19 april 2015 • Goorblues Gooreind (Wuustwezel)
|
Jeff Jensen is the finest blend of today’s blues. With a virtuosity like Jimi Hendrix, the empathy like a Jimmy Wood, the inspiration of T-Bone Walker, the ingenuity like Tom Waits and the blues from Muddy Waters, he’s like a true shinin’ diamant, he’s the only way to modern blues. - Freddy Vandervelpen
Voor zo goed als iedereen was dit optreden van Jeff Jensen een primeur in België en daarvoor moesten we op zondag 19 april in de gezellige juke-joint van Paul en Michel zijn. Het is dank zij het professionele prospectie gevoel van dit tweetal dat deze ‘bluesdiamant’ hier te bewonderen is want enkele jaren geleden al hadden Michel en Paul deze Jeff Jensen reeds opgemerkt in blueskroegen op Bealestreet en toen al wisten ze dat hij hier in ‘Goorblues’ ooit het beste van zichzelf zou komen geven en gelijk hadden ze, dus zondagnamiddag geen rockabilly of paaldansen hier maar ‘straight blues’… Jeff Jensen heeft sinds een paar maanden het prachtige album ‘Morose Elephant’ op de markt gebracht en eind december waren we er bij Keys and Chords er natuurlijk als de kippen bij om dit knappe album te recenseren. In de rit richting Gooreind stak ik nog eens deze ‘Morose Elephant’ in de CD-speler en begon ik me toch eerlijk af te vragen hoe de afwezigheid van een Hammond en enkele blazers zou worden opgevangen, iets wat later volledig ongegrond zou blijken. Aangekomen werd ik zoals steeds vriendelijk ontvangen door Paul en Michel en ondanks een fraai lente zonnetje stapte ik dan toch resoluut deze bluestent binnen. Toch wat bekende gezichten zoals de ‘bestuursraad’ van Move2Blues met Danny en Johnny samen met DDD (Danny’s Drummende Dochter) ;-). Ook PR-man Vic van (Ge)varenwinkel was aanwezig met een klein gevolg en na enkele pinten mocht Jeff Jensen er aan beginnen. Enkele wisten al wat ze mochten verwachten, voor de andere was de spanning er al vlug af want gelijk met ‘note one’ werd met ‘Rock This House’ van Jimmy Rogers de tent gevuld met een ‘sound’ die zo krachtig is alsof hier een voltallige band op het podium stond en dat was niet enkel de verdienste van Jeff zelf maar bassist Bill Ruffino en drummer Robinson Bridgeforth mogen uiteraard delen in deze eer, zonder twijfel is dit een ritme sectie om U tegen te zeggen. Bill Ruffino is al meer dan 11 jaar de vaste bassist bij Jeff Jensen en ook Robinson Bridgeforth is al enkele jaren de ‘batteur’ van dienst. Na nummers van Little Milton en het ‘She’s 19 Years Old’ van Muddy Waters werd het ook stilaan tijd om zijn nieuw album te promoten en dat deed Jeff Jensen met de openingstrack, het eigen geschreven ‘Make It Trough’. Zijn het nu nummers van collega artiesten of eigen werk, het klinkt allemaal zo fris en de energiek die Jeff Jensen tentoonspreid op het podium is sinds lange tijd niet meer gezien in onze streken. Vriend en vijand moesten zich er onmiddellijk bij neerleggen dit is klasse met een grote K. is. “White guys can play the blues” en dit statement wordt hier vanmiddag nog maar eens bekrachtigd maar in die mate dat ik zelden of nooit zo iemand zoveel soul in zijn ‘act’ zag steken. |
Onbeschrijfelijk hoeveel emotie deze Jeff Jensen telkens weer in ieder nummer steekt, is het nu een slowbluesje, echte onvervalste Delta of de begeesterende Chicago blues, het lijkt voor Jeff allemaal zo evident maar met ‘Elephant Blue’ komen we helaas aan het einde van set 1 maar zo konden we samen met die van ‘Haaaasselt menne man’ eindelijk eens bekomen van deze pracht prestatie al was dit volgens Jeff nog maar een opwarmertje.
Onder de break konden we een babbeltje slaan met een uitermate vriendelijk Jeff Jensen en zo kon hij ook kennis maken met Danny van Move2Blues waar hij nu reeds geboekt staat voor mei 2016. Een goede set resulteert ook steeds weer in een goede CD verkoop en vandaag is dit niet anders. Na een denderende eerste set keken we uiteraard vol spanning uit naar wat Jeff Jensen had beloofd en geloof me, samen met zijn band overtrof hij bij iedereen de stoutste verwachtingen. Met ‘I’m Coming Home’ uit zijn gelijknamige album uit 2009 maar ook met ‘Get Along’ uit zijn nieuwste is iedereen dadelijk mee met deze spring-in-’t-veld en is het natuurlijk niet verwonderlijk dat het album ‘Morose Elephant’ onmiddellijk bij uitgave de ‘National Blues Charts’ wist te betreden, zelf een beetje ‘klezmer’ op gitaar deed onze onderlip merkelijk naar beneden zakken. Voor iedereen die nu nog niet voldaan was kwam er nog een heus ‘kiekebisj’ moment wanneer Jeff Jensen hier een sublieme vertolking neerzette van Tom Waits zijn ‘Heartattack and Vine’, man, ze zullen van goede huize moeten zijn wil dit nog in 2015 verbeterd worden. Bij dit trio mis je geen enkel moment de aanwezigheid van blazers en/of andere instrumenten. Deze ‘rhythm section’ is alles wat een frontman nodig heeft en de show en genialiteit die Jeff Jensen hier ten beste gaf is gewoonweg AF! De overgave van Jeff met de intensiteit van een Robinson Bridgeforth en een Bill Ruffino zijn uniek en overweldigend en dat moet ook één van Bill’s snaren van zijn basgitaar hebben gedacht want eentje begaf het onder al dit geweld bergaf. Helaas moet ook hier een einde aan komen en da’s ‘vrieje’ spijtig. Gelukkig weet een wakkere Paul vanachter zijn draaitafels de band nog eens aan te porren voor een bissertje en voor wie dacht dat aan zijn muzikaal orgasme een einde was gekomen kreeg nu weerom een schok met een beklijvende versie van ‘All Along The Watchtower’ van ene Robert Zimmerman en toen was echt alles voorbij… “and that was a damn shame!!!” Grazie mille nog aan Paul en Michel voor hun alertheid en fijne neus en op zondag 10 mei staat hier de Sean Carney Band samen met Shaun Booker op de ‘bill’… weer een orgasme??? |