16 augustus 2018
BRUSSEL
​
report: nancy laeremans
photos: © michel van rhijn

met dank aan: BSF
Voorbereid op de voorspelde regenbuien, trekken we vandaag voor een tweede avond richting Brussel om er een paar muzikale ontdekkingen te doen. Ik stel vast dat de mensen al niet meer in lange rijen staan aan te schuiven om hun ingangsbandje te bemachtigen. Ze kunnen alweer volop profiteren van de vele drank- en eetstandjes en de andere snuisterijen die op de site te vinden zijn. Hier en daar kan je zelfs je cocktail nuttigen in heuse comfortabele strandstoelen. Gezelligheid troef!
Wij zijn echter gekomen voor de muziek en begeven ons al snel naar ons eerste optreden van The Experimental Tropic Blues Band die de Kunstberg onveilig zullen maken. Dit is een Belgische rock/punk groep uit Luik die al sinds 1999 meedraaien in het muziekwereldje. De drie leden zijn Dirty Coq (zang/gitaar), Boogie Snake (zang/gitaar) en Devil d’Inferno (drums) alias Jean-Jacques, Jeremy en David.
Ik word al van mijn sokken geblazen bij de eerste noten! Ik kende deze groep niet en heb mij blijkbaar teveel gefocust op het stukje “blues” in hun naam. Deze mannen spelen vooral rauwe, experimentele punk rock, niet echt mijn favoriet maar heel goed in hun genre volgens de liefhebbers. Dat ze inmiddels al minstens 6 albums uitbrachten is hier een bevestiging van.
Podiumprésence hebben deze mannen alvast op overschot. Beide zangers/ gitaristen palmen zonder enige moeite het hele podium en hiermee ook het publiek in.
Van hieruit trekken wij echter verder naar een heel ander genre. Om 20.00 speelt Juniore op het museumplein. Franse Indie pop uit Parijs, waarbij 3 jonge mensen het mooie weer maken. Twee dames en een gemaskerde mysterieuze man bevolken de scène!
De zangeres Anna Jean neemt afwisselend  de gitaar en de synthesizer voor haar rekening. Na een paar rustige nummers als opwarming, komt de groep in hun 4e nummer pas goed los.
We horen duidelijk een muzikale invloed uit de jaren ’60 en het Franse chanson. Mocht Meester Gainsbourg nog leven, hij zou Anna Jean kunnen ontdekt hebben en nummers voor haar geschreven hebben. Ik kan ze in gedachten in het rijtje van Brigitte Bardot en Françoise Hardy  plaatsen.
Heel aangenaam om naar te luisteren maar we lopen toch verder om nog een laatste stukje te kunnen meepikken van Charlotte in La Madeleine.
Charlotte is een jonge Belgische zangeres die zelf al haar nummers schrijft, hierbij geïnspireerd door de actualiteit en de wereldproblematiek. Soms zware thema’s die ze toch weet te brengen in een vrolijk tempo, al blijft het geheel wel heel “braaf en zweverig”.
Als afsluiter brengt ze ons, in primeur, een nummer “Je plane” dat gaat over verslavingen allerhande. Blijkbaar heeft ze in een vorig leven als croupier gewerkt. Deze song die zal uitkomen in september weet mij wel te bekoren. Als ze nog eens in de buurt concerteert zal ik proberen wat meer nummers van haar mee te pikken. BSF heeft immers een drukke programmatie waar we niet alle concerten volledig kunnen van zien.
Dit gezegd zijnde wachten we braafjes op de muzikale duizendpoot Stef Kamil Carlens. Al voor de muzikanten het podium betreden weet je dat dit concert goed zal zitten. Een cello, een harp en een xylofoon sieren het podium en dat voorspelt veel goeds. Muziek maak je volgens mij nog steeds met echte instrumenten waar “echt” op gespeeld wordt! Mijn verwachtingen worden al snel ingelost eens ze goed en wel van start gaan. Stef combineert moeiteloos zang, gitaar, mondharmonica, cajon (met zijn rechtervoet) en harmonium (met linkervoet). Voor mij een raadsel hoe deze man dit allemaal kan, maar aangevuld met de 2 vrouwenstemmen en o.a. de harp, is dit een streling voor het oor. Hij brengt ons  “Ice guitars”, “Going Home”, “Empty World”, “Hot Hotter Hottest”, “Jo’s wine song”, … maar ook hier kan ik spijtig genoeg niet tot het einde blijven omdat “de plicht roept”.
Ik neem mij alvast voor om nog terug te keren in de toekomst want dit was voor mij, met stip, de kers op mijn concerttaart van vanavond!
Als afsluiter van vandaag haasten we ons opnieuw naar de Kunstberg waar Millionaire zal starten om 22.30. Alweer Belgische Engelstalige rock op het podium. Ze werden in 1999 opgericht, brachten in 2001 een eerste album uit en speelden sindsdien vele podia plat. Na 'Paradisiac' en een rustperiode van 12 jaar, zijn ze vandaag weer helemaal terug met een nieuwe single; I'm Not Who You Think You Are'.
De tekst en uitleg van Tim Vanhamel aan Studio Brussel hierover: “Millionaire is weer on a high. ‘I’m Not Who You Think You Are’ is een comebacksingle met kloten. Nasty, groovy en edgy: de song bevat alle vertrouwde Millionaire-elementen. ‘I’m Not Who You Think You Are’, een nummer over hoe we onze medemensen vaak ten onrechte beoordelen en veroordelen op basis van projecties, is de voorloper van‘Sciencing’, de langverwachte derde Millionaire-plaat, uit op 19 mei.”
Dat niet alleen de comebacksingle “kloten aan zijn lijf heeft” hebben we snel begrepen. Het concert gaat vooruit, het gaat hard, het gaat goed. Tim (zang) overweldigt probleemloos het hele plein met zijn aanstekelijke maar aparte dance moves en toch wel vrij hoge speciale stem.
We zagen dat het alweer goed was en trekken verder voor een laatste afzakker in de Bizon, een Brussels blues café. Laat daar nu toch ook geen laatste optreden aan de gang zijn zeker! Beter kunnen we onze avond niet afsluiten en keren (te laat) huiswaarts. Morgen zijn we er weer! ​
​