14 december 2018
cc de breughel (de wolken), bree
​
REPORT: LAMBERT SMITS
​FOTOS:  STEFAN MEEKERS ©


MET DANK AAN: Jan Coonen en CC De Breughel
Na hun in 2014 uitgebracht album ‘Ridin’ The Rods’, komen Kathleen Vandenhoudt en Pascale Michiels, oftewel Billy & Bloomfish op de proppen met ‘Happy Incomplete’. Een titel die het leven op een perfecte manier samenvat. Een leven dat zowel leuke als minder leuke momenten bevat, waarin keuzes gemaakt worden die achteraf misschien toch niet de juiste bleken te zijn. Wanneer je ondanks alles toch tevreden kan terugblikken, mag je je ‘onvolmaakt gelukkig’ prijzen. Gewapend met hun krachtige stemmen, akoestische gitaren, Oosterse snaarinstrumenten, waaronder de zhong, een viersnarige resonator, mondharmonica en percussie kwamen Billy & Bloomfish ‘Happy Incomplete’ live nog een duwtje in de rug geven. Het duo stak onmiddellijk sterk van wal met ‘Crack In The Wall’. Billy & Bloomfish absorberen diverse muziekgenres, die ze dan op een eigen manier in originele nummers injecteren. Rootsgenres als folk en country, zoals in de titeltrack, vormen dan ook de basis van hun Americana. Americana die zeker kan wedijveren met deze van buitenlandse artiesten. In hun lyrics geven ze, zoals de titel van het album reeds aangeeft, de onvolmaaktheden van het leven, de nodige aandacht. Onrecht, zoals het lijden dat vrouwen in menig deel van de wereld nog steeds moeten ondergaan, was de basis voor ‘Sad-Eyed Woman’. Mannen, wiens hart gebroken werd, zorgden dan weer voor ‘Broken Man’, terwijl de onvoorwaardelijkheid in de liefde, de grondtoon vormde voor ‘Just A Smile’. ​Muzikaal vullen Kathleen en Pascale mekaar feilloos aan. Kathleen die op de akoestische Guild of Gibson voor het ritme zorgde, zodat Pascale de Oosterse instrumenten aanwendde voor het leadgedeelte. Vocaal schitterden de dames door hun krachtige harmonieuze samenzang. Met Pascale op de viersnarige resonator, amistar genaamd en Kathleen op de akoestische gitaar, besloten ze de eerste set met het intieme ‘So Quiet’.
Met Nathalie Merchand’s ‘Motherland’ startte de tweede set. Al vlug bleek dat beiden zich op een makkelijke manier kunnen inleven in andermans repertoire. Nog beter kwam dit aan het licht bij hun versie van Tony Joe White’s ‘Out Of The Rain’. De intensiteit die het duo in dit nummer legde, was zonder meer fenomenaal. Het rauwe randje in Pascale’s stem zorgde hier voor kippenvel. Dat herhaalde ze nog eens in het bluesje ‘Shadow Of Doubt’, door Kathleen van een lekker gitaarloopje voorzien. Een ander hoogtepunt was zeker het van Emmylou Harris gekende ‘Deeper Well’, waarbij Pascale een knap stukje percussie demonstreerde op de klankkast van haar instrument, waardoor het nummer een ietwat ‘worksong touch’ meekreeg. Met ‘Cowgirls & Indians’ uit hun eerste album, kwam het einde stilaan in zicht. Het publiek wou echter meer. Dat kreeg het met ‘Shy Star’, geïntroduceerd als een alternatief kerstlied. Met Pascale op mondharmonica kondigde ‘You Just Have To Be Crazy’ het einde van het optreden aan.
Met The Infamous Roots Rielemans Family Orchestra etaleerden Kathleen en Pascale reeds hun muzikaal talent. Als Billy & Bloomfish bewezen ze dat ook ons landje de voedingsbodem kan zijn voor degelijke Americana.