INTERVIEW WITH...
“Ik weet nu veel beter wat ik wil doen, en welke muziek ik wil maken.”
Na meer dan 10 jaar heeft Joe-presentatrice Tess Goossens de draad van haar muzikale carrière terug opgepikt, en een nieuw nummer uitgebracht. ‘Pour aller où?’ is een zomers dansbaar deuntje dat nu al te horen is op de radio en via streaming. Dat vraagt om tekst en uitleg, geen evidentie in deze onzekere, onveilige Covid-19-tijden. Interviewen gaat immers het best face-to-face, wanneer vraagsteller en onderwerp tegenover elkaar zitten. Het volgende gesprek ontspon zich via de telefoon, het aloude medium dat gelukkig ook voldoende nuance biedt.
|
Julian De Backer: ‘Vanwaar een nieuw nummer na bijna 10 jaar afwezigheid? Wat heeft je doen besluiten om terug te komen met muziek?’
Tess Goossens: ‘Ik was er al lang over aan het zagen, tot vervelens toe (lacht). Ik heb altijd spijt gehad dat ik destijds gestopt ben. Door omstandigheden is dat zo gelopen: ik ben gescheiden, ik wilde goed kunnen functioneren in mijn jobs op televisie en radio, ik had de zorg voor mijn kinderen, en zo heb ik zingen een beetje aan de kant geschoven. Maar muziek is altijd in mijn hart blijven zitten, en door mijn radiojob bij Joe ben ik nog elke dag met muziek bezig. Ik ben ook altijd blijven zingen in mijn auto als uitlaatklep (lacht). Ik voelde het altijd als een gemis. Als mijn man en ik een zeldzame date night hadden, bleef ik erover doorbomen. Na verloop van tijd smeekte hij me om van onderwerp te veranderen, want het moest quality time zijn. Mijn man zei: ‘Ga terug zingen, zaag er niet meer over, pik het gewoon terug op’. Ik ben dan met mijn producer van weleer, Ronald Vanhuffel, gaan samenzitten. Ik ben er doordacht aan begonnen. Ik weet nu veel beter wat ik wil doen, en welke muziek ik wil maken. Mijn smaak is redelijk breed.’ Julian: ‘Is dat ook de reden dat je hebt gekozen voor een Franstalige single? Zijn Frans chanson en Franstalige up-tempo meer jouw genres?’ Tess: ‘Ik hou enorm van Franstalige muziek. Ik beluister Franse nummers wanneer ik in mijn auto zit, of rust nodig heb in mijn hoofd. De liefde voor de Franse taal voel ik al veel langer. Ik heb mijn hogere studies in het Frans gedaan, en ben daarvoor in Frankrijk gaan wonen. Mijn eerste presentaties bij LibertyTV zullen jou ontgaan zijn …’ Julian: ‘Nee, hoor. I remember.’ Tess: ‘Ik deed die in Vlaanderen, maar ook in Wallonië en via de satelliet in Frankrijk. Maar er was dus altijd die liefde voor de Franse taal, en ik ga geregeld op zoek naar nummers die hier niet zo bekend zijn. Het idee om ‘Pour aller où?’ op te nemen, is zo ontstaan. Ik vond het een supertof nummer, dat hier nergens werd gedraaid. Hoe kon het zijn dat niemand het kende?’ Julian: ‘Hoe heb jij het nummer leren kennen?’ Tess: ‘Ik heb nog veel nummers die ik graag wil zingen, ik ga zeker niet opnieuw stoppen na dit nummer. Maar ik schuim constant alles af, op zoek naar goede tracks. Spotify, Soundcloud, YouTube, mensen sturen nummers door. Ik hou ook van de klassiekers, van hits, en van mindere hits. Alles dat me aanspreekt.’ Julian: ‘Eén van mijn favoriete Franstalige nummers van de voorbije jaren, is ‘Dernière Danse’ van Indila.’ Tess: ‘Ja, dat is hier wél geraakt. Dat ga ik niet kunnen zingen, want dan gaat het publiek zeggen: ‘Dat kennnen we al’ (lacht). Fantastisch mooi nummer, inderdaad.’ Julian: ‘De generatie van onze ouders kwam nog veel vaker in aanraking met Franstalige muziek.’ Tess: ‘De oversteek van hits wordt nu minder gemaakt. Zeer jammer. Ik wil graag de mensen helpen met het verruimen van hun muzikale smaak.’ Julian: ‘Wat vindt jouw gezin van jouw repertoire? Kunnen ze zich erin vinden?’ Tess: ‘Mijn kinderen zijn ook fan van het nummer. ‘Pour aller où’ is nu ook opgenomen in de playlist van Joe. Mijn collega Carl Schmitz kondigde het aan, en mijn 3-jarige zoon was enthousiast. Hij noemde het zijn favoriete nummer. Ik had alvast één fan. Mijn 5-jarige dochter wilde het dan ook claimen als haar favoriete nummer. Haha. Uiteindelijk kon ik niet genieten van het radiodebuut van mijn single, omdat mijn kinderen op de achterbank ruzie aan het maken waren. Mijn dochter zingt Frans zoals een Nederlander. Er is nog wat werk aan. Tijdens Corona was ik kleuterjuf en heb ik mijn kinderen elke dag een beetje Franse les gegeven.’ Julian: ‘Je houdt van de taal, je hebt er gestudeerd, je zingt graag de muziek. Merk je dat ook in andere aspecten van het leven? Lees je graag Franse boeken? Bekijk je liever Franse films?’ Tess: ‘Ik ben nu 38. Als kind was er niet zo’n ruim aanbod qua televisieprogramma’s. Je moest haast geluk hebben dat er iets leuks op televisie was. Ik herinner me nog goed dat ik tijdens de grote vakantie wakker werd, en in de kamer van mijn ouders naar Franse zenders ging kijken. Mijn ouders hadden een eigen zaak, dus die wilde ik liefst niet storen. Maar er was niéts op TV. Behalve op de Franse zenders! Daar bekeek ik ‘Power Rangers’ in het Frans. Dat is toch ook een Franse reeks, hé?’ Julian: ‘Japans, en dan geadapteerd door Amerikanen, maar dat is niet belangrijk.’ Tess: ‘Ik verstond er niet zo veel van, maar zo heb ik de taal spelenderwijs geleerd. Mijn ouders vonden dat belangrijk. Mijn grootvader was ook perfect tweetalig. Ik moest op zaterdag naar de Franse les, ik ging op taalkamp, en soms verbleef ik in de zomer twee maanden bij een Frans gastgezin.’ Julian: ‘Taal is een rijkdom.’ Tess: ‘Ja. Ik weet niet of ik het zo tof vond om élke zaterdag naar de Franse les te moeten (lacht). Maar uiteindelijk heb ik er de vruchten van geplukt.’ Julian: ‘Wat is nu de volgende stap? Komt er een tweede single? Komt er een album?’ Tess: ‘Ik ga geregeld in eigen beheer een nummertje lossen. Ik heb Jolien De Greef voor de promo, en mijn man die me helpt. Mijn man zat vroeger in de business, als directeur van Sony Benelux, dus hij kent de industrie. Liedjes die ik mooi vind, ga ik uitbrengen. Ik heb een aantal nummers klaar, maar ik weet niet of er al een opvolger tussen zit. Ik ga deze zomer de studio induiken, en nog iets opnemen. Er zit een behoorlijk hard, fel, feministisch nummer bij. Het past niet meteen bij mijn zachte karakter, maar ik zou het graag brengen. Maar nu nog niet. Mensen zouden nogal schrikken. Op termijn zou ik graag een album maken. Ik wil het rustig aan doen.’ Julian: ‘En optreden, van zodra het mag, is dat een optie?’ Tess: ‘Graag! Ik ben normaal nooit zenuwachtig. Als ik de radiostudio binnenkom, dan kan ik tot een minuut voor ik op antenne moet de losbol zijn. Ik heb ook nooit stress voor presentaties, ik spring het podium op en ik ga loos. Maar nu, na tien jaar zonder live zingen, de eerste keer opnieuw? Dat zou stressen zijn. Hopelijk komt die routine snel terug. Maar voorlopig zal het met een klein hartje zijn.’ Julian: ‘Wat je zou kunnen doen, is het kleinschaliger aanpakken. Tuinfeesten, huiskamerconcerten …’ Tess: ‘Dat is erger! Liever een volle zaal, zodat ik geen gezichten kan herkennen. Mensen herkennen is vreselijk voor mijn stresslevels (lacht). Maar het is nu een beetje de trend, nietwaar?’ Julian: ‘Gene Thomas gaat het doen, om toch een beetje in de zomer te kunnen spelen. En natuurlijk om iets te kunnen verdienen, wat ook momenteel niet evident is.’ Tess: ‘Ik moet er gelukkig niet van leven, ik heb nog mijn vaste job. Ik maak nu muziek voor het plezier.’ Julian: ‘Afsluitend: zijn er Franstalige artiesten waar je vroeger naar opkeek, die je nu eventueel zou willen coveren?’ Tess: ‘Ik kijk niet zozeer op naar de artiesten. Het zijn vooral de songwriters die mij triggeren. Ik luister, zoek nadien de teksten op, en merk dat bepaalde songwriters telkens terugkomen. ‘Wow’, denk ik dan, ‘die schrijft écht in mijn stijl’. Ik vind het jammer dat veel van die nummers nooit tot hier komen. Ik hoop ook dat ik eens een eigen nummer kan schrijven, samen met mijn producer Ronald. Ik heb altijd pianogespeeld, dus ik kan zelf wel iets. Ik heb een degout van het instrument gekregen na dertien jaar, omdat mijn ouders me altijd dwongen om iets te spelen als er ergens een piano stond. Ik ben nooit een virtuoos geweest. Maar ik ga binnenkort een klein pianootje kopen, dat hier in huis zetten, en vrijblijvend spelen. Zelf nummers schrijven, dat blijft een droom. Ik kan er nu nog niet over meespreken.’ Julian: ‘Bedankt voor je tijd.’ Tess: ‘Dankjewel, Julian.’ Luister hier: Pour aller où?’ https://www.youtube.com/watch?v=sKb4ksA8ChQ https://soundcloud.com/user-531093607. |
Julian De Backer © 2020 for Keys and Chords