ITV Bert Ostyn van Absynthe Minded

“Alle liedjes zijn verhalen, een spel met beelden. Een avontuurlijk Kuifjegevoel.”

‘Jungle Eyes’, de vorige langspeler van Absynthe Minded, bevatte ‘Beam!’, meteen de derde instantklassieker die Bert Ostyn uit zijn mouw schudde en aan het vaderlandse muziekpantheon toevertrouwde. Nieuwe plaat ‘Riddle of the Sphinx’ herbergt met ‘Easy’ en ‘Cherry Picking’ alvast dikke kanshebbers, maar de tand des tijds zal moeten uitwijzen of het ook evergreens worden. Tekst en uitleg door de frontman op 8 juni, meteen de allereerste dag dat we terug op café mochten. An hour well spent, zeggen we dan.

Photo credit: Ilk Bardijn (Musickness)

Photo credit: Ilk Bardijn (Musickness)

Julian De Backer: ‘Ik heb de plaat onbevangen beluisterd, zonder op voorhand de singles te hebben gehoord. Meer nog dan ‘Jungle Eyes’, jullie vorige, is het een geheel, een plaat van A tot Z. Je kan er ook enorm veel genres in herkennen. ‘Cherry Picking’ is 60s Britpop à la The Kinks, ‘Pass It On’ is 90s Americana, ‘Found a Meaning’ leunt op late 90s/vroege 2000s dance zoals bijvoorbeeld ‘Keep Control’ van Sono. Het is een heel cohesieve plaat, met heel veel genres door elkaar.’

Bert: ‘Het proces was zeer aangenaam, en anders dan bij ‘Jungle Eyes’. We zijn volledig losgekomen van ons traditionele parcours. We zijn onmiddellijk vertrokken van een aantal demo’s van mij, en die hebben we obsessief bewerkt in de studio. Vervolgens hebben we ze een paar dagen laten liggen, terwijl we verder schreven aan andere nummers. We hebben gedurende een periode van twee jaar opgenomen, onder ons, zonder externe producer en zonder dure studio’s. Heel veel in mijn home studio, en in de home studio van Wouter Vlaeminck in Mechelen. Het grootste deel is opgenomen in de Robot Studio, de loft van Eefje de Visser. Ik heb erg genoten om het obsessieve te kunnen combineren met het loslaten. Er was een zelfzekere wisselwerking over de tracks. Op ‘Jungle Eyes’ zat Wouter nog meer in de rol van muzikant, maar meteen na die opnames wilde hij een producerende rol op zich nemen. Hij wilde in bepaalde tracks een leegte behouden. Less is more. In ‘Cherry Picking’ hoor je dat ook: Wouter vond dat de bas pas na het refrein mocht invallen. Meer organische opbouw. Minder twijfel. Je hoort veel spontaniteit en frisse, nieuwe ideeën in het album. We zijn erin geslaagd om de fantasie en de speelsheid te laten doorklinken.’

Julian: ‘Sommige minder geslaagde platen lijken tien dezelfde nummers te bevatten, omdat de muzikanten in een bepaalde vibe zitten tijdens het schrijven en het opnemen. Dat kan vervelen als luisteraar. Maar ‘Riddle of the Sphinx’ is bij momenten zo eclectisch, dat de plaat altijd fris blijft. De luisteraar moet op zijn hoede zijn. Dat is niet evident.’

Bert: ‘‘Cherry Picking’ vind ik een belangrijk nummer. Voor mij gaat het liedje over iets heel kleins. Zinnetjes als ‘When will you find solace in this world?’, ‘Have you seen the rain falling down on the dry meadow?’. Ik begin meer en meer te genieten van het schrijven zelf. Ik lees nu zelfs af en toe poëzie, iets wat ik vroeger nooit deed. Ik besef meer en meer dat ‘het schrijven’ ook een reden is waarom ik songs wil maken. Hugo Claus schreef dat ook in ‘Envoi’. Ik heb me in het hele proces bijzonder op mijn gemak gevoeld. We hadden niemand extern in dienst, met zijn of haar methode. Alles was nu heel organisch. De discussies die we hadden waren constructief, en leverden écht dingen op. We hadden geen tijdsdruk, geen stress.’

Julian: ‘Kan je benoemen wat Wouters sterkte is als producer?’

Bert: ‘‘Jungle Eyes’ was traditioneler qua productie en sound. Opgenomen in de wereldberoemde ICP Studios in Brussel, gemixt op de SSL (Solid State Logic, een audioconsole, red.). Ik wilde in 2017 gelaagdheid, brightness, dat vind ik de max. Maar dat interesseert Wouter niet, die is daar niet mee bezig. We zijn gaan mixen in de Gam Studio in Waimes, Wallonië. Drie weken aan één stuk, een supertoffe periode. ’s Avonds een wijntje, en vervolgens de dag beginnen met joggen. We zijn equals. We aanvaarden heel veel van elkaar, en hebben veel beslissingen genomen in die periode. En toch, ook de vrijheid gehad om een onafgewerkt nummer te laten liggen, en nadien opnieuw op te pikken. We dachten dat we toen de plaat aan het mixen waren, maar hebben eigenlijk nadien nog een halfjaar verder gewerkt. Wouters aanpak is gevoelsmatig. Hij was fan van de vocal van ‘Easy’. De allereerste strofes zijn bij mij thuis opgenomen, bij wijze van spreken de allereerste take. Er zit een soort spontaniteit in, een boventoon waar Wouter van dag één verliefd op was. Het verbaast me niet dat het uiteindelijk zo op de plaat is terechtgekomen, want Wouter weet waarover hij spreekt. We hebben een wederzijds respect. Ik zou die beslissing nooit hebben durven nemen. Ik had allicht nog vijf takes opgenomen. Wouter is op die manier het zesde lid van de groep, en mag dat wat mij betreft blijven. De samenwerking is zo goed verlopen, en we zien hem allemaal zo graag.’

Julian: ‘Hij is een beetje de George Martin van Absynthe Minded.’

Bert: ‘Het zou kunnen. Ik hoop het ergens wel.’

Julian: ‘Je vermeldde daarnet ‘Easy’, één van mijn favoriete nummers van de nieuwe plaat. Ik was erg tuk op het herhalende basloopje. De groove drijft echt het nummer.’

Bert: ‘Basgitaar én synthesizer. Het is ook één van mijn favorieten. Een liedje over thuiskomen.’

Julian: ‘‘Cherry Picking’ heeft ook een andere betekenis …’

Bert: ‘Een negatieve, en een politieke.’

Julian: ‘Ook een seksuele. ‘Cherry’ is de maagdelijkheid, dus is ‘cherry picking’ het plukken van de bloem.’

Bert: ‘Er zit een knipoog in. ‘Cherry picking conversation’, iemand mee naar huis nemen. Maar het heeft ook de politieke connotatie, de politici die de onderwerpen eruit pikken waar ze het best mee naar buiten kunnen komen. Ik wilde het album eerst zo noemen, maar het liedje gaat niet over de politiek. Het is een toffe track om live te spelen. Droge drums.’

Julian: ‘Je stemt klinkt helemaal anders in ‘Cherry Picking’.’

Bert: ‘Ik heb héél zacht en laag gezongen. ‘Cherry Picking’ was één van de eerste nummers die ik heb geschreven voor de plaat, en het is een liedje dat ik thuis heel vaak heb gezongen. Ik voel me er heel comfortabel bij. Mijn stem is ook iets lager dan vroeger.’

Julian: ‘Ben jij een makkelijke zanger?’

Bert: ‘Wat bedoel je?’

Julian: ‘Er zijn mensen die zich moeten concentreren om ietwat juist te zingen, en bij sommigen gaat het vanzelf, zonder effort.’

Bert: ‘Ah, nee, ik zing vrij natuurlijk juist. Maar dat is niet altijd zo geweest. Ik heb in het begin van mijn carrière optredens gedaan, waarna ik thuiskwam zonder stem. Uit onzekerheid gebruikte ik mijn stem verkeerd. Ik heb geleerd door te doen. Je moet altijd doorzingen, behalve wanneer je echt zacht wilt zingen.’

Julian: ‘‘Riddle of the Sphinx’ heeft ook erg mooie coverart.’

Bert: ‘De vinyl zit vol met tekeningen. De samenwerking met Artuur Vandekerckhove was enorm tof. Hij is geen bekende kunstenaar, maar dat komt nog. Hij zal zichzelf nooit als ‘kunstenaar’ voorstellen, maar hij kan heel mooi tekenen. De eerste tekening die hij maakte, de kraanvogel, was voor ‘Mixing the Medicine’. De vogel heeft te maken met het feit dat ik zing: ‘Dear diary, dear old friend’. Ik hou immens veel van de stijl van Artuur, en zijn kleurgebruik. Voor ‘Hellhole’ tekende hij een brandende Beurs van Brussel. Hij tekent epische avonturen. Je kent het raadsel van de sfinx?’

Julian: ‘Jazeker.’

Bert: ‘‘Wat loopt eerst op vier voeten, dan op twee, en uiteindelijk op drie?’. Ik wilde daar iets mee doen. Alle liedjes zijn verhalen, een spel met beelden. Een avontuurlijk Kuifjegevoel.’

Julian: ‘Hij mocht beginnen en zijn eigen ding doen, waarna jij hem bijstuurde?’

Bert: ‘Zeker. Ik hield van zijn stijl. Hij was niet goed met kleurgebruik, maar hij is nu erg blij dat hij uit zijn comfortzone is gelokt.’

Julian: ‘Het nummer ‘Found a Meaning’ volgt op ‘Found No Friend’. Alsof het vraag- en antwoordnummers zijn. Eerst vind je niets, dan vind je wél iets. Is dat toeval?’

Bert: ‘Het viel me op toen ik de tracklist samenstelde. ‘Found No Friend’ gaat over de teleurstelling in een vriendschap, en benoemt iets dat vrij negatief is. Niets menselijks is ons vreemd. Veel mensen hebben iets gelijksaardigs meegemaakt. Ik vind het een mooi nummer.
‘Found a Meaning’ is altijd het meest flou, het meest onduidelijke nummer van gans het album geweest. Enkel als je bezig bent met een album te maken, staan er dergelijke tracks op. Onze stoutste droom is dat mensen na ‘Found a Meaning’ terug naar het begin van de plaat gaan, en opnieuw luisteren. De plaat stopt op een spannend moment. Er is geen kabbelend einde.’

Julian: ‘De beste platen hebben een vuurwerkmoment op het einde. Een laatste keer uitpakken.’

Bert: ‘Niet uitfaden, maar …’

Julian: ‘Zijn er platen die jij kan blijven beluisteren?’

Bert: ‘Zeker als opgroeiende snaak was ik wild van ‘In a Bar, Under the Sea’ van dEUS. Een epos dat ik nooit beu werd. Verder zeker ook ‘Nevermind’ van Nirvana, de blauwe compilatie van The Beatles, en ‘LA Woman’ van The Doors’

Julian: ‘Het nummer ‘Riddle of the Sphinx’ zelf, het titelnummer dus, deed me enorm denken aan het werk van Tom Petty. En dat is 100% als compliment bedoeld.’

Bert: ‘Ja! Tom Petty heeft ‘Learning to Fly’, prachtig nummer, prachtige tekst, vier akkoorden, heel het nummer hetzelfde. Ik hou soms van dergelijke songs. Niet te veel nadenken, gewoon recht op het doel af. Dat hebben we proberen te doen met ‘Riddle of the Sphinx’. Is dat dan de meest succesvolle single? Iedereen denkt dat dan, maar ik heb geleerd dat dat met ‘Beam!’ ook niet was. Je kan het niet weten, maar we hebben ons vree geamuseerd. Het refrein is heel groots. Er zit passie in het nummer. Een warm gevoel. Een heel simpel zinnetje, net als ‘Learning to Fly’: ‘Life is heavy enough, but you’re lifting me high’. Ik zing en speel het graag. Het is een hele goede livetrack. Mensen gaan er happy van worden. Hoe ouder ik word, hoe meer ik het omarm. Iemand als Tom Petty heeft toch echt wel een kracht. Een gitaar, en een simpel, mooi stukje tekst. Het blijft een motivatie om met heel weinig heel veel te doen. ‘Riddle of the Sphinx’ is daarom de titeltrack geworden. Omdat het nummer uitnodigend is.’

Julian: ‘Er wordt soms gelachen met heren als Tom Petty. Te Amerikaans, te plat. Maar als je het zo goed kan, dan maakt dat toch allemaal niet uit?’

Bert: ‘Inderdaad. Ik snap dat je kan afknappen op productie, maar het is allemaal oerdegelijk.’

Julian: ‘Grappig dat je ‘Learning to Fly’ aanhaalt, want jouw nummer ‘Beam!’ heeft ook een beetje die thematiek.’

Bert: ‘Icarus!’

Julian: ‘Klopt, dat had ik geïmpliceerd tijdens ons interview in 2017, maar het bleek toen niet jouw bedoeling te zijn geweest.’

Bert: ‘Ik heb het wel onthouden dat je dat gezegd hebt. ‘Beam!’ was een nummer over boetedoening.’

Julian: ’Nog steeds een gewéldig nummer.’

Bert: ‘We spelen het graag. Het zal nog lang op de setlist blijven staan. Live zijn er heel veel mensen die blij zijn als we het spelen.’

Julian: ‘Jullie hebben in 2018 de 10” ep ‘Mr. Doom’ uitgebracht. Is dat gebaseerd op het comicpersonage ‘Dr. Doom’?’

Bert: ‘Ik vond ‘Mr. Doom’ een goede titel, omdat het goed bekt, net zoals ‘Dr. Doom’. Het personage ‘Mr. Doom’ was voor mij de doemdenker van de tijd. Opinies overal, meningen overal. Mijn manager zegt: ‘Laten we ervan uitgaan dat we in september terug kunnen optreden’. Ik heb zo’n mensen nodig. Mr. Doom is diegene die dan zegt: ‘Weet je, ik kom sowieso niet buiten voor er een vaccin is’. Dan denk ik: ‘Nee, jij wílt gewoon niet meer buitenkomen’.’

Julian: ‘Self-fulfilling prophecy. Maar een enorm relevant nummer in deze tijd.’

Bert: ‘Op deze plaat staan ook relevante nummers. Hoe slecht worden we geleid? Hoe pijnlijk is het niet voor mensen van onze generatie om te zien dat Europa het niet aanpakt? Ik wou dat het kon. Alle grenzen zijn gesloten. Nu gaat iedereen op zijn eigen manier de grenzen weer openen.
Toen wij opgroeiden, en de euro werd aangekondigd, was ik echt een believer. We hebben de voordelen gevoeld. We konden reizen, betalen …’

Julian: ‘Hoe meer globalisering, hoe individueler we lijken te worden. Erg sneu. Dan is er die extreme groei van rechts die ik niet begrijp.’

Bert: ‘Ik begrijp dat wel. Vlaams Belang heeft altijd op- een neergaand succes. Het cordon sanitaire was de foute aanpak. We zijn nu zoveel jaren verder. Die Tom Van Grieken is niet te onderschatten. Die zit zelfs op TikTok. Buiten alle vuile moraal die ze denken te kunnen prediken, zijn ze socialistische thema’s aan het kapen. Het is natuurlijk ook pijnlijk dat de Black Lives Matter-betogingen net nu moeten gebeuren, in volle crisistijd. Het maakt alles extra absurd. We moeten er allemaal samen door. We moeten altijd kunnen protesteren en ik sta volledig achter de ‘Black Lives Matter’-zaak. Dat de protesten zouden kunnen gerecupereerd worden door extreem-rechts, is vreselijk.’

Julian: ‘Moge jouw muziek zalvend werken in deze verwarrende tijden. Bedankt voor je tijd.’

INTERVIEW WITH...