vrijdag 20 september 2024
CC Palethe, Pelt
​
Report: Lambert Smits
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan: CC Palethe, Tom Coppers
Op 23 september mag Bruce Springsteen, alias The Boss, 75 kaarsjes uitblazen. Met zijn talrijke albums en zijn indrukwekkende live performances heeft Bruce wereldwijd een enorme schare fans aan zich weten te binden. Bruce mag ongetwijfeld tot de meest iconische en invloedrijke artiesten van de hedendaagse rock gerekend worden. Genoeg gegevens die een eerbetoon rechtvaardigen. Een aantal Vlaamse topmuzikanten sloegen de handen in elkaar en staken een meer dan 2 uur durende show in mekaar. Patrick Riguelle (zang, gitaar en lapsteel), Guy Swinnen (zang, gitaar), Tom Vanstiphout (zang, gitaar), Piet De Pessemier (zang, gitaar), Axl Peleman (zang, bas), Jan Hautekiet (keys), Marc De Maeseneer (sax) en Ron Reuman (drums) grasduinden in Bruce’s immense repertoire. Daaruit koos de band niet alleen de hits, maar er sierden ook een aantal minder gekende songs de playlist. Positief was zeker dat de leadzang mooi verdeeld werd. Terwijl Patrick en Guy de akoestische gitaren hanteerden, zorgden Piet en Tom op hun elektrische snarenplanken voor dat typische stadiongeluid, eigen aan The Boss. De gedegen ritmesectie gevormd door Axl en Ron legde een basis waarop de overige muzikanten konden loos gaan. Een pluim gaat zeker ook naar saxofonist Ron en Jan aan de piano, die voor de nodige inkleuring zorgden, gedreven of ingetogen, naargelang de song het eiste. 
Films inspireerden Springsteen meer dan eens. Daarvan zijn ‘The Streets Of Philadelphia’ en ‘Badlands’ mooie voorbeelden. De band koos voor ‘Badlands’ en liet ‘The Streets Of Philadelphia’ jammer genoeg liggen. ‘Point Blank’ was zeker één van de hoogtepunten met inspirerend werk op de lapsteel door Patrick. Diezelfde Patrick nam ook plaats achter de microfoon voor het bekende, door mondharmonica op de sporen gezette, ‘The River’. Bassist Axl nam dan weer de leadzang voor zijn rekening tijdens ‘My Hometown’. Misschien wel hét hoogtepunt kwam er met ‘Thunder Road’, prachtig ingeleid op de piano door Jan Hautekiet. Met ‘Dancing In The Dark’, gezongen door Guy, kwam het einde in zicht. Een staande ovatie bracht daar echter verandering in, met als resultaat ‘Bloodbrothers’, ‘Bobby Jean’ en ‘Born To Run’ als toegiften.
Dat er hier getalenteerde muzikanten op het podium stonden, is een feit. Alleen deed ruim twee uur Springsteen, zonder een pauze, de aandacht wat verslappen. Het inlassen van een pauze of het inkorten van de set, zouden dit euvel zeker uit de wereld helpen. ​
​