vrijdag 19 juli 2024
Oude Markt, Leuven​
​
Report: MG
Foto's: Philip Verhaege ©

​Met dank aan: Stad Leuven
Het stadfestival ‘Het Groot Verlof’ floreert in al zijn glorie, het zomerfestival van de stad Leuven. Er is Beleuvenissen, met zijn vijf muzikale vrijdagen in de binnentad. Er is M-IDZOMER, het eigenzinnige muziek en cultuurfestival in samenwerking met Het Depot en M Leuven in augustus, én voor de liefhebbers Hapje-Tapje, die de smaakpapillen triggert. Beleuvenissen, als muziekfanaat kon je kiezen tussen de Vismarkt (die omgebouwd wordt tot Club Vismarkt), het Hogeschoolplein, de Grote Markt en/of de Oude Markt. Muzikale toppers op differente pleinen in de binnenstad én dit met heel wat ronkende namen. Wij trokken naar een volgelopen Oude Markt voor een jukebox aan hits met 10CC. 

Ineke Tiolants ontleende haar artiestennaam Emmy d’Arc aan heldin Jeanne d’Arc, de Franse verzetsstrijder. Net zoals deze volksheldin is ook Emmy een devotie als muzikale muze. Die gitaar, haar stem en intense verhalen, ze neemt je onvermijdelijk mee in haar verhaal. Als een muzikaal perfectionist dat barst van aspiraties. Haar EP verscheen op het gerenommeerde label Universal Music Belgium. In het najaar zal Emmy haar debuut full lenght album promoten in de Brusselse AB Club en De Roma in Antwerpen. Een langspeler, die in samenwerking met Jean Blaute werd geproducet. Ze beloofd om niet te zagen, veel tijd is er daar dan ook niet voor. Emmy is een eminentie in toonvastheid. ‘Behind Your Eyes’ en ‘Wish I Never Met You’ zijn aardse vertolkingen, geaccordeerd met haar elektrische gitaar. ‘Back To You’ dat werd ingekleurd met heel wat pedaaleffecten en ‘Ghost’, een song dat net zoals in Rock Zottegem werd geconcretiseerd met die beukende footstomp-box. Emmy gaat aan het klavier zitten voor het tristesse ‘Where I Belong’ en ‘Back To You’, waarin ze handig wat blues arrangementen interpoleert op mondharmonica. Sinead O’Conners ‘Troy’ is haast haar instant afsluiter, een nummer dat Emmy al tien jaar met zich meedraagt. Emmy d’Arc, een al even frêle als goud stem…
 
Suzan & Freek zijn een Nederlands duo uit de achterhoek. Suzan Stortelder en Freek Rikkenink vonden elkaar op de middelbare school. In 2019 was er de debuutplaat ‘Gedeeld Door Ons’. De single ‘Als het avond Is’ werd een gigantisch succes en belandde op de nummer één positie in de Nederlandse Top 40. Het Sportpaleis werd vorig jaar makkelijk gevuld met hun typerende Nederpop. In Leuven worden ze begeleidt door een vijfkoppige band. Van bij de aftrap ‘Deze Is Voor Mij’ is het jonge volk mee. Honderden handjes gaan simultaan van links naar recht in ‘Weg Van Jou’. Freek, als ideale dirigent, laat ons zelfs even happy birtday zingen voor een dolgedraaide fan. Het nummer ‘Verleden Tijd’ werd pas geregistreerd voor Tien Om Te Zien, en voor ‘Vas-Y’ (Ga Maar) vraagt hij wat vocale medewerking. Er werd wat meer energie gecreëerd met ‘De Overkant’, het mag niet te timide zijn voor een vrijdagavond. En ook ‘Honderd Keer’ werd keurig meegekeild. Van ‘Slapeloosheid’ met zijn electro vibe, gaat het naar de debuutsingel ‘Als Het Avond Is’, met Suzan op de pianobank. Om nog een laatste keer te knallen met ‘Goud’. Het duo Suzan & Freek zijn blijvertjes. Wie Suzan & Freek heeft gemist krijgt een herkansing op 07 juni 2025 in het Antwerpse Sportpaleis..!
​​Het oeuvre van 10CC is zo imposant, dat wij er zelfs van beginnen te suizebollen. Een geheim muzikaal concepten heeft de band nochtans nooit gehad. Sinds hun beginperiode verkocht de band wereldwijd meer dan 30 miljoen albums. Te soft voor rockmuziek en te poppy voor die glamoursound. Eigenlijk is het een nalatenschap van de parodiepop. Heel wat nummers hebben zelfs een subversieve betekenis. De tijdloze composities klinken ook in Leuven nog net zo fris als pakweg vijftig jaar geleden.
Bassist, zanger en akoestisch gitarist Graham Gouldman, drummer Paul Burgess, gitaarvirtuoos Rick Fenn,  Keith Hayman op keys, bas en gitaar én zanger/percussionist Andy Park vormen in Leuven de formatie. Openen doen ze met het kapitalistische ‘The Wall Street Shuffle’, om haast naadloos ‘Art For Art’s Sake’, met zijn een symfonische rock-ondertoon te interpreteren. Het geënthousiasmeerde  ‘Life Is A Minestrone’ bruiste van zomerse gloed, net zoals de solide hit ‘Good Morning Judge’, de openingssong uit het eerste studioalbum ‘Deceptive Bends’ uit 1977. Park krijgt heel wat meer vocale bevoegdheden en met zijn hoge stem imponeert hij ook in het meerstemmige ‘The Dean And I’, een art-rocksong dat ons graag even terug katapulteert naar 1973.
Na een uitgesponnen  ‘Feel The Benefit’ (Pts. 1,2 &3), een nummer uit de langspeler ‘Deceptive Bends’ uit 1977, steeg de temperatuur, in hoever dat nog kon in een zomers Leuven, naar alweer een culminatiepunt met ‘The Thing We Do For Love’, met zijn tijdloze refrein de perfect sing-along song. Strakke baslijnen werden gestrekt door die innemende percussie van Andy Park en Paul Burgess’ moirerende drumpartijen.
Het bas gestructureerde en theatraal vertolkte ‘Silly Love’ en ‘From Rochdale To Ocho Rios’, met zijn Caraïbische rhumba vibe, accordeerden naar die spacy intro van ‘I’m Mandy Fly Me’, met leuke keyboard deuntjes van Keith Hayman. Het emotionele ‘I’m Not In Love’, met zijn samenzang en semi-akoestische tunes én afkomstig van hun derde album ‘The Original Soundtrack’ bezorgen ons meer dan eens goosebumps. En dat was uiteraard niet anders met de radicale reggaesong ‘Dreadlock Holiday’, die heel wat Rastafari moves met zich meebracht in Leuven, een track die afkomstig is uit dat zesde studioalbum ‘Bloody Tourists’ uit 1978.
De band, onder leiding van Graham Gouldman, kwam met het ‘a capella’ vertolkte én hemels mooi gecomponeerde ‘Donna’ de bisronde inzetten. De song uit 1973 is die hoog stemmetjes nog niet bijster, het intonerende was ook hier een gave factor. Met het finaal melodieuze popnummer ‘Rubber Bullets’ kwam een einde aan een memorabele show. Het is knap dat deze oude doerakken zichzelf nog amuseren op een podium. De band 10 CC nam ons mee op een prachtige muzikale reis die bol stond van een hele resem fijne nostalgische hits!
​​