ITV Jaouad Alloul

“Muziek is voor mij echt een genezing geweest.”

Polytalent Jaouad Alloul heeft met ‘MESSIAS’ zijn eerste album uit. Het resultaat is een bijzonder fijne plaat van een bevlogen activist, ondernemer, kunstenaar, patissier en – uiteraard – singer/songwriter. Wat volgt, is een virtueel gesprek via ZOOM (dekselse pandemie!) over inspiratie en thematiek.

Julian De Backer: “Op jouw website staat: "Just like Jaouad himself, MESSIAS does not allow herself to be pigeonholed". Opmerkelijk dat jij het album een vrouw noemt. Ik heb er nooit over nagedacht wat het geslacht van een plaat zou kunnen zijn.”

Jaouad Alloul: "Ik heb dat bewust gedaan. Taal is altijd aan het veranderen, heel veel woorden worden dominant mannelijk beschreven. Ik vond dat wel kunnen. In het Nederlands ga je meteen een album als mannelijk beschouwen, maar dat wilde ik niet."

Julian: “Heb jij alles zelf geschreven? Muziek en lyrics?”

Jaouad: “Ik heb alles zelf gedaan. Op mijn loopstation kan je op vijf sporen een stem opnemen. Daarop heb ik teksten geschreven, en daarvan heeft de producer songs gemaakt. Een paar songs hebben we samen geschreven, hij op gitaar en piano. De lyrics zijn 80% mijn verdienste. Twee keer, op de nummers ‘Light’ en ‘We Both Know’, is er iemand komen sleutelen aan mijn woorden. Ik was mijn verhaal aan het vertellen, dus ik vond het belangrijk dat er zo veel mogelijk van mezelf in zat. Het is echt wel autobiografisch, ik heb heel veel uitgeprobeerd en ben heel vaak met mijn kop tegen de muur gelopen. Uit die periode zijn veel liedjes gekomen. Ik heb wel geprobeerd om er een universeel iets van te maken, zodat iedereen zich kan herkennen in de nummers.”

Julian: “'Made you think you were hard to love' is een originele zin. Meestal gaat een song over iemand die 'hard to love' of 'hard to get' is, maar in dit geval zingt de protagonist over zijn object dat hij haar heeft doen geloven dat ze hard to love is - terwijl ze dat dus misschien helemaal niet is. Maar je bent ook clement, ‘it wasn't fair what they've done to you’.”

Jaouad Alloul: “Het nummer ‘Hard To Love’ schrijven was een intens moment in mijn leven. Nu drie jaar geleden gaf ik workshops rond emoties, en één van de deelnemers is daar emotioneel in overdrive gegaan. Ik was de enige die zijn vertrouwen kreeg, ik voelde dat hij zichzelf niet graag zag. Het nummer is redelijk snel geschreven. Ik heb die momenten ook gekend: ik ben nooit thuisloos geweest, maar ik heb ook mensen in mijn omgeving gekend die homofoob en misogyne waren. Al heel snel ga je geloven dat je zelfwaarde heel laag is. Dat is iets universeels dat we allemaal delen. Als vijftienjarige ben ik beginnen afvallen en heb ik relaties met jongens gekregen, maar volwaardige zelfliefde heb ik pas vanaf mijn zevenentwintigste. Daarvoor dacht ik dat ik van mezelf hield, maar dat was een uiterlijke façade: ik had vooral valse zelfzekerheid. Rond mijn achtentwintigste heb ik een knak gehad, gevolgd door een psychose. Ik had te veel geblowd. Het was een heel intense periode, maar ik ben er zeer dankbaar voor. Ik stond mezelf in de weg. Ik heb geprobeerd alles op een rijtje te zetten, en yoga heeft me gered. Ik begon de adrenaline en de kicks op te zoeken met skydiven. Momenteel is dat in onze samenleving helaas heel courant. Mijn ouders waren niet bezig met zelfliefde. Er moest gewerkt worden en eten op tafel komen. De band met mijn vader is vanaf mijn negenentwintigste terug aangesterkt en daardoor ben ik zelf terug aangesterkt. Mijn vader begon me plots te zien hoe ik was, ik ben heel eerlijk geweest over drugs en seks. Op dat moment is mijn vader een vriend geworden.
Geluk is sowieso een momentopname. Je zit niet constant op een high, maar mijn highs zijn er nu meer dan mijn lows. Ik zoek die lows soms bewust op. Ik heb heel veel woede in mij, maar woede kan ook positief zijn omdat het een heel krachtig iets is. Wie de lows omzet in een lied, kan het resultaat aanwenden als een helende kracht voor andere mensen. Muziek is voor mij echt een genezing geweest. Janken, dansen, energie tanken, muziek kan daar allemaal voor zorgen.”

Julian: “Welke muziek kon jou genezen als opgroeiende snaak in de jaren negentig?”

Jaouad: “Op die leeftijd zoek je geen genezing, dan zoek je gewoon ontspanning. Destiny’s Child, LL Cool J, Tupac Shakur, Mary J. Blige, Snoop Dogg, Dr. Dre, maar ook Boyz II Men, *NSYNC, Britney Spears. Een hele brede waaier van popartiesten.”

Julian: “Het nummer ‘Leave Me Alone' begint met het citaat 'Ben je aan het opnemen? Zeker?' in het Nederlands. Grappig.”

Jaouad: 'Dat nummer is geïmproviseerd en in één take opgenomen. 'Leave Me Alone' haalde heel veel herinneringen naar boven uit mijn kindertijd. We zaten in de studio, Aiko Devriendt was bas aan het spelen, ik zetten de microfoon aan, en het nummer kwam gewoon eruit. 'Father' is ook zo’n nummer. Ik hoop die werkmanier vast te houden, want ik improviseer heel graag. Soms is het gebrabbel en soms vind je de woorden niet, maar ‘Leave Me Alone’ kwam er zo uit. Het nummer is me heel dierbaar.”

Julian: “Ken je 'Leave Me Alone' van Michael Jackson? Is het moeilijk om namen te geven aan songs? Zal je soms vermijden om een bestaande songtitel te gebruiken?”

Jaouad: “Nee, ik probeer gewoon geen clichézinnen te gebruiken. Ook al heb ik veel pop beluisterd als puber. Ik werkte bij een bakker en daar stond altijd Nostalgie op. Ik heb heel veel soul en blues leren kennen door bakkersknecht te zijn. Ik ben daar heel blij om, want anders had ik enkel popmuziek gekend. Die bakker wilde niets anders opzetten, dat was heel duidelijk (lacht).”

Julian: “Hoe heb je de band rondom jou verzameld?”

Jaouad: “Mijn band is ‘The Akenzuas’, met Neil Akenzua als leider. Neil ken ik al jaren, we hebben samen op de Gentse Feesten gespeeld. Hij is een fantastische pianist, componist en podiumbeest. Hij past heel goed bij het beest dat ik ben. Aanvullend spelen we met Manon Gögös op saxofoon, Wout op drums, Daniël op bas, en Kaena op gitaar. We hebben zelfs al outfits klaar, the whole shebang! Let us play, let us play!”

Julian: “Wat is de 'circle line' exact uit het gelijknamige nummer?”

Jaouad: “Dat is de circle line in Londen. Ik had een vriendje in Londen, waar ik veel te veel drugs mee nam, uitging, en zware ambras had gemaakt. Ik was weggegaan, en in slaap gevallen op de circle line. Die metrolijn gaat in een cirkel en dat was toen heel symbolisch voor mijn leven. "Ah, ik ben hier al eens geweest".”

Julian: “Het nummer ‘Father’ heb je geïmproviseerd. Wat vond jouw eigen vader ervan?”

Jaouad: “Dat weet ik eigenlijk niet. Mijn vader is vorig jaar overleden …”

Julian: “Ow, sorry, dat wist ik niet.”

Jaouad: “Nee nee, je moet u niet verontschuldigen, jij hebt hem niet vermoord. Nee, mijn vader heeft het nummer nooit gehoord. Ik heb het vlak voor zijn overlijden geschreven. We hebben nog enkele supermoeilijke gesprekken gehad, in het oog van de storm. Het nummer was een soort smeekbede. Ik liet hem zien dat ik toch een chille gast was, kon hij dan niet gewoon chill terug zijn? Dat was het punt dat ik wilde maken. Maar mijn vader vond het fantastisch wat ik deed, omdat hij zag wat ik wilde doen. Hij zag dat ik kon overleven, dat ik gelukkig was, dat ik goed was voor mijn medemens, dat was allemaal belangrijk voor hem. Maar mijn vader vroeg altijd: ‘Ben jij nog altijd een danseres?’ Als drieëntachtigjarige was dat voor hem de manier om het ijs te breken. Voor hem was het wennen om een volledig getatoeëerde zoon te hebben die niét in de fabriek ging werken zoals hij.”

Julian: “Jouw papa heeft jou vrij laat gekregen, dan.”

Jaouad: “Ik ben de jongste van acht kinderen. Ik was het laatste van de zak. Alhoewel, mijn vader heeft nog een dochter gekregen met zijn tweede vrouw die hij heeft gevonden na het overlijden van mijn moeder.”

Julian: “En diegene die het minste in de pas heeft gelopen.”

Jaouad: “Sowieso. De vorige hebben veel deuren geopend, maar ik heb een gigantische muur gesloopt.”

Julian: “Alle heilige huisjes plat.”

Jaouad: “Volledig de fundering eruit.”

Julian: “Hartelijk dank voor je tijd, en veel succes met de plaat.”

Jaouad: “Veel dank.”

INTERVIEW WITH...