|
|
22 oktober 2017 |
Support: TROLDHAUGEN - EATHER REALM
|
Zondag 22 Oktober 2017 stond Alestorm in zaal Trix te Antwerpen voor de afsluiter van hun Europese 'No Grave But The Sea' tour. En die "stond" mag u letterlijk nemen. Zondagavond, dat is de perfecte avond om er nog eens een stevige lap op te geven alvorens een nieuwe werk- of schoolweek zich alweer aankondigt. En ik kan u verzekeren, beste lezer, dat het een memorabel feestje van jewelste is geworden. Daar zorgden niet enkel de spelende bands voor maar in grote mate ook het talrijk opgedoken (het bordje Sold Out! hing al geruime tijd aan de deur) publiek waarvan velen voor de gelegenheid hun Zondagse piraten outfit hadden aangetrokken. Het woord "voorprogramma" heeft, vind ik, altijd al een beetje een denigrerende bijklank gehad. Neen, dan ben ik meer een voorstander van de Engelse term: "Support Act". Omdat, zeker hier en op deze avond, deze acts een meer dan waardevol onderdeel waren van een geslaagde avond en het plezier van de fans enkel maar konden vergroten. De twee ondersteunende bands waren trouwens gedurende heel deze tournee van de partij. De vriendschap tussen alle leden onderling blijkt dan ook bijzonder groot. Openingsact Aether Realm is afkomstig uit Greenville, North Caroline (US) en serveert melodic death/folk metal. Qua speelstijl komen ze dus zeker in de buurt van Alestorm maar er gaat van deze gasten net iets meer “serieux” uit. Maar dan ook weer niet te veel. Ik zag een band die hun korte set met veel kracht, passie en professionaliteit bracht. Ondanks het nog vroege tijdstip was de zaal toch al meer dan halfvol en dikte het aantal rijen vlak voor het podium langzaam maar zeker aan. Tot groot jolijt van de reeds aanwezige fans kwam ook Alestorm frontman Chris Bowes, gehuld in een hilarisch bacon verkleedkostuum, een stukje meezingen tijdens 'King of Cups'. Een vriendin die ik in de fotopit tegen het lijf liep waarschuwde mij voor de volgende band die op ging komen en zelfs ondanks haar waarschuwing was ik niet klaar voor Troldhaugen. Een kwartet Aussies wiens optreden niet grensde aan pure waanzin, neen, het ging er los over. Op hun FB pagina omschrijven ze hun sound als Crab Slap Core en dat slaagt al evenmin ergens op als hetgeen we te horen krijgen. Een mengelmoes van metal, disco, camp en wat weet ik nog allemaal. Check trouwens even hun profielfoto op die FB pagina, want in diezelfde outfits bestormden ze namelijk het podium. Het woord fout krijgt bij hen een geheel eigen dimensie gewoonweg. Met songs over taxidermisten, kippen en wat weet ik nog allemaal en een zanger die spastisch over het podium danst of zijn songs laat zingen door een handpop, dat is geniale debiliteit gewoon. En dat mag u absoluut positief interpreteren. Ik heb nog nooit de slappe lach gekregen tijdens een concert maar voor alles is er een eerste keer.
|
De hoofdact dan. Met een podiumaankleding die aan kinderbadje deed denken en een gigantische opblaas badeend centraal op het podium (zelfs de drumriser werd ervoor opzij geschoven) waren we al verwittigd. We mochten alle serieux voor deze avond (alsof daar na Troldhaugen nog iets van over zou zijn) aan de kant schuiven en ons opmaken voor een meezingfeest vol nummers over piraten, zuipen, feesten of al die dingen tegelijk. Met de twee openingssongs, 'Keelhauled' en 'Alestorm' zaten ze er al boenk op. De eerste flesjes Corona werden gelijk opengetrokken en er zouden er nog vele volgen. Uiteraard kwamen de meeste songs uit de set (zes stuks om precies te zijn) uit het meest recente 'No Grave But The Sea' maar de fans zongen ook deze nummers luidkeels en woord voor woord mee. De band oogde wat vermoeid, wat mij niet geheel onlogisch lijkt zo helemaal op het einde van een tour maar zette zich toch voor de volle honderd procent in om hun fans te plezieren. En die fans gaven op hun beurt dan weer de volle honderd procent terug. Het meebrullen, zoals ik al zei maar er werd ook gemosht en crowd gesurft dat het een lieve lust was. Op een gegeven moment, tijdens 'Rumpelkombo' ging iedereen zitten om Noordzeekustengewijs mee te roeien. Kort nadien kwam één van de Alestorm crewleden met een rubberen bootje op de proppen om daarmee te gaan crowdsurfen over de hoofden van het publiek. Hij werd daarbij afgelost door nog een paar enthousiaste metalheads. Tegen dat ze aan 'Captain Morgan's Revenge' waren aangekomen waren zowel band als publiek volledig buiten adem en leek het alsof dat de afsluiter zou worden maar neen, hoor, er werden nog vier nummers tegenaan gegooid. De keet moest en zou er aan geloven. Vlak voor definitieve afsluiter 'Fucked With An Anchor' bedankte de band iedereen die bij de tour betrokken was. In de Alestorm wereld betekent dit dat je een goedbedoelde "fuck you" toegewaaid krijgt. Tijdens die laatste song moest ook de badeend eraan geloven. Het ging het publiek in en werd duchtig over en weer gekaatst. In al het enthousiasme heb ik er helaas niet op gelet wat er van het arme beestje geworden is. Waarschijnlijk in stukken gescheurd en verslonden door de meute. En ook dat mag u positief interpreteren, net zoals ik deze hele avond in het positieve schuifje van mijn concertherinneringen klasseer
SETLIST: ALESTORM
SETLIST: TROLDHAUGEN
SETLIST: EATHER REALM
|