vrijdag 26 mei 2023
Festivalterrein, Peer

Report: Sis Vanhoof
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan: Blues Peer
Van de weergoden hadden ze alvast geen last in Peer toen vrijdagavond de tweede vernieuwde editie van Blues Peer van start ging onder een stralende zon. Het was dan ook druk op de  mooie locatie aan de Deusterkapel met een beetje fileleed bij het inrijden van het terrein. Maar dat betekende dan ook dat er flink wat volk op de been was onder de noemer ‘Peerse Feesten’. Of zoals Jan Bas, één van de organisatoren,  het formuleerde: “We willen op vrijdag onder die naam programmeren in functie van de jeugd op deze gratis dag voor iedereen en dat gegeven een beetje lostrekken van het eigenlijke festival Blues Peer.”

Het zag er vrijdagavond overigens goed uit want er kwam wel heel wat volk opdagen, inclusief heel wat jeugd en het is dan ook de hoop van de organisatie om een doorstroming van de jeugd te krijgen. Blues Peer zit dus in een nieuw jasje en na inspraak van de concertgangers werd er na de eerste editie bijgestuurd aan de tekortkomingen.  Zo is er onder meer uitgebreide zitgelegenheid en sanitaire uitbreiding op de camping. En ook wat betreft de concerten op beide podia zijn er betere afspraken gemaakt qua timing zodat overlapping haast uitgesloten is. Vrijdagavond verliep alvast vlekkeloos wat dat betreft.

Het was de nog jonge Jente Neels oftewel Jen die de honneurs mocht waarnemen om deze Peerse Feesten op gang te brengen. Deze Westvlaamse jonge singer-songwriter-gitariste  staat aan het begin van haar solocarrière nadat ze eerder al werkte als muzikante bij de bekende Sylvie Kreusch en artpopgezelschap Ratmosphere. Samen met haar strijker/cellist Lore Bamps  brengt ze ietwat zachte muziek en songs met een eigen identiteit en gevoelens, die een breekbare kant van haar aantonen. Zoals onder meer in het nummer ‘Can’t Help Myself’. Het publiek ondergaat het een beetje maar dat neemt niet weg dat deze leergierige dame toch wel aan de weg weet te timmeren. Zo speelde ze onlangs in de Roma als support act voor K’s Choise en treedt ze weldra op aan het Luisterplein van de Gentse Feesten.

Van een gans andere orde was de komst van de jonge Brabander Berre (Vandenbussche), die vanuit Londen op het Peerse podium belandde, bijgestaan door drie jonge muzikanten, die bij momenten behoorlijk uit de hoek kwamen met een aantal stevige songs (gekoppeld aan een energieke drummer). Spek voor de  de bek voor de vele jonge dames in het publiek best. Want er werd behoorlijk wat gefilmd tijdens het concert van Berre, die overigens een snelle opgang maakt met zijn soulvolle stem gekoppeld aan het wat rauwe timbre. Hij is dan ook vrij populair in zijn genre.  De talentvolle twintiger eindigde zijn best genietbare set met zijn laatste nieuw nummer ‘Thrill Of It All’ om er helemaal een slot aan te breien met zijn eerste opgenomen song ‘Say My Name’.
​
Naar Harlem Lake was het uitkijken want deze Nederlandse band scoorde de voorbije jaren erg goed met hun diversiteit van stijlen. Een vleugje americana, blues en  rock gekoppeld aan een fris southern geluid zijn vaak de ingrediënten van deze winnaars van de European Blues Challenge. Live lieten ze wat mij betreft een erg behoorlijke indruk en ook het merendeel van het publiek had er eveneens zin in kon ik opmerken. Stevige nummers zoals ‘The River’ namen me bij de keel en ook softere geluiden zoals ‘Guide My Home’ maakten indruk. 
Vooral de frontvrouw Janne Timmer imponeerde met haar geweldige stem (een beetje Beth Hart), gekoppeld aan de vituoze inbreng van gitarist  Sonny Ray Van den Berg, bijgestaan door toetsenist Dave Warmerdam, bassist Kjelt Ostendorf en drummer Benjamin Torbijn. Eindigen  deden ze met ‘Jack In The Box’, met wat mij betreft een ode aan de zopas overleden Tina Turner. Uitstekende gevarieerde set van deze Nederlandse topband.

​Milo Meskens  was de volgende in het rijtje om het publiek te overtuigen. Meskens zit al meer dan een decennia in het wereldje en is dan ook geen beginneling. Hij kent het klappen van de zweep op het podium en dat is ook vrij vlug duidelijk. Het begon voor hem allemaal toen hij als 20-jarige de Nieuwe Lichting won van Studio Brussel in 2015. Zijn debuutsingle ‘Here With Me’ groeide uit tot een hit. Het ging niet altijd even rimpelloos voor Miko en dat werd ook duidelijk in zijn album ‘Quarter Life Crisis’. In 2018 was er ‘Contrast’, eveneens een succesvolle single die handelde over zijn vriendinPakkend was zijn versie van ‘Only Love Could Heal Me’ als ode aan zijn overleden opa. Milo Meskens heeft het talent want hij heeft een goede stem en behoorlijk gitaarwerk. Maar zijn stijl is wat éénzijdig, vooral het oudere publiek was die mening toegedaan. Maar dat zullen zijn vele fans een zorg wezen.

In de Mississippi Club was het dan verzamelen geblazen voor het internationale gezelschap Sloper met heel wat schoon volk in de rangen. Of wat te denken van Mario Goossens en Cezar Zuiderwijk, topdrummers bij respectievelijk Triggerfinger en Golden Earring. Zij gingen aan de slag met een imposante druminstallatie. Bijgestaan door de Engelse  zanger-gitarist Pete Shoulder en de Limburgse  gitarist Fabio Canini. Twee drummers en twee gitaristen dus. De volumeknop ging dus open. Oordoppen in aanslag was de boodschap want veel decibels, maar ook dat heeft zijn charme. Dat was al vlug duidelijk bij het heupwiegende publiek. Dit was – hoe kan het ook anders - pompende muziek oftewel pure classic rock met onder meer invloeden van Queen Of The Stone Age en AC/DC met een knipoog van zanger Pete Shoulder naar oud- AC/DC oud-zanger Bon Scott. Het publiek lustte er wel pap van. We herinneren ons het tweestemmige ‘Power Eyes’ en ook ‘Struck By Lightning’ met een meezingend publiek en tussendoor fameuze drumsolo’s van de heren drummers met tussendoor een kort deuntje ‘Radar Love’. Stevige doortocht van Sloper, zoveel is zeker.
​
Noordkaap mocht de festiviteiten op het hoofdpodium sluiten en ik moet vaststellen dat de gedrevenheid er nog altijd fors inzit bij frontman Stijn Meuris. Ik zag ze ooit in de jaren negentig aan het werk (in Dessel) maar met de attitude bij Meuris zit het nog altijd goed. Noordkaap blijft één van de energieke muziekmonumenten van de Nederlandstalige rockscène. Na hun afscheid was er na verloop van tijd een reünie na vele concerten in de AB en Roma waardoor de goesting naar meer steeg. Heel wat hits passeerden uiteraard de revue in Peer. Van ‘Satelliet Suzy’ tot ‘Arme Joe’,  van ‘Wat Is Kunst’ tot ‘Druk in Leuven’en van ‘Een Heel Klein Beetje Oorlog’ tot Van Gods Los’ en het onvermijdelijke ‘Ik Hou Van Jou’. Met dank aan de bandleden Stijn, Lars, Erik, Nico en Wim.
​De afterparty werd verzorgd  door High Voltage by Willy.