ITV GEIKE ARNAERT

"Op dit moment wil ik liever warmte en troost bieden."

'Lost in Time', de nieuwe plaat van Geike Arnaert, is grote klasse. Een prachtige collectie melancholische, bevlogen, gedreven popsongs. Rijkelijk gearrangeerd, en meesterlijk gezongen. Dat vraagt om tekst en uitleg. In cultureel centrum Het Bolwerk te Vilvoorde mogen we de getalenteerde chanteuse vragen naar de oorsprong van de plaat ...

Julian De Backer: 'Proficiat met jouw plaat. Ze is niet gewoon goed, ze is héél goed. Jouw vorige plaat 'For the Beauty of Confusion' is ondertussen acht jaar oud. Hoe ben je geëvolueerd als songwriter?'

Geike Arnaert: 'Alles is ondertussen veranderd. Ik was op dezelfde wijze aan mijn tweede plaat begonnen, met puzzelen, en met het bezoeken van verschillende Europese plaatsen. Ik had het idee dat het zo wel zou lukken, maar het moest anders. Ik ben ook even volledig gestopt met songschrijven, waarna ik ben gaan studeren. In 2015 kwam ik in contact met Arne Van Petegem. De nummers die we schreven waren elektronisch getint, maar het voelde alsof er iets ontbrak. Daarna kwam Joost Zweegers mijn wereld binnenstappen, en toen werd het heel duidelijk. Ik heb heel veel van hem geleerd. 'Sea of Fools', het eerste nummer van de plaat, kwam er meteen uit. Qua tekst had ik al veel, maar er is ook nog veel aan geschaafd. Maar het verhaal klopte wel meteen, dat was heel tof om mee te maken. Joost haalde bepaalde zinnen uit mijn teksten, en zette ze al zoekend op zijn piano op ritme. Vanuit die werkwijze hebben we vervolgens nog een heel aantal nummers gemaakt.'

Julian: 'Had je voor het samenwerken met Joost Zweegers al ruwe versies van de nummers van vandaag?'

Geike: 'De oudste probeersels heb ik gelaten voor wat ze waren, er zijn alleen stukjes van de nummers met Arne overgebleven, en de nieuwe nummers met Joost. Ik wilde de moeilijke periode achter me laten, en opnieuw beginnen. Ondertussen staat de tijd niet stil, en arriveer je op een andere plaats in je leven.'

Julian: 'Dus allicht is er ergens een verloren Geike-album?'

Geike (glimlacht): 'Hm, ja. Zou kunnen.'

Julian: 'The Geike Vault, zoals Prince.'

Geike: 'Als ik terugluister, vind ik het nog wel mooi werk, maar het is niet wat ik uiteindelijk wilde doen.'

Julian: 'In 2011 stond jouw eerste plaat prominent in de Fnac in Parijs, bij de import.'

Geike: 'Echt?'

Julian: 'Ik was misplaatst trots. 'Kijk, een Belgische artiest!' Ze waren jou duidelijk aan het promoten, meerdere rijen met schijfjes, en op elke cd plakte het stickertje 'import'.'

Geike: 'Fijn!'

Julian: 'Toen ik 'Middle of the Night' de eerste keer hoorde, dacht ik dat het geen nieuw nummer was, en dat is honderd procent als compliment bedoeld. Ik vond het een tijdloos nummer, een beetje seventies.'

Geike: 'Super.'

Julian: 'Het heeft ook een beetje de epische grandeur van een Kate Bush-nummer, geen idee of dat steek houdt.'

Geike: 'Grappig dat je dat zegt, want de strijkersarrangementen zijn van de man die ook 'Wuthering Heights' heeft gedaan. Maar fijn dat je het zo interpreteert, want dat was wel één van mijn uitgangspunten. Het is iets dat ik beoogd heb te maken. Warm, tijdloos, en jaren zeventig.'

Julian: 'Prachtig nummer, zeer majestueus. Filmisch, ook. Voor jou zijn het natuurlijk allemaal jouw kinderen, maar 'Off Shore' is zo mogelijk nog beter. Het is voor mij het beste nummer van de plaat. Wat is de oorsprong van het nummer?'

Geike: 'Ik had een heel klein stukje bij voor Joost, en dat heeft hij afgewezen. Hij is nadien met een bepaalde noot begonnen, waar ik muzikaal op dat moment niet veel mee te maken had. De tekst was heel snel gevormd, het klopte helemaal. Het is een soort brief naar een geliefde. Man of vrouw, dat maakt niet uit, ik spreek me zelfs niet uit of het over een relatie gaat, maar het gaat over een belofte om de persoon te beschermen tegen alles wat fout kan lopen, of wat kan gebeuren.'

Julian: 'Het lijkt heel instinctief gemaakt, omdat het zo puur is.'

Geike: 'Qua structuur is het totaal niet logisch, en we hebben gezocht naar logica, maar de structuur is exact dezelfde als die van de demo. Het is echt nog alle kanten uitgegaan.'

Julian: 'Ik vind het prachtig, een instant classic. Ook een pluim voor het gebruik van het woord 'smithereens', één van de mooiste woorden in de Engelse taal.'

Geike: 'Ah ja, dat is mooi hé? Dankjewel.'

Julian: 'Heb je ooit de film 'The Nightmare Before Christmas' gezien?'

Geike: 'Lang geleden, ja. Fantastisch.'

Julian: 'Daarin wordt het ook gebruikt: 'Jack has been blown to smithereens'. We associëren de Engelse taal altijd met pop- en rockmuziek, en het is makkelijk in clichés te vervallen. Dus is het prettig dat je niet-alledaagse woorden in jouw songs hebt weten te verwerken.'

Geike: 'Ja, maar het is op hetzelfde moment ook een gevaar, omdat je het soms te ver gaat zoeken. Ik heb daar in het verleden kritiek op gekregen, aangezien Engels niet mijn moedertaal is. Het is een dankbare taal, en als je begint te zingen zonder tekst kom je al snel op vertrouwde klanken en zinnen. Dan klopt het ook wel. Het verhaal wordt dan zonder woorden verteld.'

Julian: 'Houd jij mooie woorden en frasen bij in een boekje, om eventueel nadien in een nummer te gebruiken? Of werk jij op een geheel andere manier?'

Geike: 'Dat gebeurt, ja, dat ik stukjes zin die me aanspreken noteer voor inspiratie. En dan verlies ik dat boekje (gniffelt). Ik heb al veel schriftjes gehad.'

Julian: 'Hoe kies je de titel van een song? Hoe kom je op 'Off Shore' of 'Middle of the Night'? Hoe weet je hoe een liedje moet heten?'

Geike: 'Dat is in de meeste gevallen heel snel duidelijk. Een nummer als 'Off Shore' heet niet 'Off Shore' omdat het voor de hand liggend is, de woorden 'Off Shore' komen ook niet prominent voor in de song. 'Please please please' zou een logischere titel zijn, door de herhaling, maar dat voelde niet juist. Dat was niet wat ik aan het vertellen was. 'Lost in Time' was wel vanzelfsprekend. Ik heb getwijfeld om het album ook zo te noemen, omdat het te evident leek, maar het klopte gewoon. En dan moet je ervoor durven gaan.'

Julian: 'Had je een werktitel voor de plaat? Of is het altijd 'Lost in Time' geweest?'

Geike: 'Er was geen werktitel voor de plaat, wel voor de nummers.'

Julian: 'Had jouw eerste plaat 'For the Beauty of Confusion' eerst een andere titel?'

Geike: 'Ja, 'Queen of Moods'.'

Julian: 'Ook een goede titel.'

Geike: 'Inderdaad (lacht), vooral omdat die plaat heel veel richtingen uitging. Het titelnummer had een extra couplet gekregen waarvoor ik extra tekst moest schrijven. En toen kwam ik op het iets poëtischere 'For the Beauty of Confusion'. Het nummer 'Middle of the Night' heette eerst 'Odd Machine', maar dat klopte niet met het gevoel van de song. Het leek me een beetje te ruw, maar het heeft wel lang zo geheten.'

Julian: ''Middle of the Night' is zeker beter. 'All Over You' is de nieuwe single. Ben jij diegene die fluit op het einde?'

Geike: 'Ja.'

Julian: 'Supergoed gedaan! Je zou het niet verwachten.'

Geike: 'Het was een moment waarop Wouter Van Belle me vroeg om eens iets extra te proberen, maar het kan nogal intimiderend zijn om in een studio voluit te ad-libben met twee in één kamertje. 'Probeer eens iets al fluitend', zei hij. Een heel grappig moment.'

Julian: 'Een verborgen talent van jou. Ik vermoed dat niet veel mensen weten dat je dat kan.'

Geike: 'Dat was heel fijn in de studio.'

Julian: 'Ga je het live ook proberen te doen? Lijkt me spannend!'

Geike: 'Ja, ik ga het doen, maar je mag dan niemand in de ogen kijken. Een fragiel momentje.'

Julian: 'Sowieso wordt in de popmuziek zelden gefloten, niettegenstaande uitzonderingen zoals 'Don't Worry Be Happy' en 'Always Look on the Bright Side of Life'.'

Geike: 'Ik hoorde onlangs het mooie 'If Love is a Red Dress (Hang Me in Rags)' van Maria McKee, dat op de soundtrack van 'Pulp Fiction' staat.'

Julian: 'Dan ben je al in perfect gezelschap.'

Geike: 'Mijn gefluit is zeker niet daarop geïnspireerd, ik hoorde dat nummer toevallig onlangs.'

Julian: 'Een nummer als 'Sea of Fools' is brandend actueel. Soms lijken we wel omringd door een 'sea of fools'. Was het voor jou een metafoor waarmee je iets aan de kaak wilde stellen van het huidige politieke klimaat?'

Geike: 'Nee, het is eerder een metafoor voor persoonlijke zaken. Ik ben uiteraard heel begaan, ook met het echte klimaat. Ik ben zelfs mee gaan betogen. Maar ik vind het heel moeilijk om daar consequent duidelijk over te praten, dus dat laat ik liever over aan mensen die de zaak beter kunnen bepleiten. Politieke standpunten zouden wel in mijn songs durven sijpelen, maar ik houd me er meestal van weg.'

Julian: 'Actuele onderwerpen riskeren soms een song sneller te dateren. Als je vijf jaar verder bent ...'

Geike: '... is het niet meer relevant.'

Julian: 'Een tijdloos popnummer is tijdloos omdat het over alles kan gaan.'

Geike: 'Ja. Ik moet ook blijven stilstaan bij de vraag waarom ik muziek maak. Kwaadheid kan zeker een factor zijn, maar op dit moment wil ik liever warmte en troost bieden.'

Julian: 'Je hebt inderdaad een warme plaat gemaakt. Je geeft ons een inkijk in jouw wereld, zonder al te expliciet te worden. Jouw plaat kan je op elk moment opzetten, als zalving voor de waanzin van alledag.'

Geike: 'Dat is fijn om te horen.'

Julian: ''Sirens Call', 'Off Shore', 'Sea of Fools', 'Black Land Shore', heel wat nummers kunnen gelinkt worden aan de zee. Je komt uit West-Vlaanderen, maar Poperinge ligt niet meteen aan het water. Is het per ongeluk dat de zee en het water jou zo inspireren?'

Geike: 'Ja, blijkbaar gebruik ik de zee graag als beeld. 'Black Land Shore' was redelijk toevallig. (wikt woorden) Het gaat over een onvruchtbaar landschap, een plek waar weinig kan groeien. De onmogelijkheid van een situatie. Ik heb er geen duidelijke uitleg voor.'

Julian: 'Dat is niet erg. Je bent niet verplicht iets te duiden. Jij bent muzikaal gevormd in het begin van de jaren negentig. Merk je invloeden, hoewel jouw muziek mijlenver staat van de gemiddelde ninetiesschijf staat?'

Geike: 'Oh ja, zeker. Ik keer af en toe terug naar die periode. Nick Cave, Pixies, en PJ Harvey zijn allemaal heel belangrijke invloeden. Ik volg hen ook nog steeds, en ze groeien op de manier waarop ik ze graag zie groeien. Onwaarschijnlijk. Ja, goede tijd.'

Julian: 'Durf jij tijdens het schrijven van nummers te denken: 'Ik ga eens iets proberen zoals PJ Harvey het zou doen', of vertaal je jouw muzikale voorkeuren anders?'

Geike: 'Ik vind dat afschuwelijk moeilijk. Ik denk nu meteen aan Bat For Lashes, St. Vincent, of Fiona Apple, maar je hoort niet meteen hun invloeden. Ik vind dat ook niet erg. Het is goed dat nummers ook op zichzelf kunnen staan. Het is moeilijk om linken te vinden.'

Julian: 'Zijn er bepaalde nummers of ideeën die je niet hebt afgewerkt? Die de plaat niet hebben gehaald?'

Geike: 'Ja. Veel (lacht).'

Julian: 'Waarom dan? Wat zijn de redenen daarvoor?'

Geike: 'Er zijn een drietal extra nummers geproducet die niet op de plaat staan, omdat ze het verhaal naar mijn gevoel doorbroken of oneer aandeden. Dat klinkt onlogisch in de commerciële oren van sommigen, maar voor mij is het belangrijk dat ik achter elk nummer kan staan. Op een bepaald moment wordt wat beter is, logisch. Dan is het niet zo erg om iets achter te laten.'

Julian: 'Is er een kans dat je die drie nummers ooit nog gaat gebruiken? Of is het voor jou een afgesloten geheel?'

Geike: 'Op een bepaald moment zit je op een weg, en ga je tot het einde van dat pad. Maar misschien zet ik ooit wel een stap terug, en geef ik die nummers op een andere manier vorm. Maar ik vertrek liever van nul. Ik ben nu al bezig met nieuwe nummers. Het hoeft niet zo lang te duren als vorige keer. Nu ja, toen was ik ook constant bezig, hoor.'

Julian: 'Ik verdenk je zeker niet van luiheid. De acht jaar tussen jouw eerste en tweede plaat waren allicht heel voedzaam om tot deze plaat te komen. Misschien was je nooit op dit punt geraakt zonder die acht jaar.'

Geike: 'Zeker, dat is zo.'

Julian: 'Joost Zweegers heeft meegeschreven aan de meeste nummers, en Wouter Van Belle was de producer. Was het belangrijk voor jou om een aparte producer te hebben? Want Joost Zweegers is evenzeer producer.'

Geike: 'Er was even sprake van, maar Joost was ook bezig aan zijn eigen plaat. Hij heeft me zelf in de richting van Wouter gestuurd. Op een bepaald moment was het voor hem belangrijk om zich te focussen op zijn eigen nummers, en optredens. De eerste afspraak met Wouter was al meteen heel interessant. Ik had demo's opgestuurd, en hij had meteen een heel plan klaar toen ik bij hem arriveerde. Hij wist meteen wat hij ermee wilde doen, en dat enthousiasme was heel aantrekkelijk.'

Julian: 'Is hij een genereuze producer? Had je voldoende inspraak?'

Geike: 'Sowieso. Ik was ook bij quasi elke beslissing aanwezig.'

Julian: 'Er zijn producers die heel hard hun eigen visie willen opdringen.'

Geike: 'Wouter is heel duidelijk in wat hij wil. Er zijn discussies geweest, en een plaat producen is nooit het meest vredevolle moment in een mens zijn leven, maar we hebben elkaar wel gevonden. Ik ben superblij met het resultaat.'

Julian: 'Gaan jullie opnieuw samenwerken?'

Geike: 'Waarom niet? Alles hangt af van de nummers, en wat die vragen.'

Julian: 'Joost Zweegers was ook aan zijn eigen plaat bezig. Wisselden jullie dan ideeën uit?'

Geike: 'Nee, niet echt. Joost weet zelf altijd heel goed welke kant hij uit wilt. Hij zat ook al in een verder stadium.'

Julian: 'Ik heb geen vragen meer. Bedankt voor jouw tijd. Nogmaals proficiat met 'Lost in Time'. Hopelijk vindt ze het juiste publiek, want het is niet altijd even eerlijk hoe artiesten worden afgerekend op hun muziek.'

Geike: 'Ik kan dat goed plaatsen. Ik ben zelf heel trots op de plaat, en dan kan je wel iets aan.'

Concertdata :

27.11.19 – Arenberg, Antwerpen
11.12.19 – De Casino, Sint-Niklaas
14.12.19 – Muziekodroom, Hasselt
19.12.19 – CC De Beuk, Kortemark
01.02.20 – Ancienne Belgique, Brussel
05.02.20 – St Pancras Old Church, London

INTERVIEW WITH...