|
|
07 MAART 2017 |
|
Vertical Divider
Er zijn zo van die muziekclubs waar het steeds gezellig vertoeven is. Eén waar daarvan is met grote voorsprong toch wel de Missy Sippy Blues & Roots Club aan Klein Turkije in het centrum van Gent. Het steegje Klein Turkije heeft zijn naam niet te danken aan het land Turkije of zijn inwoners. Neen, zou voortkomen uit de uitdrukking ‘ter kleie’ (aan de grond zitten). In de schaduw van de Sint-Niklaaskerk bengelde alweer het bordje ‘uitverkocht’ aan de deur van de Blues & Roots Club. Nu had Jelle, Marie en haar volledige team medewerkers -na Ina Forsman en heel wat bekende local heroes concerten- de eer om Chicagoan en blueslegende Jimmy Burns op hun podium uit te nodigen. Jimmy Burns vierde afgelopen maandag (27 februari) zijn 74ste verjaardag. Hij werd geboren in het hart van de Mississippi Delta op de Hilliard katoen plantage in Dublin. Daar leerde hij spelen op een one-string en 12-snaren gitaar. Hij was de jongste van een kroost met liefste elf kinderen. Als jonge knaap zong hij in het plaatselijk kerkkoor. Maar Jimmy absorbeerde de blues muziek die op straat werd gespeelt. Op zijn twaalfde verhuisde hij samen met het gezin naar Chicago. Vier jaar later belande hij op de North Side en zong in het gospelkoor Gay Lites. Jimmy had niet veel later ook opnamen met de doo-wop band The Medallionaires. In de late jaren ‘60 vormde hij dan zijn eigen band, Jimmy Burns and The Gas Company. Gedurende enkele decennia bleef hij actief in het plaatselijke clubcircuit. Tot hij in het midden van de jaren ‘90 op regelmatige basis begon te spelen in de befaamde blues club Smoke Daddy. Daar werd hij ontdekt door Delmark labelbaas Bob Koester. Zijn debuutalbum ‘Leaving Here Walking’ was meteen een schot in de roos en was goed voor enkele Awards. Jimmy is nu al enkele jaren de vaste ‘Monday Blues Jam’ sessieleider in Buddy Guy’s Legends. Als wij dit jaar niet naar Chicago gaan, dan komt de Chicago blues toch wel naar ons zeker. Jimmy Burns promoot sinds vorig jaar zijn vijfde studio album ‘It Ain’t Right’. Voor zijn Europese luik had hij nu in drummer Fabrice Bessouat, Xavier Pillac (gitaar) en bassist Antoine Escalier zijn ideale soulmates gevonden. Een goed geluimde Burns opende met het swingende ‘Leavin’ Here Walking’. Jimmy wil meteen een dochter op de eerste rij jatmouzen en schudt dan maar gezwind enkele knappe Chicago blues shuffles uit zijn snaren. Met ‘Feels Like Rain’, origineel van Buddy Guy, komt Burns schreiende jeugd in het daglicht. Na deze emotionele ballade volgt naadloos de soulvolle Chicago R&B poëem ‘Miss Annie Lou’, uit zijn album ‘Leaving Here Walking’. |
Vertical Divider
'You can see me, but I can’t see you’, dolt Burns een zoveelste keer met zijn fans en in het nummer ‘Can’t Hold Out Much Longer’ laat hij veel ruimte aan de beregoed sollerende Xavier Pillac, waarmee Jimmy niet veel later dan ook een hemels duel aangaat. Ik heb wat cd’s bij, vertelt Jimmy. En die gaan niet meer mee naar Chicago want ze hebben last van jetlag. Maar voor het tijd was voor een korte pauze en een fris en perfect getapte Tongerlo was er voor de blues puristen nog het sprankelende ‘It Ain’t Right’, de titeltrack van zijn recentste album. Het tweede luik werd ingezet met het vlijmscherpe en zeer uitgesponnen ‘Low Consideration’. Burns funky gitaar shuffles werd alweer keurig beantwoordt door Pillac’s aanwakkerende gitaarriffs. Tussendoor verweeft Jimmy flarden van ‘I Can’t Stand The Rain’ (origineel van Ann Peebles uit 1973) en grappige bindteksten uit ‘Hit The Road Jack’, ooit geschreven door Percy Mayfield door het fortuinlijke nummer. Het mistroostende ‘Leaving Here Walking’ kreeg ook hier een frisse alteratie. En dan moest de glorificatie nog volgen met het upbeat en Latin gearomatiseerde ‘Stand By Me’. Door Burns energieke en soulvolle stem was dit alweer een zoveelste ‘goose bumps’ alternantie. Meteen hierop gaan we nog een laatste keer naar de Windy City voor het favorabele ‘Whole Lot Of Lovin’ uit zijn album ‘Live at B.L.U.E.S’. De onlosmakende traditionele Chicago sound weerklonk ook in het enige bisnummer van vanavond. Met ‘Messin’ With The Kid’ graaide Jimmy Burns uit het rijkelijke repertoire van Junior Wells. Een mooiere afsluiter konden wij ons hier niet wensen. Na het concert maakten we kort nog een praatje met Jimmy over onze gezamenlijke vrienden/artiesten zoals het Braziliaanse gitaarwonder Giba Byblos en onze long time buddy Luca Giordano. Jimmy Burns nipt van zijn whisky, aanschouwde een laatste keer het gezellige interieur van de Missy Sippy Blues & Roots Club en zag dat het goed was. Het klinkt misschien cliché, maar het is een waarheid als een koe! Next International concert: Tasha Taylor op 04 April 2017 |