|
|
BLUE MOON MARQUE - 13 SEPTEMBER 2017 |
|
Voor de start van de caféconcerten voor het cultuurseizoen 2017-2018, mocht het Canadese duo Blue Moon Marquee aantreden. Het duo bestaat uit Jasmine Colette en A.W. Cardinal, waarbij Jasmine in haar eentje een volledige ritmesectie neerzet. Terwijl ze de staande bas bespeelt, bedient haar rechtervoet de snare en hi-hat, terwijl ze met haar linkervoet de basdrum voor haar rekening neemt. En alsof het nog niet genoeg is, zorgt ze ook nog voor schitterende samenzang. A.W. daarentegen bespeelt de elektrische gitaar en neemt ook de meeste zangpartijen waar. Kortom, maar twee mensen op het podium, maar wel de sound van een volledige band. A.W. heeft daarenboven een stem waarop veel artiesten jaloers zouden zijn. Een stem die perfect gedijt in de in de ‘screaming blues’ gewortelde songs. Jasmine en A.W. namen reeds drie albums op. Hun debuut maakten zij in 2013 met ‘Stainless Steel Heart’ dat in 2014 een vervolg kreeg met ‘Lonesome Ghosts’ en hun recent album ‘Gypsy Blues’ werd in 2016 uitgebracht. De titel van hun laatste album omschrijft trouwens ook perfect de muziek die het duo brengt, gypsy blues. Inspireren laten Cardinal en Colette zich door de pioniers van de blues. Vergelijkingen met Lonnie Johnson, Blind Willie Johnson en Charley Patton, om maar enkele te noemen, dringen zich dan ook op. Maar het meest opvallende is de stem van A.W. Die is krachtig, donker en klinkt alsof ze in moonshine gemarineerd is. Best is ze nog te vergelijken met deze van de vroege Tom Waits of dichter bij huis, Roland in zijn jongere jaren. Bovendien is A.W. een vat boordevol energie.
|
Energie die hij gedurende de twee sets de vrije loop liet. Als gitarist heeft hij duidelijk een voorliefde voor de stijl van grootmeester Django Reinhardt. De feel, de grove en de sound hebben duidelijk bindingen met deze van de legendarische performer van gypsy jazz en blues. Openen deed het tweetal met ‘Trouble’s Calling’, een doorwinterde blues, die gevolgd werd door het swingende gypsy ‘In The Henhouse’ uit het album ‘Lonesome Ghosts’. ‘Runaway Lane’, het oplopend stuk naast de rijbaan, te gebruiken wanneer de remmen het begeven was dan weer een knappe metafoor voor het ook niet steeds over rozengeur en maneschijn lopend leven. Kippenvelmoment kwam er aan toen Jasmine het smooth jazzy klinkend ‘Ain’t No Stranger’ inzette, waarbij ze liet horen dat ze vocaal zeker niet de duimen moest leggen voor A.W. Hoogtepunten benoemen is dan ook ondenkbaar, aangezien het volledige optreden een aaneenschakeling was van memorabele momenten.
Het was een avond puur genieten van de pittig gekruide gypsy blues, die Blue Moon Marquee serveerde. Het zoveelste bewijs dat cultuurfunctionaris Tom Coppers een kei is in het ontdekken en programmeren van topacts. Met pakweg 120 bezoekers zat de foyer dan ook stampvol, zodat in de toekomst tijdig reserveren voor deze caféconcerten zeker aan te bevelen is. |