22 februari 2016 • Ancienne Belgique, Brussel
|
|
Op een doodgewone grijze en regenachtige maandagavond op 22 februari, zo rond de klok van 18u00, reden we richting Brussel. Het was nu toch al enkele jaren geleden dat ik Joe Jackson nog live aan het werk zag. In dezelfde Brusselse muziektempel AB was deze Britse rasartiest destijds allerminst te pruimen. En dan heb ik het uiteraard niet over zijn live performen, maar slaat dit alles terug op zijn attitude na het concert. |
|
Joe Jackson heeft nog steeds het uiterlijke van de ideale schoonzoon maar wordt in augustus 62 jaar. Op jonge leeftijd begon hij met viool te spelen, maar al snel stapte hij over naar het klavier van een piano.
Vanaf zijn 16de levensjaar was hij op regelmatige basis te zien op kleinere podia, tot hij in 1978 een contract kreeg aangeboden bij het label A&M Records. Vrijwel meteen wordt het album ‘Look Sharp!’ een succesverhaal. Net zoals de opvolgers ‘I’M the Man ‘ en ‘Beat Crazy’ uit 1980. Jackson besluit na het uiteenvallen van zijn band om te verhuizen naar New York en dit met de bedoeling een popalbum te registreren zonder een gitaar. Het album ‘Night and Day’ werd een knaller van een plaat. Sindsdien is hij niet meer weg te denken uit de muziekbranche. Joe Jackson vult dan ook reeds decennia lang moeiteloos iedere concertzaal. En dat was dus uiteraard ook vanavond in de Brussels AB. Gehuld in een fluweelzacht groen pak, maar met witte sokken, schoffelt Joe Jackson voor zijn zesde passage in de AB het podium op om zijn ‘The Fast Forward Tour’ te promoten. Zijn 23ste release ‘Fast Forward’ heeft alweer die eclectische sound die varieert en balanceert tussen pop, jazz en soulinvloeden. De 16 tracks zijn onderverdeeld in eigenlijk 4 EP die werden geregistreerd in vier verschillende steden waaronder New York, Amsterdam, Berlin en New Orleans. Tijdens deze concertreeks opent Jackson met een eigen soloact. Gekluisterd achter zijn piano slaat hij ons meteen met vermomming met het hemels mooi klinkende ‘It’s Different For Girls‘. Vrijwel meteen verontschuldigt Joe zich omdat hij een beetje verkouden is. Desondanks dit zit er op zijn vocale bereik nog niet de minste sleet. En dat werd moeiteloos aangetoond in het nostalgische ’Home Town‘. Meteen kregen we ook een eerste hit van formaat voorgeschoteld met ‘Be My Number Two’. Dat met heel wat elegante pianoarrangementen werd ingekleurd. Jackson vertelt dat hij als tiener naar heel wat piano geïnspireerde New Orleans muziek had geluisterd. En daarom kreeg de Joni Mitchell klassieker ‘Big Yellow Taxi’ een eigentijds arrangement. De titelsong ‘Fast Forward’ uit zijn recentste album werd helaas ingeleid door een elektrisch drumloopje. “Het is haast magie…” dolt Jackson tussendoor. Tijdens de tijdloze hit ’Is She Really Going Out With Him?’ uit 1978 komen druppelsgewijs de bandleden op het podium. |
Bassist Graham Maby’s baslijnen zorgt voor knappe en feilloze wisselwerking met drummer Doug Yowell en Teddy Kumpel gitaartunes. En diezelfde Kumpel laat zijn expressieve gitaar wel heel alternatief klinken tijdens ‘Real Man’. En de set vervolgde zijn weg met ‘You Can’t Get What You Want’ (Till You Know What You Want) voor nieuw materiaal voorbij stuift met het overweldigende ‘A Little Smile’ dat werd opgenomen in Amsterdam.
Jackson hoest, kreunt en slurpt meermaals van zijn thee maar heeft er overduidelijk zin in. In ‘King Of The City’ werd gelukkig de synthesizerdrums al snel overgenomen door de drumsticks van Yowell. Met zijn rake mokerslagen en Kumpel’s vette gitaarriffs werd het nummer ‘Another World’ hier heel wat rockattitudes aangemeten. Uit de Berlin sessie kwam het onvoorwaardelijke ‘The Blue Time’ aangerold. Deze song werd geschreven rond het ontwaken midden in een droom en een opkomende zon, liet Joe het publiek weten. De muzikale arrangementen werden ook vanavond rond deze heerlijke atmosfeer opgebouwd. Jackson vond ook dat het nog eens tijd was voor een covermoment en uit zijn ‘Chapeau Buse’ toverde hij een briefje waarop ‘Knowing Me, Knowing You’ van Abba prijkte. Deze tijdloze klassieker kreeg meteen ook een opgepoetste rockversie aangemeten. Naadloos vervolgde het kwartet zijn weg met het funky ‘Sunday Papers’, ‘Keep On Dreaming’ en het op de New Orleans vibe geïnspireerde ‘Ode To You’. Met de introductie van zijn grootste hit ‘Steppin’ Out’ was het helaas tijd om afscheid te nemen. Al was dat buiten het enthousiasme van zijn dolgedraaide fans gerekend. Joe Jackson serveerde als bisnummers het in high speed gespeelde ‘See No Evil’, van de band Television en Tom Verlaine en de derde single ‘One More Time’ uit het album ‘Look Sharp!’. Tenslotte sluit Jackson ook zijn show af zoals hij deze begon. De bandleden nemen tijdens de slotsong een na een plaats in de coulissen en Jackson blijft eenzaam en gekluisterd achter aan zijn piano. De dichter komt in hem naar boven in het prachtige ‘A Slow Song’ uit het album ‘Night And Day’. Sober en aangrijpend in plaats van routine, het is eens wat anders! We omarmen Joe Jackson maar al te graag en reden muzikaal meer dan bevredigend huiswaarts. Maar uiteraard niet zonder eerst nog wat geestrijk gerstenat te nuttigen in cafe El Metteko, aan de Anspachlaan… Live can be beautiful! Met dank aan Ancienne Belgique |
|
setlist
|