supertramp?” Björn Strid: “Er is zeker en vast een Supertramp gevoel, vooral in het couplet van ‘Jenny’. Het is een fantastisch nummer geschreven door Sebastian. Je kunt overall invloeden en referenties horen. Je zult heel veel herkennen in onze muziek. Op één of andere manier hebben we er ook een verfrissende laag aan toegevoegd. Het blijft niet bij een pastiche of een nostalgie gevoel. Het blijft ook heden ten dage logisch en er is een markt voor. Heel veel groepen lieten hun stempel na en er is een pak van te leren. Jeff Lynne is één van mijn absolute helden.” Keys and Chords: “In ‘Domino’ hoorde ik dan weer Steely Dan en Steve Winwood.” Björn Strid: “Ik ontdekte Steely Dan nogal laat in mijn leven. Ze waren een stuk groter in Amerika dan in Europa. Misschien was dat anders in de seventies maar ik ben maar 38 jaar. Ik ontdekte ze pas rond de eeuwwisseling. Maar toen ik ze eenmaal leerde kennen, was het de enige muziek die ik beluisterde voor een volledige jaar. Ik kon niks anders beluisteren. Ze hadden een enorme impact op mij.” Keys and Chords: “Jij deed alle stemmen?” Björn Strid: “Inderdaad, alle zang en backing is van mij. Er is enkel een gastoptreden van de fantastische Johanna Meijbom. Zij doet de backings tijdens ‘Josephine’ en zingt tijdens de gospel break op ‘Star of Rio’.” Keys and Chords: “De intro van ‘Something Mysterious’ klinkt volledig als ‘Kayleigh’ van Marillion?” Björn Strid: “Daar had ik nog niet op gelet, maar nu je het zegt, hoor ik het ook. Dit was echt niet de bedoeling.” Keys and Chords: “Zijn er nog andere nummers waar je iets over kwijt wil?” Björn Strid: “‘Midnight Flyer’ was één van de moeilijkste nummers om te zingen. Het haalt tamelijk hoge noten en is ook heel krachtig. Toch was het heel leuk om te doen. In het begin had ik er problemen en werd ik zelfs wat depressief. Maar op een dag kwam ik naar de studio en zei ik tegen mezelf: “Ik doe het vandaag!” en ik deed het meteen in één poging. Het is waarschijnlijk ons hardste nummer. Het springt er in ieder geval uit als je luistert naar ‘Jenny’ of ‘Domino’, maar het geeft wat extra dynamiek. ‘Sad State Of Affairs’ heeft was Kiss invloeden en de piano basis is iets waar we veel van houden. Je hoort er ook wat ‘Tubular Bells’ in. Het is een mooie rocker met een krachtig refrein. ‘Saturn In Velvet’ werd geschreven door mij en David schreef de tekst. Het was het laatste nummer dat we schreven voor deze opnames en ik vond dat ik er iets in miste. Ik wilde iets episch en progressief en dat werd het ook maar het is tegelijk direct en pop georiënteerd.” Keys and Chords: “In jullie biografie zie ik de grappige tekst: ‘We zullen verder gaan met het verleggen van de grenzen van classic rock, we gaan verder met de onnodige catchy refreinen, de overbodige solo’s en de sfeer die niemand buiten ons verstaat. Zullen jullie er zijn voor ons? Wij zullen er waarschijnlijk niet zijn voor jou, maar sinds wanneer werd rockstar beschikbaarheid een must?’ Schreef jij dat?” Björn Strid: “Dat waren David en ik. We schreven die biografie en wilden wat provoceren. Maar hij heeft gelijk, soms gaan we iets te ver. Er is ook een beetje rebellie in die tekst. Heel wat ironie maar we maken plezier en we zijn soms speelvogels met de muziek en met alles.“ Danny Focke |
|