SUPPORT ACT: SIMMER DOWN

15 MAART 2019
CULTUURCAFE? LANAKEN

REPORT: LAMBERT SMITS
​FOTOS:  stefan meekers ©
           
Verrast waren de heren van Black Cat Biscuit, toen ze het volgelopen Lanakens cultuurcafé overschouwden. Ons verwonderde het echter niet. Waarom keken wij hier niet van op? Dat ontdekt u verder in het verslag, maar eerst was het aan de support act Simmer Down. Dit trio telt naast frontman Peter Jacobs, de gitaristen Marnix Gijsen en Ernesto Zvar. Soul is Peter op het lijf geschreven. Dat liet hij nogmaals horen aan de hand van klassiekers als ‘Mercy, Mercy’, ‘I Got Loaded’ en ‘Soul Searchin’’. Nog een pluspunt is de knappe samenzang van de heren, alsook hun aanleg voor originaliteit. Dit laatste kwam tot uiting in een ronduit subliem herschapen ‘Bad Moon Rising’ van C.C.R. en een verrassend ‘Is Dit Alles’ van Doe Maar. Nu nog even werken aan een vollere sound en een muzikale succesvolle toekomst lacht dit trio toe.
Het was helemaal niet alles, want de reden waarom het cultuurcafé bijna uit zijn voegen barstte, was natuurlijk de cd voorstelling van ‘That’s How The Cookie Crumbles’, de eersteling van de Limburgse formatie Black Cat Biscuit. Niet alleen wonnen zij de Belgian Blues Challenge 2018, maar hierdoor zullen zij ook onze nationale driekleur vertegenwoordigen op de European Blues Challenge begin april in Portugal. Zanger en gitarist Bart ‘Yasser’ Arnauts, Mark Sepanski op mondharmonica, gitarist Stanley Patty, bassist Patrick ‘Pat Alley’ Indestege en drummer Jeff ‘Junior’ Gijbels mochten eindelijk hun cd live aan het publiek laten horen. Zoals steeds, afgeborsteld en in maatpak, was het na enkele opwarmers als ‘Pet Cemetary’ en ‘A Woman’s Mind’, de beurt aan ‘Train 66’, tevens het eerste nummer op de cd, om het album op de sporen te zetten. 
Op één enkele wijziging na, werd het album trouwens in dezelfde volgorde gebracht. De mondharmonica speelt een prominente rol bij deze Limburgse band. Een knap staaltje hiervan bracht Mark in ‘Haunting Me’. Een streepje voodoo gaf dan weer sfeer aan ‘Parrot Woman’, terwijl ‘Ain’t Got Nobody To Come Home’ een jazzy gevoel deed opzwellen. Black Cat Biscuit is echter niet voor één gat te vangen. Mocht de mondharmonica regelmatig alle aandacht opeisen, dan was het in ‘He’s A Fool’ de beurt aan de slidegitaar die in één klap, met verpletterend succes, alles naar de achtergrond verdreef. Via het swingende ‘Bad James’, ‘Hey Little Kiddy’, het hedendaagse ‘Klein Klein Kleutertje’, het jazzy ‘So Sad And Lonely’ en de spectaculaire drumsolo van vader en zoon Gijbels, kondigde zich stilaan de afsluiter, het door southern rock en country beïnvloedde ‘Going Home’ aan, tevens voor ons de aanleiding om opnieuw de regen te trotseren.
Het enthousiaste publiek was het mooiste geschenk wat Black Cat Biscuit zich voor deze prestatie kon wensen. Ongetwijfeld zal dit blinkertje de komende maanden nog vaak over de toonbank gaan. Ondertussen wensen wij dit vijftal alle succes toe komende maand in Portugal. Keep on goin’, guys!
 ​