Be-mine Blues 
10 juni 2023 • Marktplein Muze, Heusden-Zolder

Report: Stefan Meekers
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan: Be-mine Blues
Na vijf succesvolle edities is het team achter Be-Mine Blues klaar voor de zesde editie van dit geweldige festival. De voorspelde 30°C baarde eerst wat zorgen voor de organisatie maar om de hitte te bestrijden en het comfort van de bezoekers te verbeteren, werden er extra maatregelen genomen. Men liet extra parasols en stoelen aanrukken en er werden gezellige schaduwrijke hoekjes gecreëerd met tentjes. Er was zelfs een  vernevelaar geïnstalleerd, zodat iedereen permanent verkoeling kon vinden.

Onder een stralende hemel mocht Lapwing Trail deze 6de editie aftrappen. En dat deden deze vijf semi-dertigers (en een veertiger) uit Limburg vol overgave, met een stevige dosis rockmuziek. Ondanks het vroege uur konden ze rekenen op de nodige steun van het publiek. Hun muziek heeft soms een retrokarakter, met invloeden uit de jaren zestig en zeventig, maar dat mag de pret niet drukken. Integendeel. Niet alleen eren ze de muziek die hen heeft gevormd, maar ze weten ook op vakkundige wijze een frisse en eigentijdse draai aan hun geluid te geven. Nummers zoals 'I'm Struck', 'Charlene' en het iets langzamere 'Look Up' klinken niet slecht. We kunnen alleen maar waardering hebben voor het feit dat deze heren veel van hun eigen nummers schrijven. Lapwing Trail is absoluut een band om in de gaten te houden.

Tijdens de stagewissels bracht zanger, gitarist en entertainer Hedwig 'Peep' Peetermans in het be-Mine Blues Café een akoestische setting, waarbij hij terugkeert naar zijn muzikale roots en een eigenzinnige hommage aan de allergrootste artiesten, cfr. Tom Waits, Otis Redding, Bruce Springsteen, John Prine, Solomon Burke, John Hiatt, John Moreland, Leon Bridges, Chris Stapleton, Amy Winehouse en vele, vele andere aangevuld met enkele verrassende ‘Guilty Pleasures’…

Volgende die mocht aantreden is Bourbon Street, de band die in 2019 er de stekker uittrok en nu in een nieuwe bezetting hard werkt aan een comeback. Ze brengen een mix van rauwe blues, funk en rock op smaak gebracht met een Bourbon Street sausje. Of zoals ze hun muziek zelf noemen “blues met een twist”. De band bestaat uit zanger Mario Jossels (Little M), op de bluesharp Luc Boonen (Daddy B), Alex Rozka (Lowdown Alex) aan de bas, gitarist Andy Aerts (Andy Slick) en Wilfried Claesen (Chopstick Will) is de drummer van dienst. Openen doen ze met Lil' Ed & The Blues Imperials ‘Kick Me To The Curb’ waar Andy al meteen kan soleren op zijn snarenplank, gevolgd door 'Rolling With The Punches’, een nummer van Johnny Copeland. Mario Jossels’ zang was dik in orde en snarenplukker Andy Aerts mag bij de betere gitaristen van België worden gerekend. Ze beschikken over een strakke ritmesectie en een outstanding Luc Boonen op harp.  Hun nieuwe nummer, meezinger ‘Boom Boom’ werd door hun fanbase voor het podium gesmaakt. Vervolgen deden ze met nog een eigen nummer ‘Hometown’, gevolgd door ‘Don't Turn Me In' en  ‘Outside Of This Town’, nummer van Christone ‘Kingfish’ Ingram. Een kippenvelmomentje kwam er bij hun original song ‘The Owl’, een rustig nummer dat werd ingezet door Daddy B met subtiele harptonen op zijn Mississippi saxofoon. Zo zijn we aan het einde van hun set gekomen. Afsluiten doen ze verrassend met ‘Good In The Neighbourhood’ en  'Craving', een low-down bluesje.
 
 
Dan is het tijd voor Red Red. Vanaf het allereerste nummer worden we meegevoerd door de onweerstaanbare groove. We worden getrakteerd op een heerlijke mix van vette countryblues, jazzdrums, verfijnde gitaarsolo's en een krachtige zangstem, die alles samenhoudt. Als kers op de taart voegt DJ Courtasock scratcheffecten toe aan deze muur van geluid, wat het geheel nog indrukwekkender maakt. De stevige ritmesectie-tandem bestaande uit jazzdrummer Pieter Vandergooten en bassist Chris Forget. Zij leggen een solide basis waar de andere bandleden op kunnen bouwen. Gitarist Steve Ceulemans voegt warme gitaarklanken toe, met vurige solo's en psychedelische geluiden. De in Brussel gevestigde Amerikaan Tom Beardslee beschikt over een krachtige stem, en verlevendigt het geheel met zijn slidegitaar. En last but not least, DJ Courtasock voegt bijzondere geluidseffecten toe die de kenmerkende Red Red-sound compleet maken. Ze openden hun set met ‘The Cuckoo' en 'Alabama Kid' waarbij DJ Courtasock direct zijn scratch-effecten en gesamplede geluiden losliet en het publiek meteen wist te betoveren. Ook op hun single ‘Long Black Train’ die ze in 2020 uitbrachten, is Tom te horen op zijn huilende lapsteel, alsook Steve op zijn twang klinkende gitaar. ‘In The Pines’, van dat zelfde schijfje, klinkt een stuk donkerder. Een haast swampblues-achtig nummer met ziedende scratches en een schroeiend en beklemmend geluid. We geven nog mee dat in november hun eerste album verschijnt op het NAKED label.
 
Voor de volgende band moeten we teruggaan naar het einde van 2020, een periode waarin helaas ook de Travellin' Blue Kings getroffen werden door de Covid-19-pandemie. Deze band, opgericht door getalenteerde muzikanten uit België en Nederland, kon niet langer actief en creatief blijven opereren over de grenzen heen. Gelukkig is er nu een vernieuwde ‘full Belgian’ line-up, die een indrukwekkende muzikale staat van dienst heeft en een rijke achtergrond heeft opgebouwd. De toevoeging van Travellin’ in de naam van de band is geen toeval, aangezien deze vijf heren met hun eerdere bands door heel Europa hebben gereisd. Travellin’ Blue Kings zijn JB Biesmans (vocals, saxofoon), Jimmy Hontelé (gitaar), Patrick ‘PC’ Cuyvers (Hammond), Winne Penninckx (bass) en Marc Gijbels (drums) Al van bij de stomende opener ‘You’re A Wonderful One' trekken Travellin' Blue Kings alle registers open, gevolgd door de slowblues 'Never Never Land' met heerlijke saxofoon van JB en warme Hammond klanken van Patrick. 
 
Het melodieuze en zwoele 'Gotta Get Away' was dan eerder een bluesnummer met een snuifje gospel. PC is in het gehele nummer weer uitstekend aanwezig op zijn Hammond, Jimmy met een knappe solo en JB  kleurt het nummer met soulvol blaaswerk op zijn saxofoon. Even later mocht Jimmy Hontelé kwistig rondstrooien met heerlijke riffjes en bekoorlijk soleerwerk tijdens het bluesy  'What Needed Doin' Done’, Vervolgd werd er met het swingende nummer 'A Stiffer Drink' en hun nieuwste single 'Brothers and Sisters' wederom met een snuifje gospel. Deze song getuigt andermaal van een kritische kijk op het reilen en zeilen in de wereld anno 2023. Ondertussen was helaas het tijdschema een beetje overschreden en restte er enkel nog als afsluiter van hun optreden een sublieme versie van ‘So Long Baby Goodbye’ van The Blasters.

​Dan was het tijd geworden voor een akoestisch optreden van Guy Verlinde & Steven Troch. Zowel Guy Verlinde als Steven Troch hebben talloze concerten gespeeld met de Belgische blueslegende Tiny Legs Tim, die 25 mei vorig jaar helaas overleed. Zijn nummers waren doordrenkt van emotie en passie, en zijn unieke stijl was onnavolgbaar. In het afgelopen decennium heeft Guy Verlinde de Belgische blues- en rootsmuziekscene gedomineerd. Guy is een natuurlijke entertainer en een meesterlijke verhalenverteller. Met zijn songs en verhalen weet hij zijn publiek te raken en stuurt hij hen telkens met een flinke dosis positiviteit naar huis. Steven Troch is een van de meest gerespecteerde mondharmonicaspelers in de blueswereld en heeft al talloze prijzen en onderscheidingen op zijn naam staan. Met zijn ongeëvenaarde virtuositeit, passie en charisma weet Steven Troch zijn publiek te betoveren en neemt hij hen mee op een reis door de geschiedenis van de blues. Dit optreden staat volledig in het teken van de blues ter nagedachtenis aan hun vriend en collega-muzikant Tiny Legs Tim. Rasverteller Guy Verlinde verzorgt vanavond de bindteksten die hartverwarmend zijn en tegelijkertijd ontroerend. Ze openen hun optreden met een instrumentaal deuntje genaamd 'Tiny's Parlor Rag', als eerbetoon aan Tim.  Tijdens dit concert zullen ze zich verdiepen in de erfenis van Tim De Graeve en andere grootheden, zoals de tijdloze klassieker 'Standing At The Crossroads'. De verhalen over Tim en zijn geweldige muziek blijven raken, zoals bij 'Pursuit Of Happiness', ‘Worried Man Blues’ en ‘Religion Serves The Devil Well’. Het publiek op het plein wordt zowaar stil van ‘Heaven Inside My Head’.  Tim & Guy waren de bezielers van de bluesjam sessies. Eerst in de Hotsy Totsy en in het Dambert, en sinds 2015 in de Gentse Blues club Missy Sippy. Dus het nummer 'Going Down To Mississippi' mocht vanavond niet ontbreken op de setlist. Nog steeds wordt dit nummer in vernoemde club gespeeld als afsluiter van een bluesjam sessie, ter nagedachtenis aan Tim. Vanavond eindigen de heren met ‘Hardcore Blues’ van zijn album ‘One Man Blues’ dat dateert uit 2011 en als toegift ‘Alabama Blues’.

Organisator Herman nam even de tijd voordat de laatste groep werd aangekondigd om iedereen te bedanken voor deze buitengewoon succesvolle editie. Hij zette ook het benefietevenement 'Blues For Bas' in de schijnwerpers. Verschillende festivals en bluesverenigingen hebben hun steun toegezegd aan dit evenement. Het benefietconcert heeft volgende line-up met optredens van The Dibs, Black Cat Biscuit en David Ronaldo & The Dice. Zet alvast vrijdag 27 oktober in jullie agenda.

Nu de zon verdwenen is achter de mijngebouwen van Zolder is het tijd voor vuige beats, hypnotiserende slide-gitaar, huilende mondharmonica en een flinke dosis fuzz van de Boogie Beasts. Ook deze band is al lang geen onbekende meer binnen en zelfs ver buiten onze landsgrenzen Met aanstekelijke energie creëren deze vier heren een uiterst rauwe en onweerstaanbare sound. Boogie Beasts hebben een sterke reputatie opgebouwd als liveband en hebben talloze clubs en festivals in de Benelux en daarbuiten omgetoverd tot gigantische feesten. De Limburgers Jan Jaspers (vocals, gitaar) en drummer Gert Servaes, Namennaar Patrick Louis (vocals, gitaar) en de uit Luik komende mondharmonicavirtuoos Fabian Bennardo vormen de basis voor deze opwindende formatie. Ze vliegen er van bij de start al meteen in met ‘Long Haired Doney’ van R.L. Burnside met de repetitieve beats, het funky klinkende ‘Get Away’ en de boogie getinte garagerock ‘I Don’t Care’,  zodat het moeilijk was om stil te blijven staan. De eerste schuchtere danspasjes werden waargenomen vooraan aan het podium en later verspreidde het dansvirus zich door de hele menigte. ‘Howl’ is ook een wat funky klinkend heupwiegend nummer met een dreigende ondertoon, eindigend met een geweldige gitaarsolo van Patrick.  Uit hun vorig jaar gereleasete album 'Blues From Jupiter’ noteren we 'France Change' en 'Boogie Chillen' een dampende boogie met een loeiende mondharp van Fabian die zich tussen het publiek begaf. Howlin’ Wolf’s ‘Who’ll Be Next’ (de 2e single van het album) is een uptempo bluesrocker gedreven door de fuzzy gitaren van Jan Jaspers en Patrick Louis.  We noteerden nog ‘Mad’ en het hypnotiseerde ‘Long Gone’ van hun album ‘Deep’ uit 2019. Afsluiten doet het viertal met het funky spijkerende ‘Like A Snake’ en ‘A Girl Like You’ een onweerstaanbare sompig bonkende fuzzboogie, waardoor stilzitten geen optie is. Maar aan ieder feestje komt een einde, ook hier. Be-mine Blues 2023 was een groot succes. We kijken al uit naar de volgende editie.
​