zaterdag 28 september 2024​
MUZE-café, Heusden Zolder

Report: Marino Serdons
Foto's: Stefan Meekers ©
De whisky ontbrak dan wel, de muziek bracht het Muze café zaterdagavond in een nostalgische roes. En wij genoten mee!
Eva Put blinkt als een rijzende ster aan het Limburgse firmament. Overtuigde de getalenteerde zangeres in het verleden al met kleinkunst onder de alias EvaWicht, haar nieuwe project met oude (en jongere) jazz-songs kende een mooie start.
Je moet het maar doen, als eerste song een a-capella zingen. Die eerste noten kunnen breken als kristalglas. Niet zo bij Eva. Zelfzeker en met vaste stem bracht ze haar eerste cover ‘Lady’.
De aankonding dat het concert een voorafspiegeling zou zijn van een allesomvattend muzikaal theaterstuk plaatste de muzikanten in een ongedwongen positie. De vrijheid om te improviseren op covers zoals ‘High Shelf Blues’ van Eilen Jewell, het overbekende ‘Fever’ of ‘It’s a good day’ van Peggy Lee gaf de songs vleugels.  Van het overbekende ingetogen ‘Cry me a river’ tot een swingend ‘The man who was bored’ (Sarah Ferry), en zelfs een duet tussen toetsenman Kevin Van Staeyen en de uitmuntende Eva Put in het tekstueel gewaagde ‘Fuck Her Gently’ (van een zekere Tenacious D) bracht het multi-talent aan het licht.  Kevin Van Staeyen stal regelmatig de avond met virtuoos vingerspel op toetsen en echt doorleefde zangpartijen. En wanneer hij vlot overschakelde op een jankende viool waren de goosebumps bij het publiek niet te tellen. ​
Aan de andere kant van het podium liet Ruben Appermont zijn vingers rukken aan de contrabas snaren én moest regelmatig inspringen als pianist wanneer Kevin zijn viool bestreek. Een ondankbare job zou je denken, ware het niet dat ze beiden uitblinken in hun vak. Wat ook zorgde voor een bizar en leuk spel tussen beiden over de te spelen toonladders. Slagwerker Paul Zegers daarentegen bleef stoicijns het ritme bepalen en moest zelfs geregeld het ritme aanpassen wanneer de over-creatieve Kevin ondeugend zijn collega’s uitdaagde.
Zat, keek en luisterde het publiek bij aanvang met open mond, de gemoedelijke sfeer tussen muzikanten en zangeres Eva Put werkte ontwapenend. Tegen het einde van de avond barstte een daverend applaus los en kon Bourbon Ballads Affair voldaan aan de toog hangen.
Een schitterende avond waarbij we ons allemaal de vraag stellen hoe Eva Put zulke topmuzikanten heeft kunnen strikken én welke vorm haar muzikale theaterstuk, gepland voor volgend jaar, gaat aannemen.
​