"They make me look good, you know?"

Jazzmuzikant Keith Canvas heet voor de burgerlijke stand gewoon Bart Mertens. Zijn eerste single 'Is This What You Mean' is uitstekend: gezellig, gemoedelijk en piekfijn geproduceerd. In afwachting van zijn eerste full-album (vinylsponsors mogen zich altijd melden!), mocht Keys and Chords de gepassioneerde jongeling - als je 36 bent, ben je in jazzmiddens een jonkie - al eens uithoren over invloeden, passies en toekomstplannen.



Julian De Backer: "De media denken nogal graag in hokjes en noemen je 'de Belgische Jamie Cullum', maar klopt dat wel?"

Keith Canvas: "Mensen die niet veel van jazz kennen, zullen snel het label 'Jamie Cullum' bovenhalen wanneer iets ietwat jazzy klinkt. Wij hebben inderdaad dezelfde achtergrond. Als kinderen van de jaren '80 kregen we Nirvana en Metallica voorgeschoteld, en die combinatie leidt tot een mix van stijlen. De link met Jamie Cullum is er ook door het stemtimbre, maar zo klinkt de moderne crooner in het algemeen."

Julian: "Heb je dan zelf jazzinvloeden?"

Keith: "Ik heb verschillende invloeden, maar ik hou inderdaad enorm van jazz. Gregory Porter is heel belangrijk voor mij - ik heb hem gisteren nog gezien in Brussel, en hij was fantastisch! Maar ook pop. Queen, bijvoorbeeld. Grote fan. Rage Against The Machine vond ik super als tiener. Dus ik heb zeker niet gekozen voor jazz om me in de markt te positioneren, en Jamie Cullum na te doen. Ik heb muziek gemaakt waarvan ik zelf dacht: "Ga ik dit binnen tien jaar nog goed vinden? Kan ik dat honderd keer beluisteren zonder het beu te worden?" Want als ik nummers maak die ik tijdens het componeren al vervelend vind, dan schuif ik ze van de baan."

Julian: "Ik ken helaas nog niets van jazz, buiten de obligate namen als Miles Davis, John Coltrane en de grote Toots. Wat zou je een beginneling als ik aanraden? Waar begin ik best wanneer ik jazzliefhebber wil worden?"

Keith: "Ik zou met iets licht verteerbaar beginnen. Je begint ook met een voorgerecht tijdens een maaltijd. Het jazzvoorgerecht zou bijvoorbeeld Chet Baker of Diana Krall kunnen zijn. Iets vocaal, een beetje jazzy. Dan kan je opbouwen en evolueren naar het zwaardere werk. Belgische jazz is puurder en serieuzer, zoals de muziek van bijvoorbeeld het Brussels Jazz Orchestra."

Julian: "Kan jij alles waarderen?"

Keith: "Niet meer, eerlijk gezegd. Ik heb alles getest en gecheckt. Als tiener stond ik open voor alles. De chaotische, experimentele zaken ben ik ontgroeid."

Julian: "Jouw eerste single 'Is This What You Mean' is zeer goed. Het is zeker geen moeilijke jazz. Jouw artiestennaam is 'Canvas', je eerste album heet 'Beyond The Frame'. Wat heb jij met foto's en kaders?"

Keith: "Ik was op zoek naar een artiestennaam, toen ik de nieuwste plaat van Gregory Porter opzette. Daarop staat een nummer genaamd 'Painted On Canvas', waarin hij zingt "We're just like children, we're painted on canvas". Supermooi: het idee dat je als kind vertrekt van een leeg doek, het inkleurt en dat andere mensen het gradueel bijkleuren. Prachtige symboliek. Het woord 'canvas' bleef me bij, omdat de link met de schilderkunst ook heel duidelijk is. De schilderkunst zoekt altijd naar balans, en muziek ook. Bij koken is dat net hetzelfde. Ik weet niet of koken een kunstvorm is?"

Julian: "Jazeker."

Keith: "Vandaar mijn artiestennaam. Keith is Engels voor hout, wat het organische van de muziek onderstreept. Plus, als alliteratie klinkt 'Keith Canvas' ook gewoon mooi."

Julian: "Initialen 'K.C.', en wij zijn 'K'eys and 'C'hords, dus we moesten elkaar wel ontmoeten."

Keith: "Voilà! (lacht)"

Julian: "Kan jij overal componeren? Of moet jij je afzonderen op een 9 to 5-kantoor, zoals Nick Cave?"

Keith: "Ik moet me afzonderen. Ik heb een kleine piano, die ik altijd als metgezel meeneem. Soms ga ik in de duinen componeren, in de veronderstelling dat er niet teveel mensen in de buurt zijn. Meestal zit ik alleen. Zijn er mensen die kunnen componeren als er heel veel mensen bijzijn?"

Julian: "Ik bedoelde eerder: beschouw jij het als een dagtaak? Dat je moet gaan zitten, en zeggen: "En nu schrijf ik een nummer". Of kan je ook om 3u 's nachts wakker worden, en voelen dat je een nummer in je hoofd hebt zitten?"

Keith: "Ik kan heel goed nummers schrijven met een nuchtere maag, net nadat ik ben opgestaan. Vermoedelijk omdat er veel uit dromen voortvloeit. Na een nachtje slapen zie je alles veel helderder. Ik moet een idee ook meteen opschrijven, of ik ben het kwijt. De moderne middelen helpen, en tonen ook een evolutie."

Julian: "Je bent omringd door enorm getalenteerde muzikanten. Heb je soms moeite om hen uit te leggen wat je exact in je hoofd hoort?"

Keith: "Het zijn persoonlijkheden die ik niet te strak aan het lijntje wil houden, want dan blokkeren zij. Ik laat ze gewoon doen, en merk soms dat ze improviseren en uitkomen bij mooie resultaten. Soms gebeurt er iets dat ik echt niet prettig vind, maar dan zeg ik het gewoon. Als hun inbreng het totaalbeeld beter maakt, dan waardeer ik hun ideeën zeker en vast. Soms zit je zo dicht op je eigen creaties, dat je, tja ..."

Julian: "... the bigger picture mist?"

Keith: "Inderdaad."

Julian: "Wij, dertigers, hebben het vandaag moeilijk om creatief te starten. Hoe hou jij je doel "jazzmuzikant worden" voor ogen, en hoe ga je om met tegenslagen?"

Keith: "Daar ben ik niet zo actief mee bezig. Ik ben muzikant in hart en nieren, en ik wil gewoon muziek maken. Zoals Frank Derruyter (saxofonist, red.) soms zegt: "Tot al mijn geld op is" (lacht). En dat is ook zo!"

Julian: "Voorlopig heb je nog geld?"

Keith: "Ja. Ja, het lukt nog wel. Ik heb altijd wel iets achter de hand. Ik kan op feestjes gaan spelen, of les gaan geven. Ik kan altijd blijven doen wat ik wil. Sommige mensen vragen me: "Wat ga je doen, als jouw album flopt?" Dat is geen issue. Ik ga blijven spelen. Dit is mijn ding."

Julian: "Heb je ook een niet-muzikale opleiding gevolgd?"

Keith: "Alles muzikaal, vanaf mijn humaniora. Kunsthumaniora piano, en dan conservatorium."

Julian: "Waar ligt jouw commerciële grens? Mogen ze 'Is This What You Mean' gebruiken in reclame of als filmsoundtrack?"

Keith: "Dat is een goede vraag, waarover ik ook al heb nagedacht. Het moet verantwoord zijn. Stel dat ze mijn muziek willen gebruiken in een pamperreclame, dan weet ik niet of ik superenthousiast zou zijn. Maar om muziekinstrumenten te promoten, bijvoorbeeld, zou ik zeker pro zijn."

Julian: "Is er een regisseur die je altijd mag bellen voor de soundtrack?"

Keith: "Zeker en vast."

Julian: "Enkele namen?"

Keith: "Hm, ik ben heel slecht met namen. Psychologische thrillers, David Lynch ... in mijn tienerjaren vond ik de werkwijze van Stephen King heel tof. Hoe hij zijn films maakte."

Julian: "Stephen King? De schrijver? Als regisseur heeft hij toch maar enkele, minder memorabele films gemaakt?"

Keith: "Ik bedoel zijn verfilmde boeken."

Julian: "Ah, juist! 'Stand By Me', bijvoorbeeld."

Keith: "Ja, inderdaad. Niet zozeer scary, maar er lag altijd iets op de loer. 'Dogme 95'-films vind ik ook uitstekend."

Julian: "Binnenkort breng je je album uit. Als blijkt dat het enorm goed onthaald wordt, zal dat succes je dan veranderen als artiest? Of blijf je op hetzelfde elan voortgaan?"

Keith: "Weer een goede vraag, denk ik. Onbewust wil je natuurlijk het publiek behagen. Je hoopt natuurlijk dat het album goed onthaald wordt. Een deel van jou hoopt te weten wat wel en niet zal werken. Maar alles moet in de lijn blijven van wat ik zelf goed vind. We zullen zien!"

Julian: "Maar het is best mogelijk dat je eens een volledig andere kant opkijkt, bijvoorbeeld onder invloed van Rage Against The Machine?"

Keith: "Dat kan zeker. Als ik vind dat wat ik maak teveel begint te lijken op wat ik reeds heb gemaakt."

Julian: "Het laatste wat je wilt, is een soort muzak maken."

Keith: "Ja, dat zou sterven zijn. Maar je kan niet iedereen tevreden stellen. Sommige mensen vinden mijn muziek misschien al muzak. En omgekeerd, als je schlagerfan bent, vind je mijn muziek mogelijk al veel te luid."

Julian: "Mijn grootvader langs vaders kant hield van Duitse shows, genre 'Musikantenstadl'. Alle andere muziek - deuntjes die hem niet konden bekoren - noemde hij "jazz". Heel vreemd."

Keith: "Aha! Maar daarvan komt ook de naam "jazz". "Jazz" is noise, lawaai. "Stop playing that jazz!" hoorde je een tegenstander wel eens zeggen."

Julian: "Mijn grootvader omschreef dan U2 als "die jazzmannen uit Ierland"."

Keith: "Hahaha!"

Julian: "En Live Aid, dat jij destijds nog zal hebben gezien als klein kereltje ..."

Keith: "Jaja, 1985."

Julian: "Ik was toen enkele maanden oud en zat op de schoot van mijn moeder. Mijn vader moest een hele dag werken, en had aan zijn vader gevraagd of hij het geheel wilde opnemen. Op BetaMax (Sony video systeem), toen nog. Uiteindelijk kreeg mijn vader vijf cassettes met daarop de labels: "Jazz 1", "Jazz 2", "Jazz 3" etcetera."

Keith: "Haha, super!"

Julian: "Het is gek. Jouw jazz is heel gezellig, gemoedelijk en ik kan me niet voorstellen dat je je daaraan ergert. Maar toch, sommige mensen ..."

Keith: "De harmonieën zijn jazz, maar er zit veel pop in mijn muziek."

Julian: "Hopelijk beledig ik je nu niet, maar ik hoorde er ook een beetje Das Pop in. De prima derde plaat van de band had een jazzy kantje."

Keith: "Ik ben niet beledigd. Ik heb het al eerder gehoord. Hoe heet de zanger?"

Julian: "Bent Van Looy."

Keith: "Ik had gehoord dat mijn zangstem "een beetje de kwaliteit van Bent Van Looy had". Ja, als ik "kwaliteit" hoor, dan ben ik al tevreden. Dan ben ik gepaaid."

Julian: "Ha! Laatste vraag: als je speelt met jouw prachtmuzikanten, voel je je dan soms als een kind in een snoepwinkel? Denk je soms zelf: "I'm not worthy"?"

Keith: "Ik probeer niet arrogant over te komen, maar: ik voel nooit die druk. Ik speel al heel lang met deze mensen. Ik heb deze mensen leren kennen in het dancemilieu, waarna we samen zijn gaan jammen. Toen had ik dat gevoel wél. Dat is nu bijna tien jaar geleden, maar toen dacht ik: "Wow, die mannen spelen super." Nu denk ik echter vaak: "Yes! They make me look good, you know?" (lacht) Drums, bas, zalig. Ik weet gewoon dat ze me zullen oprapen als ik val. Het is heel opwindend om ermee samen te spelen."

Julian: "Bedankt, en veel succes! Tot volgend jaar, bij de release van je eerste plaat."

Julian De Backer - foto's: persfoto's Keith Canvas