Wintergras • 4 maart 2016 • CC De Breughel (De Wolken), Bree
In de jaren ’70 toen de Nederlandstalige kleinkunst op zijn hoogtepunt was, organiseerde iedere zichzelf respecterende jeugdclub wel regelmatig een kleinkunstoptreden. Meestal werd er haastig een podium ineengeknutseld en werd de vaak kleine ruimte met stoelen gevuld. Omwille van die beperkte ruimte was er een direct contact met de artiest in kwestie, zodat het optreden meer weg had van een interactief gebeuren. Dit interactief gebeuren verleidde de optredende kleinkunstenaar dan weer tot humoristische bindteksten, waarop het publiek dan weer repliceerde.
Kortom, dat waren steevast supergezellige muzikale avonden. Jammer dat die inmiddels tot het verleden behoren en de hoop om dit, al was het maar voor één keer, opnieuw te kunnen beleven, hadden wij inmiddels reeds lang opgeborgen. Tot… deze avond in De Wolken. Plots viel alles terug in de plooi. De uit het goede kleinkunsthout gesneden Lieven Tavernier maakte onze stoutste dromen waar. Lieven is een joviaal en uiterst humoristisch man, die bovendien in tweede gitarist Bruno Deneckere zijn ideale compagnon had. Op een vrolijke manier porden deze mannen mekaar aan en vanaf het eerste nummer betrok Tavernier het publiek bij het gebeuren. Ook muzikaal bracht dit duo, gewapend met akoestische gitaren en mondharmonica’s ons terug naar de topjaren van het genre. Tavernier is een schitterend songschrijver. Mijmeringen over een vervlogen jeugd, herinneringen aan die bereikbare of misschien niet bereikbare liefde van weleer, het herontdekken van plaatsen die deel uitmaakten van zijn jeugd en het verlies van goede vrienden, zijn maar enkele van de onderwerpen die Lieven in poëtische en lyrische teksten weet te gieten. De knusse en gezellige locatie De Wolken was hiervoor dan ook de gedroomde setting. ‘De Cuba’, ‘Regen En Mist’, ‘Toscane’, ‘Niet Voorbij’, ‘Sprookjesbos’ en nieuwkomer ‘Sint Anna Toren’ zijn maar enkele van de parels die Tavernier vol passie en overgave bracht.
Jan De Wilde kreeg grote bekendheid met ‘De Verdwenen Karavaan’, ‘De Eerste Sneeuw’ en ‘De Fanfare Van Honger En Dorst’, nummers die eigenlijk aan het brein van Tavernier ontsproten. Het was dan ook formidabel dat Lieven deze nummers bracht. ‘De Eerste Sneeuw’ kreeg een licht bluesy arrangement mee, met een schitterende gitaarpartij van Bruno. En eerlijk is eerlijk, ‘De Fanfare Van Honger en Dorst’ kreeg in Lievens versie een extra dosis slagkracht. Tavernier kijkt niet neer op zijn publiek. Zijn toehoorders zijn zijn gelijken. Dat bewees hij door de verzoeknummers die het publiek hem voorschotelde, met  humor en vooral veel liefde te brengen.
Het plotse overlijden van Luc De Vos in 2014 liet de muziekwereld niet onberoerd. Maar blijkbaar kan alleen een echte Gentenaar een passende ode brengen aan een stadsgenoot. De manier waarop Tavernier ‘Vossie’ bracht was niet alleen van een zeldzame schoonheid, maar vooral gemeend en ontroerend.
Deze avond met Lieven Tavernier vervulde niet alleen ons verlangen naar een heerlijke, eerlijke en niet vrij van humor zijnde kleinkunstavond, maar gaf ons ook de nodige vitaminen om met ‘open mind’ naar de realiteit van elke dag terug te keren. Bedankt Breughelteam! 

Met dank aan cc De Breughel