Support: End Of A Dream · 19 december 2015 · De Verlichte Geest, Roeselare
Om een rustige en eigenlijk best wel warme zaterdagavond nog wat extra glans te geven moest je dit keer terecht zijn in “De Verlichte Geest” te Roeselare waar twee bands vanaf acht uur dertig het beste van zichzelf zouden geven.

Opener van dienst was het Nederlandse End Of A Dream dat ons begin dit jaar nog aangenaam verraste met hun debuutalbum 'All I Am'. Niet dat het nu zo wereldschokkend was in het genre van female fronted metalbands, want daar zijn er natuurlijk al een heel pak van en dan nog een groot aantal uit Nederland, maar het vijftal met frontvrouw Micky Huijsmans leverde toch ene goede prestaties af.
En dat werd ook heel duidelijk in de korte maar toch uiterst goed gebrachte set in deze West-Vlaamse metalkroeg/zaal. Hun symfonische metal klinkt hard, stevig maar draait vooral rond de toch soepele vocalen van Micky. Slechts een vijftal nummers kregen we te horen,maar die werden allen uiterst knap neer gezet: 'Colder', 'Follow The Angels', 'Away, 'Collide' en 'Shadow's Embrace'.

Heel wat plaatsen hoger op de internationale ladder staat Liv Kristine al, die voor velen waarschijnlijk bekenderis als frontvrouw van Leaves' Eyes. Onder eigen naam heeft Liv ook al een aantal albums uitgebracht maar die situeren zich toch eerder in de sector symfonische rock/pop dan wat ze met Leaves' Eyes brengt. Toch is dit een concert waarik naar uit keek, ook al omdat Raymond Rohonyi erbij was en die laatste was ook de mannelijk vocalist bij Theatre Of Tragedy waar Liv haar carrière startte. Zodoende kregen we een uiterst aangename set met nummers uit de solo-albums van Liv en materiaal die ze samen met Raymond zong en die uit haar periode bij Theatre Of Tragedy kwam. Opvallend is dan weer het feit dat het eigen songmateriaal van Liv (ik denk hier aan o.a. 'Vervain', het titelnummer van haar meest recente album en 'Paris, Paris', een uiterst melodieus pop/rock nummertje uit het album 'Libertine') een heel stuk krachtiger en steviger worden gebracht in deze live-setting dan dat ze klinken op de albums.
En dat vind ik helemaal niet erg, integendeel zelfs. Maar voor mij waren het vooral de bijdragen van Raymond die dit concert toch naar een hoger niveau stuwden. OK, het was op vocaal vlak inderdaad de zo goed als perfecte weergave van “the beauty & the beast”, maar het zorgde er tevens voor dat beide vocalisten het beste van zichzelf gaven voor de ongeveer honderd personen die zich op dat moment in de zaal bevonden. Die fans vonden het allemaal opperbest en waren dan ook getuige van schitterende versies van o.a. 'Cassandra', 'Siren', 'Commute' en 'on Whom The Moon Doth Shine' om maar die te gaan noemen. Opvallend hoe beide vocalisten zich soepel en met verve doorheen deze toch vrij oude nummers  heen zongen. Eindigen deed het duo met het prachtige 'Der Tanz Der Schatten' waarin beiden nogmaals het allerbeste van zichzelf gaven.

Nogmaals een bewijs dat female fronted metal best wel voor heel sterke live concerten kan zorgen en dat de vele metal fans hier te lande toch duidelijk eens komaf moeten maken dat metal enkel door mannen kan worden gezongen. 

Met dank aan Mike De Coene en Napalm Records